10ος Χορτιάτης Trail Run ένας αγώνας είναι πολλά άλλα

Κάτι περισσότερο από ιδανικές οι σημερινές συνθήκες στον 10ο επετειακό Χορτιάτης Trail Run. Έχουμε τρέξει με όλες τις καιρικές συνθήκες αυτά τα δέκα χρόνια, στεγνό, λασπώδες, λίγο υγρό, χιονισμένο, βροχερό μέχρι το μεδούλι της ύπαρξής μας, παγωμένο τερέν, πέρσι μόνο ζέσταμα λόγω πρόσφατης εγχείρισης.

Από χθες αλλά και σήμερα κατά την διάρκεια του αγώνα εκτός από Θεούς & Δαίμονες που έρχονταν κατά διαστήματα, έρχονταν εικόνες από προπονήσεις πριν 10+ χρόνια στον Χορτιάτη με τον Στυλιανος Καιαφας, τότε που ονειρεύονταν τον αγώνα που γίνεται πράξη τα τελευταία 10 ναι ΔΕΚΑ χρόνια !!!!! !!!!!

Να 'μαστε καλά(;) να τρέχουμε όσο χτυπά η καρδιάς μας !!!!!

#pamegiataepomena10

Αυτές ήταν κάποιες σκέψεις που άφησα στο f/b λίγες ώρες μετά τη ολοκλήρωση του 10ου Χορτιάτης Trail Run στις 08.03.2020. 

 Ένας αγώνας όμως είναι και πολλά άλλα, πόσο μάλλον όταν συμμετέχεις για δέκα χρόνια. Η αλήθεια είναι πως πέρσι ''χαλάστηκα'', λόγω της εγχείρησης που 'χα κάνει λίγους μήνες πριν, έτσι η συμμετοχή μου έμεινε στο ζέσταμα.

Φέτος όμως ο 10ος επετειακός Χορτιάτης Trail Run μου φάνηκε σαν ένα γλυκύτατο σφηνάκι. Παρά το ιδιαίτερα φορτωμένο πρόγραμμα της καθημερινότητας όλο τον Χειμώνα (εργασία 7 ημερών) απ' την μια, απ' την άλλη περιορισμένη προπόνηση (από τις 20 Φλεβάρη έτρεξα συμπεριλαμβανομένου και του αγώνα μόνο δύο φορές). Το 10ο εγχείρημα Χορτιάτης Trail Run κύλησε άψογα. Το σώμα δεν ξεχνά, το σώμα συμμετέχει. O αγώνας βγήκε εντελώς αβίαστα και ήταν γεμάτος αναμνήσεις κι εικόνες από προπονήσεις πριν 10+ χρόνια στον Χορτιάτη. 



Τα πρώτα χρόνια θυμάμαι πρωινές προπονητικές συγκεντρώσεις πάνω απ' την Ρέμβη στον Χορτιάτη, ήταν μεγάλες όλες αυτές σε κόσμο και σε ώρα ή τουλάχιστον έτσι τις θυμάμαι. Ένα Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε απ' το Φράγμα Θέρμης για Χορτιάτη - κεραίες μέσω Κισσού και ξανά πίσω. Θυμήθηκα ένα πρωί σε επιστροφή μας την συνάντησή με δυο υπέροχα Ζαρκάδια, έβρεχε κι αυτά έτρεχαν σταθερά κάθετα στο βουνό όπως ένα πλοίο όταν σκίζει τα κύματα. 

Αναμνήσεις και συζητήσεις. Πάντα όταν περνάω προς το τέλος του αγώνα απ΄την στέρνα για τα ζώα θυμάμαι δυο περιστατικά. Μια φορά που 'χε μεγάλη παγωνιά σπάζαμε με πέτρες τον πάγο για να μπορέσουν να πιουν νερό τα ζώα. 

Ένα άλλο πρωινό στο ίδιο σημείο, ο Στέλιος θυμήθηκε τον πατέρα του με αφορμή κάποια κουβέντα μας.

Γι' αυτό ανέφερα στο ξεκίνημα, ένας αγώνας είναι και πολλά άλλα.

Να 'μαστε καλά να ζούμε τρέχοντας!!!!!
β.ψ.

Διαβάστε επίσης

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου