Αγαπητοί φίλοι,
Καλώς ήρθατε στην παράστασή σας!
Ζούμε μια παράξενη, απρόσμενη συνθήκη όπου τίποτε δεν είναι όπως πριν, με τη ζωή όλων μας να έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί, χωρίς πλέον τη θαλπωρή της ψευδαίσθησης που μας παρήχαν κάποιες σταθερές, εγγυήσεις ή εγχειρίδια διαβίωσης.
Καθώς προσπαθώ να κατανοήσω τις ειδήσεις και να επεξεργαστώ τον καταιγισμό των εικόνων, συναισθημάτων και πληροφοριών, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω πως, παρ´όλη τη σύγχυση, το φόβο και τον πόνο που μας περιβάλλει, εκτυλίσσεται ένα μοναδικό φαινόμενο, ένα «δράμα» ανυπέρβλητου μεγέθους και ανεπανάληπτης αμεσότητας.
Εδώ και τώρα όλη η υφήλιος αυτό το διάστημα ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΕΙ.
Και όλοι είμαστε συμπαίκτες.
Ως λειτουργός του αυτοσχεδιαστικού θεάτρου, λοιπόν, σας παραθέτω μερικές βασικές αρχές του αυτοσχεδιασμού στο θέατρο Πλαιυμπακ. Ισως να σας φανούν χρήσιμες.
1. Δεν υπάρχει μικρή και μεγάλη ιστορία. Το στοίχημα στην παράσταση του Πλαίυμπακ είναι να βρούμε το σημαντικό στο φαινομενικά ασήμαντο, το συμπαντικό στο ατομικό, το διαχρονικό στο εφήμερο. Όπως μας καλεί να δούμε ο μικρός, αόρατος COVID-19, μικρές κινήσεις έχουν τεράστιες συνέπειες. Σωματίδια προκαλούν πλημμύρες, μικρές χειρονομίες οδηγούν σε γιγαντιαίες κινητοποιήσεις, μια εκατόμβη νεκρών εμπεριέχει μια ολιγόλεπτη συνάντηση.
Ακονίσατε την ακοή σας για να συλλάβετε το μεγαλείο της καθημερινότητάς σας.
2. Στον αυτοσχεδιασμό βασιλεύουν το τυχαίο και το απρόβλεπτο. Δεν υπάρχει έλεγχος. Ούτε εγχειρίδιο. Κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η παράσταση. Θα γελάσουμε; Θα κλάψουμε; Θα αλλάξουμε; Θα πεισμώσουμε; Όλα ξεκινούν με μια πρόσκληση για ανακάλυψη. «Ας δούμε!»
Αγκαλιάστε την αβεβαιότητα και θυμηθείτε πως όσο επιζητάτε τον έλεγχο, τόσο αυτός διαφεύγει.
3. Ο αυτοσχεδιασμός θέλει πίστη. Πριν την αναπαράσταση οι ηθοποιοί αιωρούνται σ´ένα δυναμικό κενό. Ποιός θα ξεκινήσει; Τι θα κάνει; Πώς; Οπως έγραψε κι ο Ελύτης, «το κενό υπάρχει όσο δεν πέφτουμε μέσα του». Ο ηθοποιός του Πλαίυμπακ έχει μάθει να πέφτει στο κενό. Μόνο του δίχτυ η πίστη πως ο/η σύντροφός του θα τον ακολουθήσει. Σε κάθε παράσταση, με κάθε ιστορία, ανανεώνεται η δέσμευση «όλοι για έναν και ένας για όλους». Κοινό και ηθοποιοί. Αλληλένδετοι, αλληλέγγυοι, ανεκτικοί.
Τολμήστε να εμπιστευθείτε.
4. Στον αυτοσχεδιασμό είμαστε γενναιόδωροι. Είμαστε υπηρέτες του κοινού. Λέμε πάντα «ναι» στην κατάθεση του αφηγητή ή την προσφορά του συμπαίκτη μας, όσο περίεργη κι ας μας φαίνεται, κι ας διαφωνούμε κάθετα. Ο νους μας είναι ευέλικτος, δεν κολλάει στις ατομικές μας προκαταλήψεις ή αξιώματα. Για να είμαστε δημιουργικοί πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, δεκτικοί, περίεργοι να δούμε τι θα γίνει παρακάτω.
Βγείτε από τη μέση.
5. Ο αυτοσχεδιασμός θέλει αυταπάρνηση και τρέλα. Ως κάποια που έχω παίξει μια ευρύτατη γκάμα χαρακτήρων (κομοδίνο, το όρος Χορτιάτη, μια σοκολάτα αμυγδάλου και διάφορα τετράποδα) σας διαβεβαιώ πως τίποτε δεν είναι τόσο ισχυρό όσο η ανθρώπινη φαντασία. Οταν υπηρετώ την ιστορία του αφηγητή δεν έχει καμμία σημασία αν είμαι μια 54χρονη μεσήλιξ. Αφήνω πίσω τη φθαρτή μου ύπαρξη και μπαίνω στο μυστήριο της μεταμόρφωσης. Εκεί χάνομαι και ταυτόχρονα με βρίσκω ολοκληρωτικά.
Παίξτε.
6. Μια αυτοσχεδιαστική παράσταση Πλαιυμπακ είναι μια σχεδία. Μας σώζει από ναυάγια, προσφέρει δομή στο χάος, ενώνει τα αόρατα νήματα των ζωών μας. Για να πετύχει, απαιτεί μόνο πα - RU - σία και αγάπη.
Σας ευχαριστούμε για τη φιλία και τη συμμετοχή σας. Χαιδέψτε ένα παιδί (αφού πλύνετε καλά τα χέρια σας), ταίστε ένα αδέσποτο, μαζεύετε τις ιστορίες σας και με το καλό να ξανανταμώσουμε!
Για τους RU
Σχόλια