Μαζεύοντας (τα) κομμάτια

Αν κάτι μας αφήνει η εποχή που ζούμε, αναπνέουμε, γευόμαστε τελικά είναι ο κανιβαλισμός. Σαν να μην υπάρχει τροφή και κανιβαλίζουμε ο ένας τον άλλον ή παρακολουθούμε τον κανιβαλισμό των άλλων. Σαν θεατές ενός ευρύτερου (πραγματικού όμως) παιχνιδιού του καλαμαριού (Squid Game). Ξεχνάμε όμως πολλές φορές ότι μπαίνοντας στην σφαίρα του κανιβαλισμού υπάρχει η περίπτωση να δεχθούμε κι οι ίδιοι κανιβαλισμό.

Εδώ έρχεται το ερώτημα: ως θεατές και μόνο του κανιβαλισμού κάποιων δεν κανιβαλιζόμαστε κι οι ίδιοι;

Κι έρχεται η πρόσφατη δήλωση της Billie Eilish: ''Έβλεπα πορνό από τα 11 - Μου κατέστρεψε τον εγκέφαλο'', αυτό και μόνο αν σκεφτούμε λίγο δίνει απάντηση στο ερώτημα. Δεν υπάρχουν συγκρίσεις ηλικιών, τα αποτυπώματα της ψυχής δεν έχουν ηλικία.... . Ενώ η συσσώρευση βιωμάτων στο εσωτερικό της είναι δεδομένη.

Μια αντίσταση στον κανιβαλισμό των ημερών είναι η σκέψη, όχι η εκλογίκευση, η σκέψη και το μοίρασμα. Αυτό συμβαίνει αυτή την στιγμή εδώ, τώρα, στο keep life.

Αυτό που έχει συμβεί με το θέμα του παρουσιαστή και d.j. Στάθη Παναγιωτόπουλου είναι ένα τμήμα όλου αυτού που ξεκίνησε η πρώην αθλήτρια Σοφία Μπεκατώρου. Πέφτουμε απ' τα σύννεφα με κάθε βιαιότητα απένατι στο γυναικείο φύλο, αλλά δεν θα 'πρεπε. Είμαστε ως κοινωνία μπολιαμένη όχι στην διαφορετικότητα του γυναικείου φύλου, αλλά στην υποβίβαση, στην υποτίμηση της γυναίκας. Ας σκεφτούμε τις θρησκείες. Ποια είναι η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ; Ποια είναι η θέση της γυναίκας στην δική μας θρησκεία, στον Χριστιανισμό;

Άκουγα πρόσφατα και θα ξανακούσω τον πρωθυπουργό της χώρας να μιλά για την σπουδαιότητα που έχει η λήψη της θέσης της Π.τ.Δ. από μια γυναίκα. Θα ίσχυε αυτό εάν η πρώτη πολίτης της χώρας μπορούσε να επισκεφθεί την χώρα στο σύνολο της επικράτειας. Σκεφτείτε, η Π.τ.Δ δεν έχει το δικαίωμα να επισκεφθείτε το σύνολο της επικράτειας. Αναφέρομαι στο Άγιο Όρος, όταν της προτάθηκε το αξίωμα έπρεπε να αρνηθεί για αυτό και μόνο.

Μεταφέρω σχόλιο - μήνυμα που είχα στείλει στο προσωπικό προφίλ της Π.τ.Δ. μήνες πριν με αφορμή κάτι άσχετο με το θέμα, αλλά είδα φως και μπήκα.... .

''Καλημέρα, δεν νομίζω ότι θα παρθεί στα σοβαρά αυτό το μήνυμα. Είναι μια ευκαιρία όμως να αναφέρω σε σας και στους διαχειριστές του προφίλ σας ότι δεν νομίζω ότι θα κάνετε κάτι ουσιαστικό. Ο ρόλος σας δεν είναι ουσιαστικός αν σκεφτείτε, είστε Π.τ.Δ της και δεν έχετε δικαίωμα να επισκεφθείτε το σύνολο της επικράτειας της χώρας. Αναφέρομαι στο Άγιο Όρος, όταν σας προτάθηκε το αξίωμα έπρεπε να αρνηθείτε για αυτό και μόνο. Τέλος πάντων μπορεί να 'ναι και εντελώς άσχετη η αναφορά. Δυστυχώς η κοινωνία και οι κυβερνήσεις που είναι τμήμα της λειτουργούν με νόμους εκδίκησης. Ποιος Κουφοντίνας τώρα.... . Καλή Παρασκευή εύχομαι από καρδιάς!!!! !''

Ας επανέλθω, κοροϊδία, υποκρισία, η εκκλησιά ως εκπρόσωπος της θρησκείας δεν δέχεται την γυναίκα ως ισότιμο δημιούργημα.

Λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο στην καθημερινότητά μας, μπολιάζοντας εμάς και τους άλλους πολλές φορές. Στο θέμα του Παναγιωτόπουλου τώρα, αυτό που έκανε είναι κάτι πολύ άσχημο, έχει κακία μέσα του, η ευχαρίστηση μέσω της επίδειξης εν αγνοία του άλλου είναι το λιγότερο φαιδρή ενέργεια. 

Θεωρώ όμως ότι έχει πολύ ''ζουμί'' για τον ίδιο, όσον αφορά τον χαρακτήρα, τον εσωτερικό του κόσμο, τον ψυχισμό του τελικά. Δηλαδή για να το πω ευθέως. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τον ίδιο να δει ψυχοθεραπευτικά τι σημαίνει η κίνηση δημοσιοποίησης προσωπικών στιγμών αρχικά, ΚΑΙ φυσικά χωρίς την έγκριση του άλλου.

Όσον αφορά την γυναίκα που δέχθηκε όλο αυτό, δεν μπορώ να μπω στην θέση της, όχι λόγω διαφορετικού φύλου αλλά λόγω του απύθμενου της κατάστασης που βιώνει, μου είναι ασύλληπτο όλο αυτό, νοιώθω να 'μαι μετέωρος στο σύμπαν. Όμως και πάλι η ''ευκαιρία'' που της δόθηκε απ' τον Παναγιωτόπουλο, είναι πολύ μεγάλη για να δει και η ίδια, δικά της, προσωπικά θέματα που σίγουρα αν δεν αναδύθηκαν, θα αναδυθούν.

Η εργασιακή μου εμπειρία 20 χρόνια με ανθρώπους αυτό έχει δείξει. Όλοι, αλλά όλοι έχουμε ''θέματα'' προς εμβάθυνση, αν ''δουλεύαμε'' ουσιαστικά με τον εαυτό μας, όχι μόνο εμείς, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. 

Εκτός αν βλέπουμε Ράδιο Αρβύλα. Εκεί τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, εκεί μιλάμε για επίπεδο Προεδρίας της Δημοκρατίας, μιλάμε για επίπεδο ''Τα καθαρά χέρια''. Δεν ήξερα, έμαθα, αποκήρυξα, μήνυσα, καθάρισα. Είναι λογικό να μη ξέρουν, λογικό να πέσουν απ' τα σύννεφα, λογικό να θυμώσουν, λογικό να μην πάρουν επάνω τους την ''ρετσινιά''. Η μήνυση όμως είναι πράξη εκδίκησης και ανανδρίας (για να μιλήσω και εγώ με φαλλοκρατικούς όρους). Τα ''καθαρά παντελονάτα'' χέρια εμένα προσωπικά με ξενίζουν. Το γράφει αυτό ένας άνθρωπος που κάποιες φορές βλέπει το Ράδιο Αρβύλα και γελά, το ευχαριστιέται δηλαδή. Οφείλουμε όμως να ξεχωρίζουμε τα πράγματα, άλλο αυτό που βλέπω και άλλο από ποιους το βλέπω.

Για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, ας θυμηθούμε όλοι τον Καναδό θεωρητικό της επικοινωνίας, κοινωνιολόγο, φιλόσοφο,  Μάρσαλ ΜακΛούαν (1911 -1980). Το 1977 είπε σε μια διάλεξη την φράση που έχει μείνει: ''Το μέσο είναι το μήνυμα''. Σπουδαία φράση σίγουρα, όμως σκέφτομαι, είτε το μέσο είναι το μήνυμα, είτε το μήνυμα είναι το μέσο, υπάρχει ο δέκτης, ο ανθρώπινος, ο άνθρωπος που οφείλει να αξιολογεί και να ξεχωρίζει με την κρίση του.

Δεν ξέρω αν τελικά μαζεύτηκαν (τα) κομμάτια, σίγουρα νοιώθω να 'μαι σε ίση απόσταση με καθαρό οπτικό στα πράγματα πεδίο.
β.ψ.

Σχόλια