Ζούμε σε ένα κόσμο όπου κάθε συζήτηση έχει την προοπτική να εξελιχθεί σε διαφωνία. Από μελέτη που έγινε σε 10.000 Αμερικανούς ενήλικες, βρέθηκε ότι αυτή την στιγμή είμαστε πιο πολωμένοι και διαιρεμένοι από ποτέ πριν στην ιστορία, που σημαίνει ότι δεν ακούμε τον άλλον. Και είναι λιγότερο πιθανό να συμβιβαστούμε, που σημαίνει πάλι ότι δεν ακούμε τον άλλον.
Μια συζήτηση απαιτεί μια ισορροπία μεταξύ ομιλίας και ακρόασης και κάπου στην πορεία χάσαμε αυτή την ισορροπία. Σε ένα ποσοστό ευθύνεται η τεχνολογία. Περίπου το 1/3 των εφήβων στέλνουν πάνω από 100 μηνύματα την ημέρα. Και στην πλειοψηφία τους, θα προτιμήσουν να στείλουν μήνυμα στους φίλους τους, αντί να τους μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο. Τα παιδιά ασχολούνται ώρες κάθε ημέρα με ιδέες, παιχνίδια και τους φίλους τους, μέσω οθονών. Έτσι σπάνια έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν την διαλεκτική ικανότητα. Οπότε πιθανά θα πρέπει να αναρωτηθούμε: «Υπάρχει κάποια πιο σημαντική δεξιότητα του 21ου αιώνα από το να μπορούμε να διεξάγουμε διαπροσωπικές λογικές, επιδέξιες, συζητήσεις»;
Να συζητάμε με πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, ανθρώπους που μπορεί να απεχθανόμαστε ή να μας αρέσουν, φτωχούς ή πλούσιους, μορφωμένους ή όχι, διαφορετικών αντιλήψεων και εθνικοτήτων, ανθρώπων που μπορεί να διαφωνούμε πλήρως και παρ’ όλα αυτά να μπορούμε να κάνουμε μια σπουδαία συζήτηση μαζί τους. Το είδος της συζήτησης που φεύγεις με μία αίσθηση ολοκλήρωσης και έμπνευσης, ή αισθάνεσαι σαν να έχεις κάνει μια πραγματική επαφή ή ότι σε έχουν καταλάβει απόλυτα.
Παρακάτω θα σας αναφέρω 10 βασικούς κανόνες που θα σας βοηθήσουν να μάθετε να συζητάτε καλύτερα, πιο εποικοδομητικά, χωρίς να σπαταλάτε χρόνο, χωρίς να βαριέστε και κυρίως, χωρίς να προσβάλλετε τον άλλον:
Κανόνας 1ος: Μην κάνετε πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
Μάθετε να είστε παρόντες σε εκείνη την στιγμή. Μην ασχολείστε με το κινητό σας, ή να κόψετε σαλάτα, ή να βρείτε τα κλειδιά σας. Μην σκέφτεστε τι θα φάτε το βράδυ, ή τον καυγά σας με τον συνάδελφο στο γραφείο. Αν θέλετε να φύγετε από την συζήτηση, απλά φύγετε. Αλλά μην είστε μισοί εκεί και μισοί αλλού.
Κανόνας 2ος: Μην είστε δογματικοί.
Πρέπει να μπαίνετε σε κάθε συζήτηση ευελπιστώντας ότι έχετε κάτι να μάθετε. Όλοι όσοι θα γνωρίσετε στην ζωή σας, ξέρουν κάτι που δεν ξέρετε! Να θυμάστε ότι όλοι είναι ειδικοί σε κάτι. Και η πραγματική ακρόαση απαιτεί να βάλεις στην άκρη τον εαυτό σου και ίσως χρειαστεί να παραμερίσεις την προσωπική σου άποψη για να είσαι ανοιχτός να ακούσεις. Αν ο ομιλητής αισθανθεί αυτή την αποδοχή, θα αισθανθεί όλο και λιγότερο ευάλωτος και γίνεται όλο και πιο πιθανό να εξωτερικεύσει τα άδυτα του μυαλού του στον ακροατή.
Κανόνας 3ος: Κάντε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου.
Ξεκινήστε την ερώτηση με το ποιός, τι, πότε, γιατί ή πως. Αντί να ρωτήσετε: «είσαι πληγωμένος, σωστά;», όπου θα λάβετε μια απλή απάντηση του τύπου ναι ή όχι, ρωτήστε: «πως αισθάνεσαι;» ή «πως ήταν αυτό;» ή «τι κατάλαβες;» και αφήστε τους ίδιους να σας το περιγράψουν που είναι και οι μόνοι άλλωστε που γνωρίζουν τι τους συμβαίνει. Επίσης μπορεί να σταματήσουν για λίγο να αναρωτηθούν και να σκεφτούν βαθύτερα. Και στις δύο περιπτώσεις θα λάβετε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα και πολύπλοκη απάντηση.
Κανόνας 4ος: Ακολουθήστε την ροή της συζήτησης και συγκεντρωθείτε σε αυτά που λέγονται.
Πολλές φορές όταν συζητάμε με κάποιον, σκεφτόμαστε να κάνουμε μια πολλή ενδιαφέρουσα ερώτηση ή να δώσουμε μία πολλή πιο έξυπνη προσέγγιση του θέματος και μέχρι να τα σκεφτούμε αυτά, έχουμε χάσει ήδη δύο λεπτά από την κουβέντα και τελικά όταν τα λέμε ακούγονται τελείως παράταιρα, διότι απλά έχουμε χάσει μέρος της συζήτησης σκεπτόμενοι την «πανέξυπνη παρείσφρηση μας»! Ή ακόμα μπορεί εκεί που εξελίσσεται μία κουβέντα, εμείς να σκεφτόμαστε τον «τάδε» που συναντήσαμε τις προάλλες! Διαφόρου τύπου ιστορίες και ιδέες θα περάσουν από το μυαλό μας, Αλλά όπως θα έρθουν, θα πρέπει ταυτόχρονα να τις αφήσουμε να φύγουν προκειμένου να μην χάσουμε την ροή της συζήτησης και να μπορούμε να ακούσουμε όλα αυτά που λέγονται.
Κανόνας 5ος: Αν δεν ξέρετε, πείτε ότι δεν ξέρετε!
Να φαντάζεστε ότι μαγνητοσκοπείται η συζήτηση και θα φανεί ξεκάθαρα αν κάτι δεν ξέρετε ή αν είστε ειδικοί ή όχι. Να είστε προσεχτικοί και να θυμάστε πάντα ότι η κουβέντα δεν πρέπει να είναι φτηνή.
Κανόνας 6ος: Μην εξισώνετε τις εμπειρίες του ομιλητή με τις δικές σας.
Αν μιλήσουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην δουλειά τους, μην τους πείτε για τις δυσκολίες της δικής σας δουλειάς. Αν σας μιλήσουν για το μέλος της οικογένειας τους που χάσανε, μην τους πείτε για την περίοδο που χάσατε κι εσείς κάποιον. Δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι ποτέ το ίδιο! Όλες οι εμπειρίες είναι ατομικές και το πιο σημαντικό, δεν έχει να κάνει μ’ εσάς. Δεν είναι οι συζητήσεις ευκαιρίες για ανάδειξη ή προώθηση.
Κανόνας 7ος: Προσπαθήστε να μην επαναλαμβάνεστε.
Θέλουμε να περάσουμε ένα μήνυμα κι έτσι το αναδιατυπώνουμε ξανά και ξανά! Είναι υπεροπτικό και ταυτόχρονα πολύ βαρετό και το κάνουμε συχνά! Κυρίως όταν αναφερόμαστε στα παιδιά μας ή στην δουλειά μας.
Κανόνας 8ος: Μην μένετε στις λεπτομέρειες.
Ειλικρινά οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την χρονιά, το όνομα, την ημερομηνία και για όλες τις λεπτομέρειες που πασχίζουμε να θυμηθούμε. Αυτό που τους ενδιαφέρει, είστε εσείς. Τι κοινό έχετε, πως αισθάνεστε, πως είστε, τι κάνατε. Αφήστε λοιπόν τις λεπτομέρειες στην άκρη!
Κανόνας 9ος: Να είστε σύντομοι.
Η καλή συζήτηση είναι σαν την κοντή φούστα: αρκετά κοντή για να έχει ενδιαφέρον και αρκετά μακριά για να κρύβει και να ξελογιάζει τον νου!
Κανόνας 10ος: Ακούστε προσεχτικά!
Πρόκειται για τον τελευταίο κανόνα αλλά και για τον πιο σημαντικό. Πολλοί τρόποι υπάρχουν για να δείχνουμε ότι προσέχουμε τον άλλον, όπως το να κουνάμε το κεφάλι μας, ή να χαμογελάμε, ή να κοιτάμε τον άλλον στα μάτια, κτλ. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν χρειάζονται, αν απλά, στην πραγματικότητα προσέχουμε τον άλλον! Η ακρόαση είναι ίσως η κύρια, η πιο σημαντική ικανότητα που μπορείτε να αναπτύξετε.
Γιατί όμως δεν ακούμε ο ένας τον άλλον;
Α)Προτιμάμε να μιλάμε, διότι όταν μιλάμε έχουμε τον έλεγχο. Δεν ακούμε τίποτα που δεν μας ενδιαφέρει. Είμαστε το κέντρο της προσοχής. Μπορούμε να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας.
Β)Σαν ακροατές αποσπάται η προσοχή μας. Ο μέσος άνθρωπος λέει περίπου 225 λέξεις το λεπτό. Μπορούμε όμως να ακούσουμε μέχρι 500 λέξεις το λεπτό. Έτσι το μυαλό μας συμπληρώνει τις υπόλοιπες 275 λέξεις.
Σίγουρα χρειάζεται προσπάθεια και ενέργεια να προσηλωθείς στην κουβέντα κάποιου. Όμως αν δεν μπορείτε να ακούσετε ο ένας τον άλλον προσεχτικά, τότε δεν συζητάτε. Είστε απλά δύο άνθρωποι, που ανταλλάσετε, σχεδόν σχετικές με το περιεχόμενο φράσεις, στον ίδιο χώρο. Διότι οι περισσότεροι από εμάς, δεν ακούμε με σκοπό να καταλάβουμε. Ακούμε με σκοπό να απαντήσουμε!
Η βασική ιδέα λοιπόν είναι να ενδιαφέρεστε για τους άλλους ανθρώπους.
Προσωπικά κοιτάω να κρατάω το στόμα μου κλειστό όσο πιο πολύ μπορώ, να κρατάω το μυαλό μου ανοιχτό και να είμαι πάντα προετοιμασμένη να εκπλαγώ και ποτέ δεν απογοητεύομαι. Κάντε το ίδιο! Βγείτε έξω , μιλήστε με ανθρώπους, ακούστε τους ανθρώπους και το πιο σημαντικό: ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΤΕ!
Σχόλια