Από το enkinisilaiko.blogspot.com
όταν ο δικτάτορας ζήτησε να εκτεθεί η "Γκουέρνικα" στην Ισπανία!
1968, χωριό Mougins, 6,7 χιλιόμετρα βόρεια των Καννών
Μιά πέτρινη κατοικία. Το όνομα του ιδιοκτήτη της κατοικίας, που έμενε αλλά και εργαζόταν εκεί τα τελευταία επτά χρόνια, δεν χωρούσε να γραφτεί επάνω στο κουδούνι. Πώς θα γινόταν άλλωστε κάποιος να γράψει ολόκληρο το Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso.
Στο κουδούνι έγραφε απλά: Picasso.
Το μαύρο αυτοκίνητο της ισπανικής πρεσβείας σταμάτησε στην εξώθυρα και ο ίδιος ο πρέσβης με τη συνοδεία του κατέβηκε και πέρασε την πράσινη πόρτα. Περπάτησε γρήγορα στο στρωμένο με πλακάκια δρομάκι που οδηγούσε στην κατοικία.
Ο Ισπανός πρέσβης έφτασε στο κυρίως οίκημα και από ‘κεί στο πίσω μέρος, το οποίο ο ιδιοκτήτης του είχε μετατρέψει σε εργαστήριο. Χτύπησε την ανοιχτή πόρτα και με κάθε επισημότητα μπήκε μέσα.
Στον ηλικιωμένο φαλακρό άνδρα, που ήταν ντυμένος με μια λερωμένη τζιν φόρμα, γεμάτος σκόνη και κάτι σκάλιζε σε ένα γλυπτό, παρέδωσε έναν σφραγισμένο φάκελο με το εθνόσημο της Αυτού Εξοχότητας και την υπογραφή του ιδίου του στρατηγού Φρανσίσκο Φράνκο. Χαιρέτησε ευγενικά με μια ελαφριά υπόκλιση και στη συνέχεια έφυγε από τον ίδιο δρόμο από τον οποίο είχε έρθει.
Ο άνδρας σκούπισε τα χέρια του στη φόρμα του και άνοιξε τον φάκελο. Τον διάβασε με μορφασμούς αηδίας, λες και έπιανε ακαθαρσίες. Ύστερα τον έσκισε και κάθισε ξέπνοος σε μια ξύλινη καρέκλα.
Την επόμενη μέρα κατέβηκε στο χωριό και έστειλε με το ταχυδρομείο την απάντησή του στον δικτάτορα στρατηγό που ήταν επικεφαλής του ισπανικού κράτους.
Η επιστολή έγραφε, δίχως τυπικότητες:
«Μου ζητάς να επιτρέψω να εκτεθεί στην Ισπανία ο πίνακάς μου. Μου ζητάς να δώσω εντολή στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης να στείλουν την “Γκερνίκα” εκεί. Φυσικά και θα τη δώσω. Φυσικά και ο πίνακας θα επιστρέψει στην Ισπανία όπου ανήκει. Όταν όμως εσύ θα είσαι νεκρός και θα μας έχεις απαλλάξει από την άθλια ύπαρξή σου.
Πάμπλο Πικάσο».
Σχόλια