Από το facebook / Ανέστης Βλάχος (εγγονός) / 07.02.2020
O άνθρωπος αυτός, που έχω την ύψιστη τιμή να φέρω το όνομά του και που σήμερα συμπληρώνει 86 έτη ζωής, είναι από εκείνους που παρά τα όσα επέτυχαν στη ζωή τους, ο δρόμος τους, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα..
Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1934 στην Προσοτσάνη Δράμας, από πολύ φτωχούς γονείς, οι οποίοι ήταν γεωργοί στο επάγγελμα. Η προγιαγιά μου, Σοφία Ζουρμπόγλου, ήταν προσφυγοπούλα από τη Μικρά Ασία. Εκτός από τη δουλειά στα χωράφια, ασκούσε και το επάγγελμα της ράφτρας στο σπίτι για να συμβάλλει στο εισόδημα της οικογένειας. Ο προπάππους μου, Ηρακλής Βλάχος, κατετάγη στον στρατό όταν ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος και έπεσε ηρωικά για την πατρίδα, το 1941, στο Ύψωμα 731, όταν ο παππούς μου ήταν μόλις 7 ετών, με αποτέλεσμα να υποφέρουν πολύ για να τα βγάλουν πέρα με την προγιαγιά μου.
Έζησε αναγκαστικά στο Ορφανοτροφείο Δράμας μέχρι το 1946, όταν και επανενώθηκε πάλι με την μητέρα του για να έλθουν μαζί στην Αθήνα μπας και βρούν καλύτερη τύχη. Το πρώτο τους σπίτι ήταν στην Αγία Ελεούσα Καλλιθέας. Ένα μικρό δωμάτιο, το οποίο είχε μέσα μία ντουλάπα, ένα κρεββάτι κι ένα γκαζάκι για το μαγείρεμα. Πέρασαν πολλές φουρτούνες, πολλές δυσκολίες, ώσπου το 1950, ο 16χρονος Ανέστης, εισήχθη στη Σχολή Σταυράκου, καταβάλλοντας ως αντίτιμο για τα δίδακτρα, την εργασία του για τον ελαιοχρωματισμό του κτιρίου της σχολής. Εκεί για πρώτη φορά στη ζωή του, στάθηκε τυχερός, αφού είχε εξαίρετους δασκάλους, όπως τον Γρηγορίου, τον Διαμαντόπουλο, τον Τσαρούχη, τον Θεοδωράκη, τον Βολονάκη, τον Κάρολο Κουν και πολλούς άλλους.
Λίγα χρόνια αργότερα, θα κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο όντας ακόμη σπουδαστής. Ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Γκρέγκ Τάλλας θα έκανε την ταινία «Αγιούπα». Έψαχνε λοιπόν δύο ηθοποιούς που να θυμίζουν αγροτόπαιδα για να παίξουν σε αυτή. Όταν είδε τον παππού μου, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ με το παρουσιαστικό του που του έδωσε βασικό ρόλο. Ήταν η ευκαιρία που γύρευε και την άρπαξε από τα μαλλιά..
Τελειώνοντας τη σχολή θα λάβει χώρα το ατύχημα που θα του στοιχίσει το μάτι του. Μια μέρα του 1966 που δούλευε στην οικοδομή, έχοντας μόλις ολοκληρώσει τα γυρίσματα της ταινίας «Το κορίτσι με τα μαύρα», μια πρόκα θα καρφωθεί στο μάτι του, αυτό θα μολυνθεί και θα το χάσει. Η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν θα τον βοηθήσουν οικονομικά και ψυχολογικά σε αυτή την περιπέτεια, στεκόμενοι στο πλευρό του σαν πραγματικά αδέλφια. Οι δυο ηθοποιοί θα πληρώσουν τα νοσήλια και μετά την δύσκολη εγχείρηση θα τον φροντίσουν στο σπίτι τους. Όποτε τους θυμάται, ξεσπά σε λυγμούς από την απέραντη ευγνωμοσύνη..
Τα υπόλοιπα σχετικά με την ζωή και την καριέρα του, λίγο-πολύ, είναι γνωστά. Αυτό που εγώ κρατώ και που με γεμίζει δύναμη και με εμπνέει, είναι πως μπορεί να πέρασε πολύ δύσκολες καταστάσεις, κατάφερε όμως να ξεπεράσει τον πόνο και τις δοκιμασίες, να πετύχει, να δημιουργήσει οικογένεια (και όχι περιουσία διότι αυτή μοιράστηκε σε φτωχούς συγγενείς) και να αποτελέσει πρότυπο για τα παιδιά και τα εγγόνια του. Τον ευχαριστούμε για όλα όσα μας έχει προσφέρει και συνεχίζει να μας προσφέρει με το παράδειγμά του και παρακαλούμε Τον Θεό, να του χαρίζει πολλά και καλά έτη ακόμη, για να τον χαιρόμαστε και να μας χαίρεται!
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη αρχές της δεκαετίας του 2000 στο
Πήρε και Βραδιάζει.
Δείτε τα δυο link που ακολουθούν με αφορμή την αγαπημένη ταβέρνα
&
Σχόλια