Από το grtimes.gr / Συνέντευξη στην Ελένη Σκάρπου
Δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά όχι επειδή βρίσκεται καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Είναι ασυνήθιστα δραστήριος, ακτιβιστής με όλη τη σημασία της λέξης, καινοτόμος στα project που δημιουργεί, αισιόδοξος σε μια εποχή όπου η αναπηρία εξακολουθεί να βρίσκει εμπόδια στην καθημερινότητα και αυτό το Σάββατο θα τον συναντήσουμε στην «18η Έκθεση Comic N’ Play» με τίτλο «Ένας καινούργιος κόσμος», στην Αποθήκη Γ’ στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να μας παρουσιάσει το νέο του κόμικ που αφορά στην οδική ασφάλεια και την αναπηρία.
Ο Δημήτρης Αντωνίου μιλάει στο GR Times για το «Λέμε STOP στην οδική ασφάλεια» που «έπλασε» μαζί με τον Παναγιώτη Γιάκα και μας περιμένει στην παρουσίαση του το απόγευμα του Σαββάτου 23 Νοεμβρίου για να μας δώσει μέσα από ένα κόμικ μια εικόνα για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων στην χώρα μας. Εκεί θα διανεμηθούν δωρεάν 500 αντίτυπα του κόμικ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ένατη Διάσταση». Την έκδοση του κόμικ έχει επιμεληθεί η Διεύθυνση Τροχαίας Θεσσαλονίκης, ενώ αποτελεί χορηγία των Ελληνικών Πετρελαίων. Η «18η Έκθεση Comic N’ Play» θα ανοίξει τις πύλες της την ερχόμενη Παρασκευή και θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, με μπόλικα κομικς, δράσεις, δημιουργούς και με είσοδο ελεύθερη.
Πως ξεκίνησε το «Λέμε stop στην οδική ασφάλεια»;
Ξεκίνησε σαν ιδέα την μέρα που αποφάσισα να εναποθέσω τις ελπίδες μου για την αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος των τροχαίων ατυχημάτων στα νέα παιδιά-μαθητές σχολείων
Γιατί πιστεύεις είμαστε τόσο ανεπίδεκτοι μαθήσεως αναφορικά με την αναπηρία στην Ελλάδα;
Η αναπηρία έχει μόλις λίγα χρόνια που μπήκε πραγματικά στην ζωή μας εδώ στην Ελλάδα και αυτό έγινε από την στιγμή που αρχίσαμε να συζητάμε για αυτήν. Τώρα είμαστε στο στάδιο που πρέπει να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις και αυτό καθυστερεί γιατί νομίζουμε ότι με ένα λάικ ή μία κοινοποίηση γίναμε ευαίσθητοι και ότι δείχνουμε σεβασμό.
Πως εμπλέκεσαι με την «18η Έκθεση Comic N’ Play»;
Θα είμαι ένα κομμάτι της έκθεσης «Comic N’ Play», καθώς θα παρουσιάσω το κόμικς μου μαζί με τον Παναγιώτη Γκιάκα που επιμελήθηκε τα σκίτσα, αλλά επίσης θα απασχολήσω μαθητές σχολείων κατά τις εκπαιδευτικές τους επισκέψεις στην έκθεση για να τους μιλήσω για την σημασία της πρόληψης των τροχαίων ατυχημάτων, ώστε να γεννηθεί μέσα τους η πίστη και η συνειδητοποίηση ότι αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της λύσης στο πρόβλημα αυτό!
Από που ξεκινά η ιστορία σου πάνω στο αναπηρικό καρότσι και τι μαθήματα θεωρείς ότι σου έχει δώσει σαν άνθρωπο;
Η ιστορία μου πάνω στο αναπηρικό μου αμαξίδιο ξεκίνησε τη στιγμή που ένας νεαρός οδηγός πάτησε αλόγιστα το γκάζι του αυτοκινήτου του χωρίς καμία σκέψη για τους κινδύνους που βάζει τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο, να ανέβει στο πεζοδρόμιο και να με τραυματίσει σοβαρά. Τα μαθήματα που έχω πάρει νόμιζα ότι μπορώ να τα μεταφέρω σχετικά σύντομα στην ζωή μου. Τρία λογοτεχνικά βιβλία, δύο θεατρικά έργα, ένα κόμικς και πόσες ομιλίες και σεμινάρια που έχω κάνει και το μόνο που κατάφερα είναι να καταλάβω ότι θα χρειαστώ ίσως και μία δεύτερη ζωή για να αποκωδικοποιήσω και να μεταφέρω τα μαθήματα που γεννήθηκαν και ακόμη γεννιούνται από το τραγικό συμβάν που βίωσα.
Ποια είναι η συνεργασία με την Τροχαία και τι σκοπεύετε να κάνετε από κοινού στο κομμάτι της εκπαίδευσης;
Με την Τροχαία Θεσσαλονίκης συνεργαζόμαστε σε ενημερωτικές εκδηλώσεις για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων αλλά και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των ΑμεΑ στους δρόμους της πόλης. Με βοηθούν όπου μπορούν και τους βοηθάω όπου μπορώ. Εδώ και αρκετούς μήνες ενισχύω όσο μπορώ την προσπάθεια που κάνουν με τις εκπαιδευτικές τους επισκέψεις στο νομό Θεσσαλονίκης με στόχο την οδική ασφάλεια και την κυκλοφοριακή αγωγή ήδη από τις πολύ νεαρές ηλικίες. Έχουν διαπιστώσει οι άνθρωποι της τροχαίας ότι όσες φορές τους έχω συνοδέψει στις επισκέψεις τους στα σχολεία, η ανταπόκριση των μαθητών ήταν απίστευτα μεγαλύτερη. Το είδα και το ένιωσα και εγώ αυτό, γι’ αυτό πάω όσο περισσότερο μπορώ, αν και φοβάμαι όμως ότι δεν θα μπορέσω να το κάνω για πάντα όσο η πολιτεία δεν δείχνει κάποιο ενδιαφέρον για να γίνει οργανωμένα και χωρίς να με επιβαρύνει οικονομικά.
Αν γινόταν ν’ αλλάξεις τον κόσμο, από που θα ξεκινούσες;
Όλοι για έναν και ένας για όλους. Η αλληλεγγύη, η προσφορά και η αγάπη για τον κάθε διπλανό να γίνει καθημερινότητα και όχι αφορμή για βραβεία.
Τι θα έλεγες σε ανθρώπους με αναπηρία που έχουν χάσει την αισιοδοξία τους;
Έτσι είναι η ζωή. Προχωράμε όταν κάτι δεν είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε και αγωνιζόμαστε με πάθος για όσα έχουμε λόγο και επιλογή
Τι συμβουλεύεις όλους εμάς τους άλλους, που αυτοπροσδιοριζόμαστε «κανονικοί» ενώ τα «χαστούκια» της ζωής μας περιορίζονται σε μια -απλά- δύσκολη, στρεσογόνα καθημερινότητα;
Το ίδιο που λέω και σε μένα όταν τυχαίνει (ναι, συμβαίνει !) να παρασέρνομαι από αυτή την στρεσογόνα καθημερινότητα. ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ. Μπορεί μισή ώρα, μπορεί μία ώρα, αλλά ως εκεί. Παραπάνω χρόνο δεν μου επιτρέπω να πετάξω σε ανούσιες βασανιστικές σκέψεις. Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος που έχουμε. Είχα 1000 λόγους να κάθομαι σπίτι μου και να καταριέμαι την τύχη μου. Να μοιρολογώ για το χθες και να φοβάμαι το αύριο. Δεν το έκανα όμως και δες που είμαστε σήμερα. Να ξυπνάω γεμάτος ενέργεια και δυναμισμό για να κάνω τα 100 από τα 1000 πράματα που θέλω. Όχι γιατί βιάζομαι να προλάβω, αλλά γιατί αγωνίζομαι για να ζήσω, όπως εγώ επιθυμώ και όχι όπως τα έφερε η τύχη.
Σχόλια