Από το 2future4umag.com
Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Keith Flint των Prodigy, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα.
Το 1993 ήμουν 12 ετών, όταν εντελώς τυχαία, βρέθηκε μια κασέτα στα χέρια μου από την Ολλανδία που έγραφε Techno. Bέβαια, λίγα χρόνια πριν, είχα δείξει ενδιαφέρον για τον ηλεκτρονικό ήχο. Ξεκίνησα να ακούω δειλά δειλά και να έχω τις δικές μου μουσικές προτιμήσεις. Ήταν η εποχή που κάποιοι θα με καταλάβετε και κάποιοι άλλοι θα αναρωτηθείτε…
Θα αναρωτηθείτε διότι εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο να ακούς «ηλεκτρονικό ήχο». Ήταν η εποχή που τα μακριά μαλλιά, οι Metallica, ο Morrison, ο Slash, ο Axle και ο Ozzy έστηναν πάρτι σε ραδιόφωνα, περιοδικά τηλεόραση κλπ..
Επανέρχομαι στην… «Ολλανδική» κασέτα. Η μια πλευρά έγραφε Techno και η άλλη Prodigy. Αυτό ήταν. Μαζί με κάποια βίντεο κλιπ των KLF έφαγα το κόλλημα της ζωής μου.
Έχοντας λιώσει το Experience, το 94-95 βγαίνει το Music For The Jilded Generation και παθαίνω… πανικό. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα σε κομμάτι ηλεκτρονικής μουσικής να παίζει Live κιθαρίστας και να υπάρχει μια ένταση που να θυμίζει metal-rock-punk Ροκ. Aναφέρομαι στο «Their Law…»
Τότε, λοιπόν, κι ενώ υπήρχε τεράστιο χάσμα ανάμεσα σε ροκάδες, μεταλάδες και ρέιβερς, ήταν η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία της μουσικής που όλοι αυτοί οι διαφορετικοί…τύποι ήρθαν πιο κοντά!
Έχοντας ξεκινήσει την μουσική παράγωγη από πολύ μικρός (1997) άπλα θα σας αναφέρω πως όταν το 1999 ζήτησα από έναν κιθαρίστα να παίξει ηλεκτρική κιθάρα πάνω σε δικά μου beats με έβρισε λέγοντάς μου «η κιθάρα παίζεται από άνθρωπο που έχει ψυχή, οι υπολογιστές όχι».
Σκάει το «Poison» με φυσικά τύμπανα που τσακίζουν κόκαλα, το «No good start the dance», το «Vooddo people» με κιθαρόνια και samples από Nirvana – Led Zeppelin και φυσικά το «Their Law» με συμμετοχή από Pop Will Eat Itself. Το κομμάτι ύμνο που ήρθε σαν απάντηση στο νόμο περί ποινικοποίησης της rave μουσικής και των rave parties, που τότε θεωρούνταν χώρος διαφθοράς των νέων στην Μεγάλη Βρετανία.
Ήταν η εποχή που αν βρισκόσουν από το Μπραχάμι στη Δάφνη μετά της 11 το βράδυ, έτρωγες ξύλο γιατί βρισκόσουν σε ξένη περιοχή. Ήταν η εποχή που στο Ναύπλιο αν έβαφες τα μαλλιά σου και τα παπούτσια σου, οι ροκάδες της εποχής σε κυνηγούσαν και έτρωγες σφαλιάρες. Ήταν η εποχή που για να μάθεις κάτι γι’αυτό που αγαπάς έπρεπε να τρέχεις στο περίπτερο στον Χουντάλα για να βρεις τον Ξένο τύπο. Ο ελληνικός έγραφε για τις καψούρες μου με το σταγονόμετρο…
Μάρτιος του 1996: σκάει το κομμάτι που άλλαξε τελείως τη φάση και μας «έχεσε» όλους κανονικά. Το Firestarter. Είδα το βίντεο κλιπ και έπαθα ΣΟΚ. Ακόμα θυμάμαι την μάνα μου να μου λέει: «μην τολμήσεις να κουρευτείς έτσι… σε έσφαξα». Νταξ, δεν με έσφαξε. Kι ας έκανα αυτό που γούσταρα τρελά…
Από εκείνο το σημείο και μετά ερωτεύτηκα τον Keith. Έγινε το είδωλο μου και φυσικά πλακωνόμουν για πάρτη του. Ζούσα και ανέπνεα για τοn Keith και τους Prodigy.
Κάπου είχα διαβάσει ότι σε μια εμφάνιση τους στο Clanstobury τo 1997 την ώρα του «Firestarter» την ίδια ώρα ακριβώς δίπλα έπαιζαν οι Radiohead (αν θυμάμαι καλά) και έκπληκτοι είδαν πως ο κόσμος έφευγε και πήγαινε στην αρένα των Prodigy.
Αν δεν υπήρχε η χαρισματική μορφή του Keith πιστεύω τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Και τον Τζίμη Πανούση από τους prodigy τον γνώρισα. Ήταν η εποχή του Flash, που είχε εκπομπές μετά τις 12 το βράδυ. Έβαζα τα ακουστικά μου στο ραδιοφωνάκι και άκουγα μέχρι να με πάρει ο ύπνος γιατί το πρωί είχα σχολείο. Ο Τζιμάκος ήταν από τους ελάχιστους που έπαιζε Prodigy.
O Keith ήταν ένα σύμβολο για τη γενιά των 90’s. Ένας Firestarter που ένωσε τις μουσικές φυλές.
Η μορφή του Keith πέρασε στην ιστορία ως μια από τις πιο εντυπωσιακές και ανατρεπτικές εικόνες της δεκαετίας.
Ο Keith και οι Prodigy ένωσαν 2 διαφορετικές εποχές και έσπασαν πολλά ταμπού.
Η μουσική των Prodigy και o Liam επηρέασαν σίγουρα την γενιά μου και σίγουρα πολλά παιδιά και μπάντες από τα 00’s.
Ο Keith πήρε το ρισπέκτ χωρίς να το επιδιώξει γιατί ήταν αυθεντικός.
Sepultura, Slipknot, Metallica, Cypress Hill, Rage Against The machine, Chemical brothers και πολύ άλλοι τον αποχαιρέτησαν με τον δικό τους τρόπο!
With All due Respect
Roni IRon
Υ.Γ.: Μπορείτε να ακούσετε μια ώρα από το party αφιέρωμα που διοργανώσαμε στο Πλεκτήριο (Ναύπλιο) για τον Keith εδώ
Σχόλια