Από το efsyn.gr / ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ / του Περικλή Κοροβέση
Η ηλιακή ακτινοβολία, που φτάνει στη Γη σε μία ώρα, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει την παγκόσμια οικονομία για έναν χρόνο. Η Σαχάρα -και μόνο- αν συνέλεγε την ηλιακή της ενέργεια, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει όλο τον κόσμο. Παλαιότερα είχαν γίνει κάποιες μελέτες, ελάχιστου κόστους, για μικρά φωτοβολταϊκά σε όλη τη Σαχάρα, αλλά εγκαταλείφθηκαν αμέσως. Η λεγόμενη ανάπτυξη προτίμησε την πυρηνική ενέργεια. Και για τους παλιούς να θυμηθούμε τη γραμμή της ΕΣΣΔ: πυρηνική ενέργεια για την Ειρήνη.
Και αυτό έδωσε περίπου 500 πυρηνικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο. Σήμερα είναι λιγότεροι μετά τη Φουκουσίμα. Η παραγωγή ενέργειας από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες ήταν και πανάκριβη και ελάχιστα αποδοτική. Είχαν τον ήλιο τσάμπα. Γιατί δεν τον αξιοποίησαν; Η Οσα Μόμπεργ, μια Σουηδέζα ερευνήτρια γι’ αυτά τα θέματα, είναι αποκαλυπτική. Πίσω από όλα αυτά είναι το στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα, που με λεφτά του κράτους συντηρεί μια ζημιογόνο εταιρεία, για να κατασκευάσει μια δική της ατομική βόμβα. Ισχύει βέβαια ακόμα και για την ειρηνόφιλη Σουηδία.
Η πυρηνική ενέργεια για ηλεκτρισμό έχει παράξει μέχρι σήμερα 15.000 ατυχήματα. που πολλά από αυτά ήταν θανατηφόρα. Και όλα αυτά έμειναν στο σκοτάδι. Εχουμε μάθει μονάχα για τις μεγάλες καταστροφές, αλλά όχι επακριβώς για τις συνέπειές τους. Το 1957 είχαμε το Windscale στη Μεγάλη Βρετανία. Το 1979 το ίδιο έργο το είδαμε στο Three Mile Island στις ΗΠΑ. Ακολουθεί το γνωστό μας Tσερνομπίλ το 1986, για να φτάσουμε στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011. Σύμφωνα πάντα με την ίδια ερευνήτρια, όλοι αυτοί οι πυρηνικοί σταθμοί για ηλεκτρική ενέργεια έχουν φάει τα ψωμιά τους. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στον κόσμο 435 ενεργοί πυρηνικοί σταθμοί. Για να αποδώσουν ελάχιστο ηλεκτρικό ρεύμα. Στις ΗΠΑ έχουν 100 πυρηνικούς σταθμούς. Η ενέργεια που παράγουν είναι μόνο 19%. Και αυτό σημαίνει πως είμαστε σε αναμονή να εκραγούν 435 ατομικές βόμβες. Και αυτές υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Η ραδιενέργεια δεν γνωρίζει σύνορα. Οι πυρηνικοί σταθμοί είναι βραδυφλεγείς βόμβες. Ενα αντάρτικο των καπιταλιστών εναντίον των λαών. Μας λένε για την ασφαλή υδρόλυση των χημικών της Συρίας στα ανοιχτά της Κρήτης. Αφού είναι ακίνδυνα, γιατί δεν το κάνουν στον Νιαγάρα; Ή στον Ρήνο;
Αλλά η Γερμανία πήρε το μάθημά της. Την επομένη του πυρηνικού ατυχήματος στην Ιαπωνία, αποφάσισε να κλείσει όλους τους πυρηνικούς της σταθμούς. Θα μου πείτε, φιλότιμο και Μέρκελ είναι συμβατά; Ασφαλώς και όχι. Αλλά εδώ έπαιξε ρόλο ένας άλλος παράγοντας που κατά κανόνα αγνοείται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ: το ισχυρότατο αντιπυρηνικό κίνημα της Γερμανίας που δεν αστειεύεται. Και η συνταγή είναι γνωστή. Η εξουσία κάνει παραχωρήσεις μόνο όταν φοβηθεί πως θα χάσει περισσότερα από αυτά που θα δώσει. Ο Ρούσβελτ το είχε πει με σαφήνεια: «Κύριοι καπιταλιστές, ή δίνετε το καπέλο σας ή χάνετε το κεφάλι σας».
Και τίθεται ένα απλό ερώτημα. Αφού έχουμε τσάμπα ηλιακή ενέργεια, γιατί πρέπει να καθόμαστε πάνω σε ατομικές βόμβες που δεν ξέρουμε πότε θα εκραγούν; Γιατί, αργά ή γρήγορα, αυτό θα γίνει. Μήπως αυτοί που μας εξουσιάζουν είναι παράλογοι και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος, άσχετα αν αυτό σημαίνει καταστροφή του πλανήτη μας; Γιατί, σε τελική ανάλυση, αυτή η μορφή «ανάπτυξης» είναι ένας οικονομικός ναζισμός. Αν συνεχίσει ανενόχλητος την πορεία του, σίγουρα θα βρει και την πολιτική του εκπροσώπηση. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προτάσεις και ποικιλόμορφα κινήματα σε όλο τον κόσμο. Είναι αυτό που λέμε Αριστερά του 21ου αιώνα που δεν προέκυψε από μαρξιστικές-λενινιστικές βιβλιοθήκες, ανανεωμένες ή μη, αλλά από την ίδια τη μελέτη της πραγματικότητας. Και εδώ θα κάνω αναφορά στο βιβλίο του Λέστερ Μπράουν «Ο πλανήτης μας στα όριά του» (Εκδόσεις Χρονικό. Μετάφραση – επιμέλεια Χ. Φουντούλης).
Ο Μπράουν είναι πρόεδρος μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης (Erth Policy Institute – Ινστιτούτο Γεωπολιτικής) και τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες. Σε αυτό το βιβλίο κάνει μια ακτινογραφία του πλανήτη μας, με στοιχεία και εμπειρίες από όλον τον κόσμο που δεν επιτρέπουν αμφισβητήσεις. Και μας προειδοποιεί. Αν εδώ και τώρα δεν εφαρμοστεί, σε παγκόσμιο επίπεδο, ένα άλλο εναλλακτικό σχέδιο ανάπτυξης, να περιμένουμε βιβλικές καταστροφές. Και ίσως το τέλος του πλανήτη.
perkor29@gmail.com
Σχόλια