 |
| Ο επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών και Όπλων του ΣΔΟΕ, Γιώργος Παπαδόπουλος |
Από το vice.com / Κείμενο-Φωτογραφίες: Μαρία Ψαρά, Λευτέρης Μπιντέλας
Δεν δοκιμάζουν κοκαΐνη, δεν τρώνε ντόνατς στις παρακολουθήσεις, δεν «πέφτει» πιστολίδι στις καταδιώξεις κακοποιών. Τα αποτελέσματα έρχονται με έρευνα σε τραπεζικά και εταιρικά έγγραφα, τηλεφωνικές και ηλεκτρονικές υποκλοπές, ατελείωτα ξενύχτια σε «stakeouts» και αναίμακτες συλλήψεις «κακών». Έπειτα από 35 χρόνια υπηρεσίας -14 από τα οποία υπήρξε τμηματάρχης ναρκωτικών- 15 τόνους κατασχεμένης κόκας και αμέτρητες φωτογραφήσεις φάρων, ο «Δράκουλας», όπως τον αποκαλούσαν για χρόνια οι συνάδελφοί του, γιατί τους «έπινε το αίμα» στη δουλειά, έφυγε πρόσφατα από τη θέση του ως επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών και Όπλων του ΣΔΟΕ. Σήμερα ο συνταξιούχος πλέον Γιώργος Παπαδόπουλος απελευθερωμένος πια από τις «συμβάσεις»της θέσεώς μιλά στο VICΕ, εκφέροντας έναν «αποτοξινωμένο» λόγο ενώ δεν διστάζει να αποκαλύψει όλα τα μυστικά του «κυνηγού» ναρκωτικών, αλλά και να απαντήσει σε όσα μας έμαθε ο Αλ Πατσίνο ως «Καρλίτο» και Τόνι Μοντάνα.
VICE: Τι είναι το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και Οπλων του ΣΔΟΕ;
Ξεκινήσαμε το 1987. Τότε, οι τελωνειακοί έπιαναν στο αεροδρόμιο ναρκωτικά και δεν ξέρανε τι να κάνουνε. Το Υπουργείο Οικονομικών είχε ένα γραφείο στο αεροδρόμιο με 4-5 άτομα. Βγάζαμε κάποιες δουλειές, αλλά δεν υπήρχε η διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες, ούτε πληροφορίες, ούτε τίποτα. Το 1997, όταν ιδρύθηκε το ΣΔΟΕ, το γραφείο μεγάλωσε, έγινε τμήμα. Το 2000 το ανέλαβα εγώ.
Πλέον, όλες οι υπηρεσίες ενημερώνουν για ό,τι έχουμε το Συντονιστικό Οργανο Δίωξης Ναρκωτικών. Σιγά-σιγά, μπήκαμε κι εμείς σε μεγάλες δουλειές, όπως οι καραβιές της κοκαΐνης του China Breeze και άλλες. Εμείς, επειδή ανήκουμε στο Υπουργείο Οικονομικών, έχουμε επικεντρωθεί στα λιμάνια, τα κοντέινερ δηλαδή και τα φορτία, αλλά και τα ταχυδρομικά δέματα.
Ισχύει ότι δεν ελέγχονται όλα τα κοντέινερ στο λιμάνι και πως στα σύνορα γίνεται χαμός;
Στο γραφείο στον Πειραιά, στο Τμήμα δίωξης ναρκωτικών, είναι 3 άτομα. Από τότε που πήρε το λιμάνι η Cosco, ο Πειραιάς έχει ανέβει κατακόρυφα. Δυστυχώς, η Ελλάδα, είναι από τις λίγες χώρες που δεν έχει μηχάνημα X-ray. Υπάρχει ένα αυτοκινούμενο μηχάνημα που βάζεις το κοντέινερ από μέσα. Χρονοβόρα διαδικασία. Αυτοί που κάνανε την σύμβαση με την Cosco δεν φρόντισαν να δεσμεύσουν τη νέα ιδιοκτησία να αγοράσει αυτό το μηχάνημα. Δεν έπρεπε κάποιος να τους υποχρεώσει να υπάρξει μια τέτοια υποδομή για τις υπηρεσίες; Δεν υπάρχει τίποτα. Ίδια κατάσταση και στη Θεσσαλονίκη. Έχει μεγάλη αύξηση γιατί είναι εμπορευματικό κέντρο για Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, που γίνεται χαμός.
Το Τμήμα Δίωξης του τελωνείου έχει μόλις ένα άτομο. Το ΣΔΟΕ δύο. Το λιμενικό δεν έχει τμήμα ναρκωτικών, δεν έχει καν σκύλο. Και η αστυνομία έχει 20 άτομα που είναι για όλα. Εκεί, τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουμε πιάσει 400 περίπου κιλά κοκαΐνης. Εμείς, μαζί με την αστυνομία στη Θεσσαλονίκη. Φαντάσου τι γίνεται. Όμως, δεν έχει συγκινηθεί κανένας.
Τι σας χτυπάει το «καμπανάκι»;
Είτε έρχεται μια πληροφορία από κάποια άλλη υπηρεσία ή άλλη πηγή, δική μας -οπότε είμαστε πιο σίγουροι και πάμε στοχευμένα. Τώρα τα δηλωτικά είναι ψηφιακά. Μας ενημερώνουν για ένα πλοίο που πρόκειται να έρθει, τι έχει μέσα. Άμα δεις κάτι από χώρα υψηλού κινδύνου, όπως από Λατινική Αμερική, ψάχνεις τι είναι αυτός που το παίρνει εδώ, αν είναι υπαρκτή η εταιρία, αν έχει κάνει άλλες εισαγωγές. Γίνεται δηλαδή μία γρήγορη ανάλυση κινδύνου για να προχωρήσεις, για να αποφασίσεις αν θα ψάξεις ή όχι.
Ποιες είναι οι χώρες υψηλού κινδύνου;
Τώρα με την παγκοσμιοποίηση όλες υψηλού κινδύνου είναι. Αλλά κυρίως είναι αυτές που παράγουν. Ο Ισημερινός, το Αφγανιστάν που τα στέλνει μέσω Πακιστάν. Όταν τα φέρνουν οδικώς, είναι άλλο θέμα. Κάνε έρευνα στους Κήπους και δες πόσα άτομα είναι στο ελληνικό φυλάκιο και πόσα στο τούρκικο. Και τι εξοπλισμό έχει το ένα και τι το άλλο. Επίσης, κάποιοι, πολύ λανθασμένα είπαν αφού μπήκαμε στην Ε.Ε ότι δεν έχουμε ανάγκη από τελωνειακούς. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία έχουν τεράστιο πρόβλημα εγκληματικότητας, αλλά έλεγχος στον Προμαχώνα δεν υπάρχει. Πριν από 15 χρόνια, θα σου έλεγα ότι οι Τούρκοι δεν τα έπιαναν. Τώρα όμως το κάνουνε. Ομως τον πιο εξονυχιστικό έλεγχο τον κάνει η χώρα που υποδέχεται το φορτίο, δηλαδή εμείς. Μην ξεχνάτε ότι μέσω Ελλάδας, μπαίνουν και στην Ευρώπη. Κι όμως, δεν υπάρχει προσωπικό ή μέσα για να το κάνουμε αυτό. Πήγαινε τώρα που καλοκαιριάζει στην Σάμο ή τη Χίο, όπου πάντοτε πιάναμε καραβάκια με 3-4 κιλά ηρωίνη. Σχεδόν κάθε μέρα. Τώρα, δεν υπάρχει η υποδομή. Εδώ έκλεισε το γραφείο στο αεροδρόμιο. Έφυγε ο ένας, έφυγε ο άλλος, το κλείσανε. Υπάρχει τώρα μόνο η αστυνομία και το τελωνείο.
Δεν δοκιμάζουν κοκαΐνη, δεν τρώνε ντόνατς στις παρακολουθήσεις, δεν «πέφτει» πιστολίδι στις καταδιώξεις κακοποιών. Τα αποτελέσματα έρχονται με έρευνα σε τραπεζικά και εταιρικά έγγραφα, τηλεφωνικές και ηλεκτρονικές υποκλοπές, ατελείωτα ξενύχτια σε «stakeouts» και αναίμακτες συλλήψεις «κακών». Έπειτα από 35 χρόνια υπηρεσίας -14 από τα οποία υπήρξε τμηματάρχης ναρκωτικών- 15 τόνους κατασχεμένης κόκας και αμέτρητες φωτογραφήσεις φάρων, ο «Δράκουλας», όπως τον αποκαλούσαν για χρόνια οι συνάδελφοί του, γιατί τους «έπινε το αίμα» στη δουλειά, έφυγε πρόσφατα από τη θέση του ως επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών και Όπλων του ΣΔΟΕ. Σήμερα ο συνταξιούχος πλέον Γιώργος Παπαδόπουλος απελευθερωμένος πια από τις «συμβάσεις»της θέσεώς μιλά στο VICΕ, εκφέροντας έναν «αποτοξινωμένο» λόγο ενώ δεν διστάζει να αποκαλύψει όλα τα μυστικά του «κυνηγού» ναρκωτικών, αλλά και να απαντήσει σε όσα μας έμαθε ο Αλ Πατσίνο ως «Καρλίτο» και Τόνι Μοντάνα.
VICE: Τι είναι το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και Οπλων του ΣΔΟΕ;
Ξεκινήσαμε το 1987. Τότε, οι τελωνειακοί έπιαναν στο αεροδρόμιο ναρκωτικά και δεν ξέρανε τι να κάνουνε. Το Υπουργείο Οικονομικών είχε ένα γραφείο στο αεροδρόμιο με 4-5 άτομα. Βγάζαμε κάποιες δουλειές, αλλά δεν υπήρχε η διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες, ούτε πληροφορίες, ούτε τίποτα. Το 1997, όταν ιδρύθηκε το ΣΔΟΕ, το γραφείο μεγάλωσε, έγινε τμήμα. Το 2000 το ανέλαβα εγώ.
Πλέον, όλες οι υπηρεσίες ενημερώνουν για ό,τι έχουμε το Συντονιστικό Οργανο Δίωξης Ναρκωτικών. Σιγά-σιγά, μπήκαμε κι εμείς σε μεγάλες δουλειές, όπως οι καραβιές της κοκαΐνης του China Breeze και άλλες. Εμείς, επειδή ανήκουμε στο Υπουργείο Οικονομικών, έχουμε επικεντρωθεί στα λιμάνια, τα κοντέινερ δηλαδή και τα φορτία, αλλά και τα ταχυδρομικά δέματα.
Ισχύει ότι δεν ελέγχονται όλα τα κοντέινερ στο λιμάνι και πως στα σύνορα γίνεται χαμός;
Στο γραφείο στον Πειραιά, στο Τμήμα δίωξης ναρκωτικών, είναι 3 άτομα. Από τότε που πήρε το λιμάνι η Cosco, ο Πειραιάς έχει ανέβει κατακόρυφα. Δυστυχώς, η Ελλάδα, είναι από τις λίγες χώρες που δεν έχει μηχάνημα X-ray. Υπάρχει ένα αυτοκινούμενο μηχάνημα που βάζεις το κοντέινερ από μέσα. Χρονοβόρα διαδικασία. Αυτοί που κάνανε την σύμβαση με την Cosco δεν φρόντισαν να δεσμεύσουν τη νέα ιδιοκτησία να αγοράσει αυτό το μηχάνημα. Δεν έπρεπε κάποιος να τους υποχρεώσει να υπάρξει μια τέτοια υποδομή για τις υπηρεσίες; Δεν υπάρχει τίποτα. Ίδια κατάσταση και στη Θεσσαλονίκη. Έχει μεγάλη αύξηση γιατί είναι εμπορευματικό κέντρο για Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, που γίνεται χαμός.
Το Τμήμα Δίωξης του τελωνείου έχει μόλις ένα άτομο. Το ΣΔΟΕ δύο. Το λιμενικό δεν έχει τμήμα ναρκωτικών, δεν έχει καν σκύλο. Και η αστυνομία έχει 20 άτομα που είναι για όλα. Εκεί, τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουμε πιάσει 400 περίπου κιλά κοκαΐνης. Εμείς, μαζί με την αστυνομία στη Θεσσαλονίκη. Φαντάσου τι γίνεται. Όμως, δεν έχει συγκινηθεί κανένας.
Τι σας χτυπάει το «καμπανάκι»;
Είτε έρχεται μια πληροφορία από κάποια άλλη υπηρεσία ή άλλη πηγή, δική μας -οπότε είμαστε πιο σίγουροι και πάμε στοχευμένα. Τώρα τα δηλωτικά είναι ψηφιακά. Μας ενημερώνουν για ένα πλοίο που πρόκειται να έρθει, τι έχει μέσα. Άμα δεις κάτι από χώρα υψηλού κινδύνου, όπως από Λατινική Αμερική, ψάχνεις τι είναι αυτός που το παίρνει εδώ, αν είναι υπαρκτή η εταιρία, αν έχει κάνει άλλες εισαγωγές. Γίνεται δηλαδή μία γρήγορη ανάλυση κινδύνου για να προχωρήσεις, για να αποφασίσεις αν θα ψάξεις ή όχι.
Ποιες είναι οι χώρες υψηλού κινδύνου;
Τώρα με την παγκοσμιοποίηση όλες υψηλού κινδύνου είναι. Αλλά κυρίως είναι αυτές που παράγουν. Ο Ισημερινός, το Αφγανιστάν που τα στέλνει μέσω Πακιστάν. Όταν τα φέρνουν οδικώς, είναι άλλο θέμα. Κάνε έρευνα στους Κήπους και δες πόσα άτομα είναι στο ελληνικό φυλάκιο και πόσα στο τούρκικο. Και τι εξοπλισμό έχει το ένα και τι το άλλο. Επίσης, κάποιοι, πολύ λανθασμένα είπαν αφού μπήκαμε στην Ε.Ε ότι δεν έχουμε ανάγκη από τελωνειακούς. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία έχουν τεράστιο πρόβλημα εγκληματικότητας, αλλά έλεγχος στον Προμαχώνα δεν υπάρχει. Πριν από 15 χρόνια, θα σου έλεγα ότι οι Τούρκοι δεν τα έπιαναν. Τώρα όμως το κάνουνε. Ομως τον πιο εξονυχιστικό έλεγχο τον κάνει η χώρα που υποδέχεται το φορτίο, δηλαδή εμείς. Μην ξεχνάτε ότι μέσω Ελλάδας, μπαίνουν και στην Ευρώπη. Κι όμως, δεν υπάρχει προσωπικό ή μέσα για να το κάνουμε αυτό. Πήγαινε τώρα που καλοκαιριάζει στην Σάμο ή τη Χίο, όπου πάντοτε πιάναμε καραβάκια με 3-4 κιλά ηρωίνη. Σχεδόν κάθε μέρα. Τώρα, δεν υπάρχει η υποδομή. Εδώ έκλεισε το γραφείο στο αεροδρόμιο. Έφυγε ο ένας, έφυγε ο άλλος, το κλείσανε. Υπάρχει τώρα μόνο η αστυνομία και το τελωνείο.
 |
| Ο Γιώργος Παπαδόπουλος |
Τα ναρκωτικά δεν απασχολούν πάντως συχνά την επικαιρότητα...
Το '87 που φτιάξαμε το Τμήμα και βρίσκαμε ας πούμε 3,5 κιλά κόκας και έπαιζαν τα κανάλια μια εβδομάδα. Μετά πιάσαμε τους τόνους και οτιδήποτε άλλο μοιάζει λίγο. Τώρα είναι πάρα πολύ συχνό. Χάνουμε την μπάλα.
Εχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια η κουλτούρα περί ναρκωτικών;
Σήμερα έχει πιο πολλή κόκα, που σημαίνει ότι η κοκαΐνη δεν είναι πια μόνο για το Κολωνάκι, αλλά είναι για όλο τον κόσμο. Πάντως με την κρίση η τιμή έχει πέσει πολύ. Πάει περίπου 40 ευρώ το γραμμάριο και παίζουν με τη νόθευση.
Ποιοι έχουν το εμπόριο των ναρκωτικών εδώ;
Οι Αλβανοί έχουν μπει σε όλα τα κόλπα, από χασίς μέχρι κόκα. Επίσης, έχει πια πολλούς Ελληνες, Βούλγαρους και Νιγηριανούς, σε ο,τι αφορά την διακίνηση μέσω ταχυδρομικών δεμάτων.
Ποιος είναι ο ρόλος που παίζει η Ελλάδα;
Πες ότι πιάνουμε 500 κιλά κοκαΐνης. Κάποια ποσότητα θα μείνει εδώ, η μεγαλύτερη όμως θα φύγει για έξω. Πιάσαμε στη Θεσσαλονίκη ένα κύκλωμα που έφερνε ναρκωτικά με κοντέινερ μέσα σε κάτι στρόφαλους. Συνεργαστήκαμε με τους Σέρβους. Οι Ελληνες ήταν μόνο να το «περάσουν». Η Ελλάδα γενικά παίζει πολύ για διαμετακόμιση.
Σε εμάς πόση ποσότητα μένει;
Δεν ξέρω πόση ποσότητα, θα σου πω ψέματα. Η Αθήνα θέλει κάποια κιλά την ημέρα. Όχι 500 πάντως. Η αστυνομία ξέρει καλύτερα. Εκτιμώ ότι 5-10 κιλά την ημέρα τα θέλει. Κοίτα πώς γίνεται το «κόλπο». Θα φτιάξουν μια εταιρία μαϊμού και θα είναι άλλοι από πίσω. Οι Αλβανοί έχουν μεγάλο μέρος της διακίνησης σε όλα πια. Και εκεί έχουμε κάνει κάποιες καλές δουλειές με τα φορτηγά και τα κοντέινερ. Έρχονται από Αλβανία στην Ελλάδα, τα σύνορα -είπαμε- είναι τρύπια, τα αποθηκεύουν εδώ. Τα παίρνουν μετά λίγα-λίγα και τα ρίχνουν στην αγορά. Λίγες μέρες πριν φύγω από την υπηρεσία, έφεραν με ταχύπλοο στην Ακράτα δύο τόνους. Από εδώ τα στέλνουν έξω. Με φορτηγά, κοντέινερ ή όπως μπορούν.
Όμως η Ελλάδα δεν παράγει, έτσι δεν είναι;
Κι εδώ έχει πιαστεί τύπος που έφτιαχνε κοκαΐνη. Στην Ανάβυσσο πιάσαμε εργαστήριο που ο τύπος είχε φτιάξει 30 κιλά κόκας. Ο τεχνικός είχε έρθει από την ζούγκλα Κολομπιάνα και είχε χάσει μάλιστα και κάποια δάκτυλα από έκρηξη εκεί. Τον παρακολουθούσαμε επί ένα τρίμηνο. Είχε “συνεταιριστεί” με Εγγλέζους και Αλβανούς. Ακόμη και σήμερα δεν έχουμε καταλάβει ποια ήταν η πρώτη ύλη του. Πάντως είχε αναμίξει χημικά, πετρέλαιο, ακετόνη και τέτοια. Σου λέω, χημικός από εργαστήριο στη ζούγκλα! Τους πιάσαμε την ώρα που θα την έδιναν.
Έχει η Ελλάδα τη φήμη του «μπάτε σκύλοι»;
Ε ναι, τι λέμε τόση ώρα. Η Αλβανία έχει τεράστιες ποσότητες κάνναβης. Το μεγαλύτερο μέρος της έρχεται εδώ. Από Ρουμανία, Βουλγαρία επίσης. Και, υπόψιν, όπου υπάρχει κρίση, το πρόβλημα μεγαλώνει. Αν δεις στατιστικά, τώρα οι Ελληνες είναι τα βαποράκια των Νιγηριανών. Παλιά γι' αυτές τις δουλειές είχαν τους Τανζανούς. Σήμερα, έχουμε Λετονούς, Ελληνες κλπ.
Πόσο πάει μία μεταφορά «φορτίου»;
Η κάθε μεταφορά πάει γύρω στα πέντε χιλιάρικα. Πάει για παράδειγμα στο Σάο Πάολο και από εκεί τα φέρνει εδώ. Συνέχεια πιάνουνε Ελληνες. Ξέρεις πόσοι είναι φυλακισμένοι κάτω εκεί; Και να 'ναι Βραζιλία πάει καλά, στην Σιγκαπούρη η διακίνηση σε πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ποιες είναι οι μεγάλες υποθέσεις που θα διηγηθείτε στα εγγόνια σας;
Μία από τις καλές δουλειές ήταν το βαπόρι Τσάινα Μπριζ (China Breeze) το 1999. Αυτή ήταν η πρώτη υπόθεση που πιάστηκε μια μεγάλη ποσότητα κόκας στο εξωτερικό, αλλά και οι “εγκέφαλοι” που ήταν εδώ στην Ελλάδα. Γιατί μέχρι τότε, δεν υπήρχε άμεση πληροφόρηση και συνεργασία με τις άλλες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, είχε πιαστεί το πλοίο Κάννες στο Χιούστον, ελληνικών συμφερόντων. Εδώ δεν είχε πιαστεί κανένας. Γιατί είπε ο τύπος, ο καπετάνιος τα έκανε, όχι εγώ. Δεν υπήρχε συντονισμός.
Ενώ στο Τσάινα Μπριζ ξέραμε τι γινότανε και τους βάλαμε φυσική παρακολούθηση. Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, τίποτα. Είχαμε άτομο μέσα, είχε εισχωρήσει στην ομάδα σαν μέλος του πληρώματος. Από εκεί είχαμε την σημαντικότερη πληροφόρηση. Περισσότερο από έξι μήνες δουλεύαμε σε αυτό, όλοι, εμείς, αστυνομία, λιμενικό, Αμερικάνοι.
Δεν είχατε φόβο μήπως χαλάσει η δουλειά;
Το θέμα ήταν να φορτώσει. Έγινε τελικά ανοιχτά της Κολομβίας με ταχύπλοα. Αυτά είναι μεγάλα καράβια που κάνουν κανονικό εμπόριο. Το Τσάινα είχε περάσει από εδώ, την Κυνόσουρα της Σαλαμίνας. Εμείς το είχαμε δει. Είχε σημαία Παναμά. Μετά πήγε στην Τουρκία, πήρε κάποια εμπορεύματα, στη συνέχεια πήγε στο Γυαλί στη Νίσυρο και φόρτωσε μετάλλευμα. Τελικά, πήγε ανοιχτά και φόρτωσε το «εμπόρευμα».
Το παρακολουθούσαμε όλοι μαζί. Στην Καραϊβική, του την πέσανε το πρωί οι Αμερικάνοι και τα βρήκανε. 4,5 τόνους κόκας.
Τους πιάσανε ώρα Αμερικής. Ταυτόχρονα, κάναμε και εμείς επιχειρήσεις και πιάσαμε εδώ τους εφοπλιστές. Πήγαμε στο γραφείο της εταιρίας και θυμάμαι που έσπασα ένα συρτάρι, έβγαλα ένα χοντρό βιβλίο χειρόγραφο. Ηταν σαν τετράδιο λογιστών. Τότε δεν υπήρχε ευρώ. Αυτοί μαζεύανε λεφτά και γράφανε. Είχανε μέσα πεσέτες, λίρες, δολάρια, απ' όλα. Και έγραφε στο βιβλίο, εμπόρευμα τάδε, 15 εκ. δολάρια. Και από κάτω έλεγε: χαρτί κουζίνας… 100 δραχμές. Φωτοτυπικό, τόσο. Τα έξοδα.
Του λέω τι είναι αυτό; Μου απάντησε ότι το είχε για την εφορία! Και είχε μέσα όλα τα ποσά που βοήθησε αυτό στη συνέχεια. Πήγαμε και στην τράπεζα με τη Δίωξη και ο διευθυντής λέει “σας περίμενα”. Είχε 7-8 οφ σορ και είχε λεφτά παντού ο εφοπλιστής. Στον άλλο, είχαμε βρει λεφτά μέσα σε εφημερίδες και βρεγμένες πετσέτες
 |
| Photo: Flickr/ukhomeoffice |
Αυτοί τι σας είπαν;
Δεν περιμένανε τέτοιο πράγμα, είχαν πάθει ζημιά. Ειδικά ο ένας δεν παραδέχθηκε ποτέ τίποτα.
Και τα ναρκωτικά τι γίνονται;
Τα καίμε. Πάμε σε εργοστάσια, πχ. Χαλυβουργική και τα καταστρέφουμε. Να σου πω όμως κάτι, εμείς τότε με το Τσάινα Μπριζπου πιάσαμε, επειδή οι εφοπλιστές είχαν κι άλλα πλοία, είχαμε μία ακόμη πληροφορία για ένα βαπόρι δικό τους στο Χιούστον ή στη Ν. Ορλεάνη, φορτωμένο με σιτάρι. Οι Αμερικάνοι αφήσανε να ξεφορτώσει, για να μην πληρώσουν κερατιάτικα, και αφού ξεφόρτωσε το κατασχέσανε σαν προϊόν ξεπλύματος με πληροφορίες δικές μας. Το πουλήσανε λοιπόν και μας δώσανε τότε στην κάθε υπηρεσία (αστυνομία, λιμενικό, ΣΔΟΕ) από 750.000 δολάρια τότε. Πολλά λεφτά. Πήραμε αυτοκίνητα, εξοπλισμό και αυτά έχουμε ακόμα. Αλλιώς δε θα ‘χαμε τίποτα. Να σου πω και το άλλο, ότι πήγαν να μας τα πάρουν τα λεφτά, γιατί λέει καταργήθηκαν οι ειδικοί λογαριασμοί. Εντάξει, πήγαμε στο Νομικό Συμβούλιο και το κατοχυρώσαμε. Υπάρχουν ακόμα αυτά τα λεφτά.
Θυμόσαστε άλλη υπόθεση;
Το Σουέρτε το 2000. Πήγαμε με τον επικεφαλής της Δίωξης τότε στο Καράκας. Ηταν η πρώτη χρονιά του Τσάβες. Πήγαμε Βενεζουέλα και στο ένα ξενοδοχείο ήταν οι κακοποιοί, στο άλλο εμείς, αντιπροσωπεία από Αμερικάνους, Εγγλέζους, Ιταλούς, εμάς. Λέγανε ότι το βαπόρι θα πήγαινε Ιταλία ή Ελλάδα. Εκεί στη σύσκεψη, έλεγε ο αξιωματικός από Εθνοφρουρά Βενεζουέλας, ότι δεν θα πούμε σε κανέναν τίποτα, γιατί δεν ήξεραν αν υπήρχε διαπλοκή. Πήγε λοιπόν το βαπόρι στον ποταμό Ορενόκο να φορτώσει νόμιμο εμπόρευμα. Και βγαίνοντας θα φόρτωνε την κοκαΐνη. Του είχαμε βάλει πομπό από εδώ, το “είχαμε”. Το πλοίο βγήκε έξω, άλλαξε πλήρωμα και μπήκε στον ποταμό. Ομως όταν ξεκίνησαν τα ταχύπλοα με το “φορτίο”, τους την έπεσε η ακτοφυλακή. Φοβήθηκαν αυτοί, τα παρατήσανε σε κάτι νησάκια. Από εκεί μαζέψαμε 10 τόνους κόκας. Ακόμη και ο Κλίντον είχε κάνει δήλωση γι' αυτήν την υπόθεση.
Ε, μετά ήταν η υπόθεση Αγγελόπουλου το 2004. Πάλι παρακολούθηση, πάλι πομπός, πιάσαμε 5 τόνους και τον συλλάβαμε στην Στουτγάρδη. Η φάση ήταν ότι κάποια στιγμή έγινε ενεργειακή καταιγίδα και χάσαμε το στίγμα του, αλλά τελικά πήγαν όλα καλά. Ήταν και η πρώτη υπόθεση που ξεπλενόταν χρήμα με κερδισμένα δελτία ΟΠΑΠ.
Πού κρύβονται τα ναρκωτικά συνήθως;
Οπου πάει η φαντασία του ανθρώπου. Σε διπλούς πάτους κοντέινερ, σε αεραγωγούς, σε μπανάνες, σε καλώδια. Παντού. Δεν θα ξεχάσω αυτά τα 800 κιλά που έφερναν με πούλμαν και τα φέραμε «καρότσα» μέχρι Αθήνα. Τα πήγαν σε ένα πάρκινγκ στην Πειραιώς και οι οδηγοί με τους συνοδηγούς πήγαν σε ένα ξενοδοχείο στην Ομόνοια να μείνουν. Πήγαμε κι εμείς με τη Δίωξη στο Υπουργείο Υγείας μία η ώρα το βράδυ. Χτυπήσαμε τα κουδούνια, άνοιξαν οι φύλακες, σοκαρισμένοι. «Θέλω να μου ανοίξεις μία αίθουσα, που από παράθυρο θα βλέπει το τάδε ξενοδοχείο», είπε ο επικεφαλής της Δίωξης. Μας έδωσαν λοιπόν. Κατά τις δύο, οι οδηγοί πήγαν στο πούλμαν και εμείς αποφασίσαμε να τους την πέσουμε.
Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε. Είχα μαζί και έναν Αμερικάνο της DEA, που μου λέει. «Για παρατήρησε τον οδηγό. Ξηλώνουμε το πούλμαν και αυτός δεν έδινε σημασία. Πώς σου φαίνεται αυτό;». Αφού ψάχναμε και δεν είχαμε βρει τίποτα. Μην σ' τα πολυλογώ, τελειώσαμε το ψάξιμο, μηδέν. Έφύγαν οι περισσότεροι. Και μείναμε εμείς μιλώντας στον οδηγό. «Και πόσο τ αγόρασες; Και πού βρήκες τα λεφτά; Και τώρα θα πάρουμε Κωνσταντινούπολη να ρωτήσουμε για τα λεφτά» του λέγαμε. Και την ώρα που πάμε να φύγουμε απογοητευμένοι, μας λέει «μου δώσανε κάτι λεφτά στην Τουρκία να τα κρύψω». Και μας δείχνει τους αεραγωγούς. Εκεί ήταν τα ναρκωτικά. Βρήκαμε 250 κιλά στον ένα και άλλα τόσα στον άλλο.
Ισχύει ο αστικός μύθος ότι ξεκινώντας δοκιμάζετε όλα τα ναρκωτικά;
Δεν έχω δοκιμάσει ούτε φούντα. Ποτέ των ποτών. Το ορκίζομαι στα εγγόνια μου. Αυτές είναι βλακείες που τις βλέπεις στα σίριαλ. Εχει τύχει να τα ανοίγεις πακέτο και να ρουφάς τη σκόνη που τινάζεται στον αέρα. Αλλά ως εκεί. Θυμάμαι τότε που είχαμε εντοπίσει 5 κοντέινερ με κεραμίδια στον Πειραιά. Τα είχαν φέρει από Ασία και πήγαιναν στο Κόσοβο. Λέμε εμείς, εδώ βρομάει ο τόπος από κεραμίδια, γιατί να τα εισάγει από Ασία; Ξεκινήσαμε να τα ψάχνουμε. Στο τελευταίο κοντέινερ, στην ύστατη παλέτα, μου λέει ο δικός μου «αυτά είναι πιο ελαφριά από τα υπόλοιπα». Και τελικά, είχαν κρύψει κόκα, την οποία είχαν συσκευάσει σε σχήμα κεραμιδιού! Διακόσια κιλά ήταν!
Ποιος είναι πιο «δημιουργικός»;
Πάντα ο κακοποιός είναι πιο μπροστά. Γι’ αυτό, για να αντιμετωπίσεις αυτού του είδους το έγκλημα, θες πληροφοριοδότες. Όμως αυτοί θέλουν ανταλλάγματα. Οι ελληνικές υπηρεσίες δεν έχουν να δώσουν και εκεί αρχίζει το πρόβλημα.
Η διαίσθηση βοηθάει;
Σίγουρα βοηθάει. Να σας πω ένα παράδειγμα. Είχαν έρθει εφτά κοντέινερ με σκραπ από τη Βολιβία. Εμάς μας φάνηκαν «περίεργα». Παραλήπτης φαινόταν μία εταιρία. Πήγαμε εκεί, ένα γραφείο ήταν, κι αυτό κλειστό. Ρωτήσαμε, μας είπαν δεν έχει εμφανιστεί κανένας. Φωνάξαμε τον εκτελωνιστή που είχε ορίσει η εταιρία. Μας λέει, ένας σοβαρός κύριος έχει την εταιρία, μαζί μου επικοινωνεί μια κυρία που είναι υπάλληλός του.
Βρήκαμε 500 κιλά κόκας. Η ομάδα ήταν σοβαρή. Η κυρία-υπάλληλος άνοιγε το κινητό της μόνο για να μιλήσει με τον εκτελωνιστή. Μετά έβγαζε και την μπαταρία. Ήταν δύσκολο να εντοπιστεί.
Αφήσαμε ξανά τα κοντέινερ σα να μην τα είχαμε δει. Στο μεταξύ, ακούγαμε. Ο εκτελωνιστής ζητούσε 3.000 για να μην πάνε τα σκυλιά να ψάξουν. Δεν ήταν στο μεγάλο κόλπο, μικροαπατεώνας ήταν. Τα κιβώτια βγήκαν από τον Πειραιά και μεταφέρθηκαν σε μια αποθήκη στον Ασπρόπυργο. Είχαμε μιλήσει με τους υπευθύνους, τελικός προορισμός τους ήταν η Βουλγαρία.
Παρόλο που είχαμε κάνει όλες τις ενέργειες, όλη η επιχείρηση κρεμόταν από μια κλωστή. Κάποια στιγμή, εντοπίσαμε το τηλέφωνο της κυρίας στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Και μέσω αυτού, ένα άουντι με βουλγάρικα νούμερα. Το ακολουθήσαμε, μας πήγε στο σπίτι. Κάναμε κοινή επιχείρηση με την Ασφάλεια και τους συλλάβαμε όλους. Είχαν έτοιμα λεφτά, διαβατήρια, τα πάντα. Ο «εγκέφαλος» ήταν Ελληνας από το Βέλγιο. Είχε κι άλλα στην πλάτη του. Αν δεν υπήρχε η διαίσθηση, δεν θα είχαμε ψάξει εξαρχής.
Κατά τη γνώμη σας ποια θα ήταν η καλύτερη λύση για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών;
Προσωπική μου άποψη, αν θες να κάνεις σωστές υπηρεσίες, τις ενοποιείς. Αυτό που σήμερα λέγεται Συντονιστικό, να είναι μαζί. Έτσι δουλεύουν Αμερικάνοι, οι Αγγλοι, όλοι. Γιατί εδώ, αν δεν έχουμε και καλή σχέση μεταξύ μας, πάει στο βρόντο όλη η δουλειά. Ευτυχώς μέχρι τώρα είχαμε και προσπαθούσαμε να συντονιστούμε. Δεν έχω και παράπονο από τις άλλες υπηρεσίες. Στην αρχή γίνονταν διάφορα ευτράπελα, πλακωνόμασταν για το ποιος θα πάρει βαλίτσα του επιβάτη στο αεροδρόμιο. Πήγαινε η αστυνομία, έλεγαν οι τελωνειακοί “δική μας είναι”, τέτοια. Τώρα έχουν εξομαλυνθεί αυτά.
Μεγάλο κεφάλαιο της υπηρεσίας σας είναι και τα τσιγάρα.
Εχουν πέραση στις χώρες με υψηλές τιμές, όπως η Αγγλία. Και υπάρχει ολόκληρο παραεμπόριο που έχουν εργοστάσια σε Κίνα, Μαλαισία, Βιετνάμ, Ντουμπάι, Αίγυπτο. Ξεκινούν με κοντέινερ, δηλώνουν άλλα είδη. Χιλιάδες κοντέινερ. Πάλι με την ίδια λογική. Κι εμείς, είτε με δικές μας πληροφορίες ή άλλων υπηρεσιών, τα πιάνουμε. Και οι ίδιες οι εταιρίες έχουν πληρώσει πολλά γι' αυτό. Μικτό φορτίο, τσιγάρων και ναρκωτικών, δεν έχει τύχει.
Μετά την υπηρεσία τι;
Προλαβαίνω να κοιμηθώ όσο θέλω, να δω όποιον θέλω και να πάω βόλτα όπου θέλω, χωρίς να χτυπάει το κινητό συνέχεια από την υπηρεσία.
Α, να σου πω και το άλλο. Παραμονές Χριστουγέννων, γύρω στο 2000, μαζί με την Ασφάλεια, είχαμε πάει στους Κήπους του Εβρου. Ηταν η πρώτη φορά που είχαμε συνεργαστεί με τους Τούρκους, είχαμε πληροφορίες ότι θα έφερναν 50 κιλά ηρωίνης σε δύο πούλμαν με επιβάτες. Πήγαμε εκεί, τα αφήσαμε και περάσανε και μπήκανε μέσα στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Εκεί κατεβάσανε τον κόσμο για να κάνει βόλτα. Επί έξι ώρες περιμέναμε μες το λιμάνι. Και γυρνάω και βλέπω τον φάρο της Αλεξανδρούπολης. Τραβάω δύο φωτογραφίες. Από εκεί ξεκίνησα και κόλλησα με τους πέτρινους φάρους. Τους έχω φωτογραφήσει όλους, από τη Γαύδο μέχρι τους Στροφάδες. Τώρα έχω τελειώσει το λεύκωμα και ψάχνω χορηγό.
Τι κουσούρια σας άφησε η δουλειά;
Το κάπνισμα. Ασε, φουγάρο. Τώρα σκέφτομαι να το κόψω. Αυτή η δουλειά δεν είναι για όλους. Κάποιοι δεν αντέχουν, φοβούνται ή δεν θέλουν. Ο προϊστάμενος πρέπει να είναι και λίγο ψυχολόγος. Τους τσεκάρεις. Στην πράξη φαίνεται γιατί το πουσάρισμα είναι τεράστιο. Σε εμένα δεν έχει τύχει κάτι στραβό. Σίγουρα δεν πρέπει να είσαι ο δημόσιος υπάλληλος με το ωράριο και τέτοια. Αυτά τα ξεχνάς. Θυσιάζεις χρόνο, οικογένεια. Έχουμε τύχει Πρωτοχρονιά βράδυ να φυλάμε κοντέινερ στο λιμάνι. Εχει και μέρες που είναι χαλαρά.
Κάνατε κάτι λάθος;
Ε, βέβαια. Οποιος δεν δουλεύει δεν κάνει λάθος. Λάθη στις εκτιμήσεις, στις επιχειρήσεις... Γίνονται. Δεν είναι όλοι οι συνάδελφοι με τις ίδιες ικανότητες. Για παράδειγμα, είχα μια υπόθεση με Νιγηριανό για δέμα. Μας δίνουν οι εταιρίες κούριερ μια φόρμα, ίσως και αυτοκίνητο και λέω σε αυτόν που συνήθως αναλαμβάνει να μην πάει ο ίδιος γιατί τον ξέρουν πια. Μην του φύγει. Και στέλνω έναν άλλον. Ο Νιγηριανός, θηρίο. Φορούσε μπουφάν την ώρα που του παρέδωσε το δέμα. Τον έπιασε όμως από εκεί. Και του έμεινε το μπουφάν στο χέρι! Μέχρι να το καταλάβει ο δικός μου, ο άλλος την είχε κάνει...
Τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ; Οταν ξεκινήσαμε εμείς επειδή ήμασταν και άμαθοι, πιάσαμε μια φορά 2,5 κιλά κόκας. Επειδή όλοι ήταν άσχετοι, και οι διευθυντές τότε, είχαμε ένα θέμα για το τι πρέπει να κάνουμε με τον κακοποιό. Το αυτονόητο, το να τον αφήσεις να έρθει να τα πάρει και να τον συλλάβεις, δεν το ξέραμε τότε. Είχαν βάλει αυτοί έναν εκτελωνιστή χωρίς να ξέρει ο άνθρωπος. Τον συλλάβαμε. Ο πραγματικός παραλήπτης ήταν στην Πάτρα. Πήγαμε και τον συλλάβαμε μετά και τον φέραμε εδώ. Δεν υπήρχε η απόδειξη ότι το πήρε αυτός στα χέρια του, χάλασε η δουλειά. Μας έκανε μετά μια μήνυση για ξυλοδαρμό! Πήγαμε όλοι κατηγορούμενοι και τελικά απαλλαγήκαμε με βούλευμα.
Τα Μεγάλα «Χτυπήματα» στα Καρτέλ
- Τα τελευταία χρόνια, κατασχέθηκαν περισσότεροι από 20 τόνοι κοκαΐνης που μεταφέρονταν στα αμπάρια επτά φορτηγών πλοίων, μετά από συνεργασία των Ελλήνων αστυνομικών της δίωξης ναρκωτικών, των λιμενικών, του ΣΔΟΕ και των Αμερικανικών αρχών (D.E.A).
- CHINA BREEZE, φορτηγό πλοίο με σημαία Παναμά. Στις 31 Μαΐου 1999, μετά από έρευνες που κράτησαν 10 μήνες, συνελήφθησαν οκτώ Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους ήταν πλοιοκτήτες, πλοίαρχοι, επιχειρηματίες, αρχιμηχανικοί και το 29μελες πλήρωμα του πλοίου στην Καραϊβική, ενώ κατασχέθηκαν τέσσερις τόνοι κοκαΐνης.
- SUERTE 1, φορτηγό πλοίο. Στις 26 Αυγούστου του 2000, μετά από έρευνες επτά μηνών, συνελήφθησαν επτά Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους πλοιοκτήτες και πλοίαρχοι, 11 Φιλιππινέζοι ναυτικοί, στη Βενεζουέλα και ένας Ιταλός μαφιόζος, ενώ κατασχέθηκαν οκτώ τόνοι κοκαΐνης.
- SATURN, φορτηγό πλοίο. Την πρώτη Νοεμβρίου του 2001, συνελήφθησαν πέντε Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους ιδιοκτήτης ξενοδοχείου, έμπορος, ενώ κατασχέθηκαν 201 κιλά κοκαΐνης σε ξενοδοχείο της Πρέβεζας.
- WINNER, φορτηγό πλοίο με σημαία Καμπότζης. Στις 14 Ιουνίου του 2002 συνελήφθησαν δύο Έλληνες πλοιοκτήτες, το 12μελες πλήρωμα και άλλοι δύο Έλληνες στον Ισημερινό, ενώ κατασχέθηκε ενάμιση τόνος κοκαΐνης.
- CORK, παλιά τορπιλάκατος του Γερμανικού ναυτικού. Στις 12 Μαΐου του 2003, συνελήφθησαν από τους Ισπανούς επτά Έλληνες και ένας Δομινικανός, καθώς και άλλοι δύο Έλληνες, ενώ κατασχέθηκαν 3,6 τόνοι κοκαΐνης.
- AFRICA 1, αλιευτικό πλοίο. Στις 15 Ιουλίου του 2004, μετά από έρευνα που κράτησε δύο χρόνια, συνελήφθησαν τρεις Έλληνες, ανάμεσα τους ο εγκέφαλος του κυκλώματος, πλοιοκτήτης και μεγαλομέτοχος ποδοσφαιρικής ομάδας της Β' Εθνικής στη Βόρεια Ελλάδα, το 5μελες πλήρωμα (4 Έλληνες και 1 Ιταλός), ενώ κατασχέθηκαν 5,5 τόνοι κοκαΐνης σε χαρτοκιβώτια.
- ΠΛΟΥΤΩΝ ιστιοπλοϊκό σκάφος. Στις 23 Αυγούστου του 2004 συνελήφθησαν τέσσερις Έλληνες, ένας Αλβανός, ένας Ιταλός στην Καλαμάτα και ένας επιχειρηματίας στα Κύθηρα, οι οποίοι έφεραν από τα νησιά της Μαρτινίκας κοκαΐνη. Συνολικά κατασχέθηκε περίπου ένας τόνος «άσπρη».
Σχόλια