Από το efsyn.gr / ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ / του Περικλή Κοροβέση
Το θλιβερό έργο το έχω δει πολλές φορές. Και αφορούσε το φιλικό και συγγενικό μου περιβάλλον. Ανθρωποι, που μαζί περάσαμε μια ολόκληρη ζωή, μοιραστήκαμε χαρές και λύπες ή καταστάσεις δύσκολες, όπως φυλακές, βασανιστήρια, εξορίες. Αλλά και στον κανονικό ρυθμό της ζωής, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, είδαμε το πρώτο παιδί να γεννιέται στην παρέα μας, όπως και τον πρώτο γονιό να πεθαίνει. Ολα αυτά, μέσα στη ζωή. Οσο και αν θρηνείς τον χαμό ενός αγαπημένου σου προσώπου, η ζωή συνεχίζεται και τελικά συνηθίζεις. Κρατάς τον νεκρό ζωντανό μέσα σου, επανέρχεται στις συζητήσεις φίλων και κερνάς τον απόντα ένα ποτηράκι κρασί. Και αν ανήκεις στους γραφιάδες, το αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε, θελημένα ή άθελά σου, μπορεί να ζωντανέψει σε κάποιες γραμμές.
Τι γίνεται όμως με αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα που ούτε ζωντανοί είναι, αλλά ούτε και νεκροί; Χτυπάει η καρδιά τους, αναπνέουν, αφοδεύουν, αλλά δεν έχουν καμία επαφή με το περιβάλλον. Και αυτό μπορεί να κρατήσει χρόνια. Οι πλούσιοι μπορεί να παραδώσουν το ζωντανό πτώμα σε κάποιο ίδρυμα και να ησυχάσουν. Μπορεί να κάνουν μια εθιμοτυπική επίσκεψη κάθε Κυριακή, περιμένοντας ένα τηλεφώνημα για να ετοιμάσουν κάποια μεγαλοπρεπή κηδεία. Τι γίνεται, όμως, με τους φτωχούς που έχουν ακόμα ένα σπίτι και κάτι να τρώνε; Γιατί το πρόβλημα αυτό δεν υπάρχει ούτε στους άστεγους, ούτε στους άνεργους, ούτε στους μετανάστες. Αυτοί πεθαίνουν πριν πάνε στο νοσοκομείο. Απλά λέμε: «Βρέθηκε ένας άστεγος νεκρός». Και τελειώσαμε.
Τα φτωχά σπίτια πρέπει να γίνουν νοσοκομεία για τον δικό τους άνθρωπο, και να μην κάνουν τίποτα άλλο από να περιποιούνται έναν νεκροζώντανο και να παρακαλούν τον Θεό να τον πάρει. Και μπαίνει το ερώτημα: Πότε τελειώνει η ζωή; Η κλασική απάντηση είναι όταν πάψει να λειτουργεί ο εγκέφαλος. Η καρδιά και να σταματήσει, επανέρχεται. Οι πνεύμονες, όσο και να είναι αδύναμοι, μπορούν να ενισχυθούν με οξυγόνο. Η ιατρική τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που μπορεί να κάνει ένα νεκροζώντανο, αθάνατο. Και μπαίνει εδώ ένα φιλοσοφικό πρόβλημα. Είναι αυτό ιατρική, όταν συντηρείς ζωντανό ένα πτώμα; Σίγουρα αυτό το ξέρουν και οι γιατροί. Το πρόβλημα είναι, ποιος αποφασίζει για τη ζωή του άλλου. Το κράτος; Οι γιατροί; Οι συγγενείς;
Ουαί και αλίμονο αν αποφάσιζε κάποιος άλλος για τη ζωή τη δικιά μας. Οσο προσεκτικός και να είναι ο νομοθέτης, θα καταλήγαμε σε μια παραλλαγή του χιτλερικού νόμου του Μένγκελε. Ο λόγος, βέβαια, για την ευθανασία που συζητιέται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Σε κάποιες χώρες επιτρέπεται. Σε άλλες θεωρείται δολοφονία. Το θέμα είναι μεγάλο για να το αναπτύξουμε σε λίγες γραμμές. Και αφορά μια ελίτ που έχει τη δυνατότητα να νοσηλευτεί. Εντούτοις, είναι ένα ανθρώπινο πρόβλημα. Μπορούμε να ορίσουμε τη ζωή μας και κατά συνέπεια έναν αξιοπρεπή θάνατο; Και τα δύο είναι δύσκολα. Λίγοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να ορίσουν τη ζωή τους. Και αυτό έγινε με μεγάλες θυσίες και υψηλά τιμήματα. Και αυτοί που μπόρεσαν να ορίσουν τον θάνατό τους είναι ακόμα πιο λίγοι. Και ίσως είναι οι μόνοι άνθρωποι που έζησαν και πέθαναν ελεύθεροι.
Με όλα αυτά που έχω δει και έχω ζήσει, και ο καθένας από μας, σε αναγκάζουν να σκεφτείς και το δικό σου τέλος, που πρέπει να το προετοιμάσεις, όταν ακόμα το μυαλό σου λειτουργεί κανονικά. Αλλά και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Εχω δει ανθρώπους που έχουν κάνει εγκεφαλογράφημα με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας και ο εγκέφαλός τους βρέθηκε άψογος. Εντούτοις, ήταν ηλίθιοι. Αλλά ιατρικώς, η ηλιθιότητα δεν καταγράφεται στο μηχάνημα.
Αν λοιπόν πέσει και σε μένα ο κλήρος μιας ανίατης αρρώστιας, δεν θα ήθελα να πάω σε νοσοκομείο. Οσο καλό και να είναι το νοσοκομείο, είναι τόπος μαρτυρίου, όσο και αν σώζει ζωές. Ειδικά με υπουργό Υγείας τον κ. Αδωνι, που μετατρέπει τα νοσοκομεία σε κρεματόρια. Και είναι και υπερήφανος.
Δεν ξέρω ποια θα είναι η νομοθεσία όταν φτάσει η ώρα μου, αλλά μου είπαν κάποιοι φίλοι μου, με μια συμβολαιογραφική πράξη το πρόβλημα λύνεται, φτάνει να λες λεπτομερώς τι θέλεις. Δεν το έχω εξακριβώσει ακόμα. Αλλά, άμα διαπιστωθεί το κακό, έχω εναλλακτική λύση. Θα τα πίνουμε με τα φιλαράκια μέχρι σκασμού, θα καπνίζουμε βαριά άφιλτρα τσιγάρα και δεν θα έχουμε φόβο μήπως χειροτερέψει η υγεία μας. Αυτή ήδη θα έχει πάρει τον δρόμο της χωρίς να μας ρωτήσει.
perkor29@gmail.com
Σχόλια