Από το efsyn.gr / Συνέντευξη στη Μαριαλένα Σπυροπούλου Ψυχολόγο - ψυχοθεραπεύτρια
Εμπνευση για αυτό το βιβλίο ήταν τα παιδιά της ίδιας της συγγραφέως και ο τρόπος που τα μεγάλωνε.
Εμπνευση για αυτό το βιβλίο ήταν τα παιδιά της ίδιας της συγγραφέως και ο τρόπος που τα μεγάλωνε.
«Το βιβλίο περιέχει ιστορίες που βοηθούν το παιδί να βιώσει βελούδινα δύσκολες μεταβάσεις και τον γονιό να δώσει νόημα και απαντήσεις σε αναπτυξιακές και ψυχολογικές ανησυχίες
Πριν από από λίγους μήνες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Εν Πλω» το βιβλίο «Ιστορίες για παιδιά… και τους γονείς τους». Το βιβλίο υπογράφει η δρ Ψυχολογίας, παιδοψυχολόγος, ειδική σε ομάδες γονέων – νηπίων, Ανθια Ναυρίδη, ενώ την υπέροχη εικονογράφηση έχει κάνει η Σμαράγδα Ναυρίδη.
«Το βιβλίο περιέχει ιστορίες που βοηθούν το παιδί να βιώσει βελούδινα δύσκολες μεταβάσεις και τον γονιό να δώσει νόημα και απαντήσεις σε αναπτυξιακές και ψυχολογικές ανησυχίες
Πριν από από λίγους μήνες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Εν Πλω» το βιβλίο «Ιστορίες για παιδιά… και τους γονείς τους». Το βιβλίο υπογράφει η δρ Ψυχολογίας, παιδοψυχολόγος, ειδική σε ομάδες γονέων – νηπίων, Ανθια Ναυρίδη, ενώ την υπέροχη εικονογράφηση έχει κάνει η Σμαράγδα Ναυρίδη.
Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου συζητήσαμε με τη συγγραφέα για την ανάγκη της να γράψει φανταστικές ιστορίες που βοηθούν και το παιδί να βιώσει βελούδινα δύσκολες μεταβάσεις, αλλά και τον γονιό να δώσει νόημα και απαντήσεις σε αναπτυξιακές και ψυχολογικές ανησυχίες.
Κλινική εργασία και προσωπική ανάγκη
Στην ερώτηση πώς γεννήθηκε αυτό το βιβλίο και τα θέματα που πραγματεύονται τα παραμύθια η κ. Ναυρίδη ήταν σαφής: «Oι ιστορίες προέκυψαν μέσα από την κλινική εργασία μου με γονείς και μικρά παιδιά. Βέβαια η πηγή έμπνευσής του είναι κυρίως το μεγάλωμα των δικών μου παιδιών και η ανάγκη που κατά καιρούς αισθανόμουν ως μητέρα να τους μιλήσω για όλες εκείνες τις καταστάσεις που συναντούσαν και συναντούσαμε καθώς μεγάλωναν, με έναν πιο οικείο προς εκείνα τρόπο».
Δύσκολες σχέσεις
Μέσα από τις ιστορίες φωτίζονται τρεις «δύσκολες» σχέσεις: η σχέση με την ομάδα, η σχέση με τα αδέρφια, η σχέση με τη μητέρα. Στο ερώτημα του γιατί επέλεξε να φωτίσει αυτές τις σχέσεις και πώς μας καθορίζουν, η ψυχολόγος θεωρεί ότι δεν πρόκειται απαραίτητα για «δύσκολες» σχέσεις. «Είναι πολύ σημαντικές σχέσεις, μοναδικές και βέβαια δύσκολες ενίοτε. Οι σχέσεις αυτές είναι που μας καθορίζουν. Μέσα από αυτές τις σχέσεις, όταν είμαστε παιδιά μπαίνουν οι βάσεις για το πώς θα συνεχίσουμε να σχετιζόμαστε με τους άλλους. Ποια μοτίβα θα ενεργοποιούνται και θα επαναλαμβάνονται στην επαφή με τον άλλο στη μετέπειτα ζωή μας».
Πρώτη επαφή με το μικρό νήπιο (ή το νήπιο σκέτο): δυσκολίες γονιών και παιδιών (ο όρος προνήπιο είναι καθαρά εκπαιδευτικός και αφορά πολύ συγκεκριμένα την ηλικία μεταξύ 5-6)
«Τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού χαρακτηρίζονται από ραγδαίες αλλαγές όσον αφορά τη λειτουργικότητα των παιδιών, αλλά και τη σχέση τους με τους γονείς. Το παιδί πλέον περπατάει και αρχίζει να μιλάει, δοκιμάζει τις δυνατότητες και τα όριά του. Ωρες ώρες μάλιστα μπορεί να γίνεται εξαιρετικά πιεστική η κατάσταση και με μεγάλη ένταση λόγω της ολοένα αυξανόμενης διεκδίκησης της αυτονομίας τους από μέρους των νηπίων αλλά και του έντονου αρνητισμού που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά τους. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που σε αυτές τις μικρές ηλικίες συχνά τα παιδιά εμφανίζουν δυσκολίες με το φαγητό ή τον ύπνο, συμπεριφορές που ταλαιπωρούν πολύ τους γονείς.
Αλλα πράγματα που συχνά απασχολούν έναν γονιό με μικρά παιδιά είναι τα όρια, η χρησιμότητά τους αλλά και ο τρόπος που τίθενται, όπως επίσης και οι σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια και η ζήλια που με διάφορους τρόπους εκφράζεται από τα παιδιά τους.
Γι’ αυτό και το δεύτερο παραμύθι του βιβλίου, αυτό με τα βατραχάκια πραγματεύεται τη δυσκολία τού να μοιραζόμαστε αλλά και τη μοναξιά», συμπληρώνει η κ. Ναυρίδη και συνεχίζει: «Από το άλλο βέβαια μέρος, το πέρασμα στη μητρότητα ή την πατρότητα αντίστοιχα και στη συνέχεια οι έντονες απαιτήσεις (συναισθηματικές και πρακτικές) ενός βρέφους ή ενός μικρού παιδιού, θέτουν τη σχέση του ζευγαριού σε δοκιμασία. Κατά συνέπεια, ένα βασικό θέμα που απασχολεί τους γονείς σε αυτή τη φάση, είναι πολύ συχνά η ίδια τους η σχέση που επανατοποθετείται».
Γονείς και φαντασία: προσγείωση στην πραγματικότητα ή αναβίωση παιδικών αναμνήσεων
«Δεν ξέρω αν οι γονείς φοβούνται κάτι και μερικές φορές προσγειώνουν λίγο απότομα τα παιδιά τους στην πραγματικότητα ή αν αυτό που τους δυσκολεύει είναι η ασυνείδητη υπενθύμιση ενός δικού τους επώδυνου συμβιβασμού, μπαίνοντας «στον κόσμο των μεγάλων» όπου χρειάστηκε να απαρνηθούν τη δική τους φαντασία, όπου χρειάστηκε να βάλουν όρια στις δικές τους επιθυμίες κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση όταν αυτό συμβαίνει τα παιδιά χάνουν κάτι πολύτιμο από τη ζωή τους».
Εχουν ηλικία τα παραμύθια
«Τα παραμύθια έχουν ηλικίες. Κατ’ αρχήν δεν είναι όλα τα παραμύθια κατάλληλα για όλες τις ηλικίες. Ανάλογα με τον τρόπο που είναι γραμμένα, με τα θέματα που πραγματεύονται αλλά και τον τρόπο που είναι στημένο ένα βιβλίο απευθύνεται και στην ανάλογη ηλικία» και η συγγραφέας συμπληρώνει, «και εμείς οι ενήλικες έχουμε ένα παιδί μέσα μας, έτσι τα παραμύθια μπορούν να μας πάνε πίσω στις δικές μας παιδικές αναμνήσεις-εμπειρίες και να μας θυμίσουν πιθανόν συναισθήματα δικά μας που μοιάζουν με αυτά των παιδιών μας σήμερα κι έτσι μπορούμε να πλησιάσουμε και να κατανοήσουμε τα παιδιά μας ακόμα πιο πολύ!».
marialenas77@gmail.com
Σχόλια