Οσο και αν φανεί παράξενο, η Σαχάρα, σε μια εποχή μακρινή, την Παλαιολιθική, ήταν καταπράσινη. Και από τα ευρήματα των αρχαιολόγων, εργαλεία και βραχογραφίες, δείχνουν πως εκεί ζούσαν πολλοί άνθρωποι. Το τελευταίο χτύπημα ήρθε το 3000 π.Χ. Η υπερβόσκηση και η ξύλευση είχαν ως αποτέλεσμα την ξήρανση του τοπικού περιβάλλοντος. Ολα αυτά λειτούργησαν αθροιστικά, με αποτέλεσμα την ερημοποίηση της περιοχής. Η καταστροφή έγινε σταδιακά και πήρε χιλιετίες για να ολοκληρωθεί. Αλλά το αποτέλεσμα ήρθε. 8.600.000 περίπου τετραγωνικά χιλιόμετρα έρημος. Τότε βέβαια δεν υπήρχαν οικολόγοι και κουμάντο έκαναν οι θεοί. Σήμερα που υπάρχουν, οι άνθρωποι έχουν καταλάβει κάτι για το περιβάλλον;
Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά, μόλις δέκα χρόνια πίσω, για να δούμε τι καταστροφή έγινε μέσα στην καρδιά της Ευρώπης. Τη θυμάται κανένας; Το καλοκαίρι του 2003 ενέσκηψε καύσωνας σε 12 ευρωπαϊκές χώρες και σκότωσε 70.000 ανθρώπους. Ποτέ δεν είχαμε τόσα θύματα σε οποιαδήποτε πολεμική σύγκρουση, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (μιλάμε για στρατιώτες, όχι για αμάχους – αυτοί είναι παράπλευροι θάνατοι και δεν μετριούνται). Για να φτάσουν οι ΗΠΑ να έχουν έναν τέτοιο αριθμό θυμάτων, θα έπρεπε να δεχτούν 20 τρομοκρατικά χτυπήματα, ισοδύναμα με τους Δίδυμους Πύργους. Με είκοσι φορές λιγότερα θύματα, οι ΗΠΑ άλλαξαν την πολιτική τους, κήρυξαν έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, αυτή τη φορά εναντίον της τρομοκρατίας, αλλά με θερμά όπλα και σε όποιο σημείο του πλανήτη γουστάρουν. Για την τρομοκρατία του διοξειδίου του άνθρακα που δολοφονεί τον πλανήτη τι κάνουν οι ισχυροί της Γης; Αρνούνται να συμμορφωθούν με τις οδηγίες του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Οκτώ ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες εκπέμπουν το 66% του διοξειδίου του άνθρακα σε όλο τον πλανήτη. Και η Κίνα αύξησε την παραγωγή του διοξειδίου της. Εκπέμπει πέντε φορές παραπάνω από ό,τι εξέπεμπε εδώ και τριάντα χρόνια.
Αλλά ας έρθουμε και στα καθ’ ημάς. Στον Κορινθιακό Κόλπο. Αυτό το θαύμα της φύσης είναι ένα «κλειστό» ευαίσθητο οικοσύστημα, επικοινωνεί κυρίως με το Ιόνιο και μοιάζει περισσότερο με λίμνη, παρά με θάλασσα. Εχει ανάγκη από τα ποτάμια που εκβάλλουν γλυκό νερό με διαφορετική θερμοκρασία, επειδή όταν αυτό αναμιγνύεται με το αλμυρό νερό, ανανεώνεται η θάλασσα και δεν βαλτώνει. Το νερό του Μόρνου το κλέψανε. Τα απόβλητα του βωξίτη καταλήγουν στον βυθό του κόλπου. Και η ερυθρά ιλύς και τα βαρέα μέταλλα έφτασαν στο Αίγιο από τα απέναντι εργοστάσια. Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έχουμε και τους μεγαλοεργολάβους της Ολυμπίας Οδού που θέλουν να καταστρέψουν τον ποταμό Κράθη, παίρνοντας τζάμπα όλο το αμμοχάλικο και προκαλώντας ανεπανόρθωτες οικολογικές καταστροφές.
Τα ποτάμια δεν φέρνουν μόνο νερό, φέρνουν και προσχώσιμο υλικό, που το κύμα το διασκορπάει και δημιουργεί άνοδο της ξηράς, δηλαδή μεγαλώνει την παραλία. Ο «θάνατος» του Κράθη θα σημάνει και το τέλος της Ακράτας-Αιγείρας, οι οποίες οφείλουν την ανάπτυξή τους στην παραλία τους. Ποιες θα είναι οι συνέπειες; Ας ακούσουμε τι λέει ο καθηγητής Χρ. Αναγνώστου, ειδικός ερευνητής στα θέματα αυτά: «Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η περιοχή εδώ είναι υπό καθεστώς διάβρωσης. Αργά ή γρήγορα, αν συνεχισθεί αυτό το πράγμα, σε 4 ή 5 χρόνια, θα φάει τον παραλιακό δρόμο»*. Οπότε δύο όμορφες παραλιακές περιοχές θα εξαφανιστούν. Ολοι όσοι έρχονται εδώ και αγοράζουν ή νοικιάζουν σπίτια, το κάνουν για την παραλία.
Ο εγγονός ενός φίλου μου, ηλικίας περίπου 8 ετών, με ρώτησε αν υπάρχει μια μηχανή που να καταπίνει το διοξείδιο του άνθρακα. Του απάντησα «ναι». Και του έδειξα ένα δέντρο. «Τότε γιατί δεν φυτεύουμε παραπάνω δέντρα;» Το παιδί είχε καταλάβει αυτό που δεν καταλαβαίνουν εκείνοι που κερδίζουν από την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αν δεν έκοβαν τα δέντρα στη Βραζιλία και την Ινδονησία, το διοξείδιο του άνθρακα θα κατέβαινε στα 4/5 του ορίου που θέτει το Πρωτόκολλο του Κιότο. Μελέτες έχουν δείξει πως αν ξαναφυτευτεί η Σαχάρα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα εκλείψει. Χρήματα θα μπορούσαν να βρεθούν από τη μείωση των πολεμικών δαπανών. Και τότε όλοι θα κάναμε διακοπές στη δροσερή Σαχάρα. Γιά φαντάσου το.
perkor29@gmail.com
* Εφημερίδα «Στυξ», Αύγουστος 2013
* Εφημερίδα «Στυξ», Αύγουστος 2013
Σχόλια