Από το tsouhtra.wordpress.com
ή αλλιώς “είμαι εδώ για να μου δίνετε προσοχή και να κάνετε/λέτε μόνο αυτά που αντέχω να ακούσω”.
Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια είχα μία συνάδελφο, η οποία δεν ακουγόταν ποτέ παρά μόνο τον ένα μήνα που έσκαγε η ετήσια παρουσίαση του πελάτη της. Τότε όλη η εταιρία ασχολιόταν με το άγχος και την υστερία της (ότι έχει πάρα πολύ δουλειά και δεν θα προλάβει και χριστέ και παναγιά τι κακό τη βρήκε) και οι υπόλοιποι απλά ευχόμασταν να φύγει αυτή ή ο πελάτης.
Αυτήν θυμάμαι, για κάποιο λόγο ανεξήγητο ομολογώ, κάθε φορά που κάποιοι χρησιμοποιούν τα social media για να πετάνε τον εμετούλη τους δεξιά και αριστερά όταν θεωρούν πως κάτι δε γίνεται/ειπώνεται με τον τρόπο που αυτοί το είχαν στο μικρό, ημι-ανεπτυγμένο μυαλουδάκι τους. Είναι οι ίδιοι που όταν αισθανθούν ότι κάτι τους “θίγει” – μακάρι και να ήξεραν ποιες είναι πραγματικά οι αξίες τους για να θιχτούν, ξεχνούν τα γαστρικά υγρά που μας πέταξαν στη μούρη και αρχίζουν να γράφουν περί κοσμιότητας και σωστής συμεριφοράς των άλλων.
(παρακαλώ κάντε λίγο στην άκρη. κλέβετε χρόνο και ενέργεια από τους άλλους που δεν γκρινιάζουν)
Σχόλια