Είχε τόσο μαύρα μαλλιά που γυάλιζαν, λίγο πιο κάτω απ' τους ώμους έφταναν κάνοντας την χαρακτηριστική κυρτάδα στο ύψος του σβέρκου. Η κυρτάδα αυτή είχε ακριβώς την ίδια φορά με την κυρτάδα της μέση της. Ευθεία κυρτάδα στήριξης, σαν λαμπάδα. Ποτέ δεν είχα παρατηρήσει τα πόδια της, δεν ήταν γιατί τα έκρυβε η μακρυά μαύρη της φούστα, ήταν γιατί η η κίνησή της ήταν αέναη αεικίνητη. Σαν να κινείται λίγα εκατοστά πάνω από το ξύλινο πάτωμα.
Ποτέ όμως δεν έτριζε όταν περνούσε εκείνη, βγαίνοντας απ' το δωμάτιο, ανεβαίνοντας τα τρία σκαλοπάτια για το μικρό πατάρι - αποθήκη στα δεξιά, ή κατεβαίνοντας τα οκτώ σκαλοπάτια για την έξοδο ή για τις δυο διαφορετικές αποθήκες των δύο συνυφάδων.
Αν ήσουν κοντά στο δρόμο της καταλάβαινες ότι πέρασε από το κύμα αέρα που σε χτυπούσε απαλά. Αν ήσουν πιο μακρυά το καταλάβαινες αν έβλεπες να κουνιέται απ' το αέρα το μιας άλλης εποχής κρεμαστό ψυγείο με την σήτα που βρίσκονταν στο πατάρι - αποθήκη . Ίσως καταλάβαινες ότι βρίσκεται εκεί και ξεκουράζεται, αν παρατηρούσες το βαθούλωμα στο κρεβάτι που βρίσκονταν κάτω από τις πολλές σκάλες που οδηγούσαν στο πάνω σπίτι της μιας συνυφάδας.
Όταν είσαι μικρός μια απλή μικρή πλατεία σου φαίνεται τεράστια, μεγαλώνοντας η πλατεία μικραίνει. Τα μεγέθη αλλάζουν. Ποτέ δεν είχα παρατηρήσει τα πόδια της, δεν ήταν γιατί τα έκρυβε η μακρυά μαύρη της φούστα. Ποτέ δεν είχα παρατηρήσει το πρόσωπό της, ξέρω όμως καλά πως το δέρμα της ήταν άσπρο πολύ. Δεν είχα παρατηρήσει το πρόσωπο της γιατί φοβόμουν που 'μουν μικρός και η μια απ' τις δυο συνυφάδες η γιαγιά μου, μου έλεγε για την Μπέλα Μπόγια, για να τρομάζω και να μην κατεβαίνω στο υπόγειο και αναστατώνω την τάξη του. Μεγαλώνοντας έπαψα να φοβάμαι την ύπαρξή της, αντίθετα μου προκαλεί ζεστασιά.
Σήμερα το πρωί μίλησα στον γιο μου για την Μπέλα Μπόγια, το απόγευμα που το ξανάφερε η κουβέντα μου 'πε ο Φίλιππος ότι η Μπέλα Μπόγια ήταν πολύ μικρή και πολύ μεγάλη ταυτόχρονα.
Πόσα θυμόμαστε και πόσα μαθαίνουμε από τα παιδιά.
Σχόλια