Πότε και πως ήρθε το τρέξιμο στη ζωή σου;
Από όσο θυμάμαι, πάντα έτρεχα, από το δημοτικό μέχρι σήμερα δεν πρέπει να έχω σταματήσει. Βέβαια καμιά σχέση με την τωρινή κατάσταση. Τότε πήγαινα 2-3 φόρες την εβδομάδα, 30’ το πολύ σε στίβο ή στο δάσος και σε πολύ ήπιες διαδρομές. Βλέπεις, το σπίτι μου ήταν δίπλα
στο δάσος των Άνω Ιλισίων, έτσι είχα πρόσβαση για άμεσο "παιχνίδι". Το 2006 αποφάσισα να δοκιμαστώ στον μαραθώνιο και μάλιστα στην κλασσική διαδρομή. Απλά κόλλησα με τον μαραθώνιο. Το 2008 κατέβηκα για πρώτη φορά σε αγώνα βουνού στον Olympus Marathon, χωρίς καμιά εμπειρία. Παρά το "ξύλο" που έφαγα στον αγώνα, ήταν η στιγμή που το τρέξιμο βουνού έγινε πια τρόπος ζωής, καθημερινότητα, κομμάτι του εαυτού μου.
στο δάσος των Άνω Ιλισίων, έτσι είχα πρόσβαση για άμεσο "παιχνίδι". Το 2006 αποφάσισα να δοκιμαστώ στον μαραθώνιο και μάλιστα στην κλασσική διαδρομή. Απλά κόλλησα με τον μαραθώνιο. Το 2008 κατέβηκα για πρώτη φορά σε αγώνα βουνού στον Olympus Marathon, χωρίς καμιά εμπειρία. Παρά το "ξύλο" που έφαγα στον αγώνα, ήταν η στιγμή που το τρέξιμο βουνού έγινε πια τρόπος ζωής, καθημερινότητα, κομμάτι του εαυτού μου.
Τι ιδιαίτερο έχουν οι αγώνες ultra;
Επειδή διαρκούν πολλές ώρες, υπάρχει περισσότερη διασκέδαση, περισσότερη απόλαυση του τρεξίματος, περισσότερη επαφή με την φύση. Έρχεται η διάθεση να σπρώξεις τα όρια σου πιο μακριά ανάλογα με τον χρόνο, τα χιλιόμετρα, την υψομετρική διαφορά, το υψόμετρο, τη νύχτα, τον καιρό... Επίσης, οι ultra αγώνες έχουν πάρα πολλούς αστάθμητους παράγοντες, αρκετοί από τους οποίους εξελίσσονται κατά την διάρκεια του αγώνα. Τότε προσπαθείς να βρίσκεις λύσεις στις διαφορές καταστάσεις που σου παρουσιάζονται. Τέλος και για να μην κρυβόμαστε είναι και εθισμός. Κάθε φορά θέλω όλο και περισσότερο!
Αυξάνονται τα βέλη στη φαρέτρα του χαρακτήρα σου; Γίνεσαι πιο δυνατός ως άνθρωπος συμμετέχοντας σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων;
Ο χαρακτήρας είναι ήδη διαμορφωμένος. Απλά μέσα από τους αγώνες βγαίνουν ευκολότερα στην επιφάνεια τα ιδιαίτερα στοιχεία του καθενός. Τα διαπιστώνεις, τα ξανά ανακαλύπτεις από διαφορετική οπτική γωνία, μαθαίνεις καλύτερα τον ίδιο σου τον εαυτό. Σίγουρα μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, η αυτοπεποίθηση σου γίνεται ολοένα και πιο δυνατή, πιστεύεις πια ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Σιγά σιγά βλέπεις πια ότι οι ορίζοντες σου είναι ανοιχτοί, δεν υπάρχουν όρια, περιορισμοί, απλά είναι στο χέρι σου να κάνεις ότι θελήσεις.
Το ορεινό τρέξιμο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει μεγάλη άνοδο. Πιστεύεις ότι αυτό συνδέεται με την κρίση που περνά η χώρα με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ανθρώπων να έρχεται σε επαφή με την φύση ως μια εναλλακτική διέξοδο στην δύσκολη καθημερινότητα που βιώνει;
Σίγουρα και η οικονομική κρίση έχει συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω είναι η ανάγκη του ανθρώπου να επανασυνδεθεί με τη φύση. Να “ξεφύγει” από την πιεστική, αγχωτική καθημερινότητα. Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί αρκετά η δρομική κοινότητα βουνού, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερος κόσμος να μιλά γι’ αυτό, οπότε είναι και πιο εύκολο να “διαφημιστεί”. Περισσότερος κόσμος, περισσότερα άρθρα στα περιοδικά, στο διαδίκτυο, video (ειδικά του Jornet), όλα αυτά συμβάλουν στο να έχει επιλογές ο καθένας για τις εναλλακτικές που ψάχνει.
Τι έχεις να πεις σε αυτούς που σκέφτονται να πάρουν τα βουνά....κάνοντας αθλητισμό;
Απλά βγείτε εκεί έξω και δοκιμάστε, προσπαθήστε! Τα πράγματα μερικές φόρες (αν όχι πάντα) είναι απλά.
Ένα βήμα κάθε φορά!
info: Ο Κωνσταντίνος Κοζανίτης, αθλητής της GO-MRP Running Team, έλαβε μέρος στον μοναδικό αγώνα Tor des Géants 200 μιλίων, διάρκειας 150 ωρών και συνολικής υψομετρικής 24.000 μ. που έγινε στην Ιταλία στις 9-16 Σεπτεμβρίου.
Πηγή: www.mountainaction.info / Συνέντευξη στον Βαγγέλη Ψυχογυιό
Σχόλια