ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ του Οδυσσέα Ελύτη, ανάλογη μ' αυτήν του Μπίτον για τον Γιώργο Σεφέρη, δεν έχει συνταχθεί ακόμη.
Στον πλούσια εικονογραφημένο, όμως, τόμο «Ο ναυτίλος του αιώνα» που σοφά σχεδίασε η Ιουλίτα Ηλιοπούλου (Ικαρος), απλώνονται οι πιο σημαντικοί σταθμοί του βίου του ποιητή, κορφολογημένοι από σημειώσεις που κρατούσε συστηματικά ο ίδιος απ' τη δεκαετία του 1950. Παράλληλα αναδεικνύονται οι λογοτεχνικές του οφειλές κι η ζωντανή του σχέση με την ελληνική γλώσσα, τα ερεθίσματα που δέχτηκε από τα ιδεολογικά και αισθητικά ρεύματα της εποχής του, η αγάπη του για τη μουσική και τη ζωγραφική, όλα τα στοιχεία της ποιητικής του κοσμοθεωρίας και, μαζί, η μεταφραστική ακτινοβολία του έργου του έως τις μέρες μας.
Η παραπάνω έκδοση ήρθε να σταθεί πλάι στον τόμο «Συν τοις άλλοις» (Υψιλον), με τριάντα επτά συνεντεύξεις του νομπελίστα παραχωρημένες μεταξύ 1942 και 1992, επίσης πυροδοτημένη από τη φετινή επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννησή του, σε επιμέλεια Ηλία Καφάογλου. Λίγο πριν εκπνεύσει το «Ετος Ελύτη»,ωστόσο, είδε το φως ένα βιβλίο που επιχειρεί να ζωντανέψει τη μορφή του ποιητή ως νεαρού έφεδρου αξιωματικού στην Κέρκυρα του 1937 και να βγάλει... λαβράκι από τις ιδιωτικές του συναναστροφές στο νησί - το «Ερωτευμένος Ελύτης» του Φίλιππου Φιλίππου (Ψυχογιός). Οι εικασίες εντούτοις για τα φλερτ του Ελύτη τότε, κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνονται. Εκείνος που «βιογραφείται» εδώ είναι μάλλον ο Φιλίππου, ως ερευνητής που ακροβατεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας...
Η πιο διαφημισμένη βιογραφία της φετινής χρονιάς δεν είναι άλλη από εκείνη του Στιβ Τζομπς, με την υπογραφή του δημοσιογράφου Ουόλτερ Αϊζακσον, βασισμένη σε δεκάδες συνεντεύξεις του πρόσφατα χαμένου δημιουργού της Apple και σε μαρτυρίες ανθρώπων από το στενό επαγγελματικό και οικογενειακό του περιβάλλον (Ψυχογιός). Υπάρχει όμως και η αυτοβιογραφία του Θάνου Μικρούτσικου, όπως προέκυψε από 24 συναντήσεις του συνθέτη με τον μουσικό παραγωγό και στιχουργό Οδυσσέα Ιωάννου (Πατάκης), η μαρτυρία του Γιώργου Κοτανίδη «Ολοι μαζί τώρα!» (Καστανιώτης) για το πείραμα του Ελεύθερου Θέατρου και τη δράση των αντιστασιακών ακροαριστερών οργανώσεων επί χούντας. Αφθονα αυτοβιογραφικά στοιχεία εντοπίζει κανείς τόσο στην «Ηδονή στον κρόταφο», όπου συγκεντρώνονται παλιότερα εξομολογητικά κείμενα της Ζυράννας Ζατέλη (Καστανιώτης), όσο και στο «Γιατί πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο» του κορυφαίου ιάπωνα πεζογράφου και μαραθωνοδρόμου Χαρούκι Μουρακάμι (Ωκεανίδα).
Οποιος, τέλος, επιθυμεί μια «συνάντηση» με συγγραφείς όπως ο Πάουντ, ο Μπάροουζ, ο Βόνεγκατ, ο Χένρι Μίλερ ή ο Τζέιμς Κέις, μπορεί να διαβάσει τις συνεντεύξεις τους στη φημισμένη λογοτεχνική επιθεώρηση «Paris Review», στον τόμο «Η τέχνη της γραφής ΙΙ» (Τόπος), ενώ στο φρεσκοτυπωμένο, σπαρακτικό, αφήγημα της Τζόαν Ντίντιον «Η χρονιά της μαγικής σκέψης» (Κέδρος), θ' αντιληφθεί καλύτερα τι σημαίνει διαχείριση του πένθους και θέληση για ζωή.
enet.gr / ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Σχόλια