‘’Πάρτε μα και βρίστε μας’’ ήταν ο τίτλος μιας εντελώς cult (να την πω;) σίγουρα υπό εκπομπή ήταν, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 90’. Φανταστείτε ότι σπόνσορας ήταν γραφείο τελετών, συντελεστές ήταν τρεις επίσης cult – υπό τύποι, γνωστοί trash tv star ή απλά trash star. Ήταν ο εθνικός star Ανδρέας Ευαγγελόπουλος, η τραγουδίστρια αργότερα και όχι μόνο Πέπι Τσεσμελή και ένας Γιαννάκης. Το θέμα ήταν απλό έπαιρνε τηλέφωνο όποιος ήθελε και τους έβριζε, μιλάμε για βρίσιμο όμως, όταν δεν υπήρχαν τηλέφωνα ο βασικός Α. Ευαγγελόπουλος διάβαζε διάφορα αποσπάσματα από περιοδικά που ασχολούνται με διάφορα κουτσομπολιά, κάνοντας απίστευτα σχόλια.Είπα πριν ότι ’’έπεφτε’’ πολύ βρίσιμο και είναι αλήθεια αυτό. Τα βράδια εκείνα είχαμε (όλοι συμφοιτητές στην Αθήνα) ακούσει απίστευτες βρισιές, επρόκειτο για τον ορισμό της δημιουργίας βρισιών. Δεν πρόκειται βέβαια να ξεχάσω την ατάκα που έλεγε στο ‘’κλείσιμο’’ της εκπομπής ο βασικός trash star συντελεστής, ‘’ωραία, αρκετούς βιασμούς και κακοποιήσεις γλυτώσαμε σήμερα, πήρε ο κόσμος και ξέδωσε’’.
Τα σκέφτηκα όλα αυτά παρακολουθώντας το Σαββατοκύριακο στην τηλεόραση κάποιο ποδοσφαιρικό αγώνα, κέρδιζαν κόρνερ οι παίκτες της φιλοξενούμενης ομάδας και δεν μπορούσαν να το χτυπήσουν. Μπουκάλια, κέρματα, αναπτήρες, σε κάποιο άλλο ντέρμπι έπεσε και ένα κομμάτι από μάρμαρο. Σκέφτομαι πάλι τα διάφορα γεγονότα που γίνονται σε πορείες - διαδηλώσεις, στο πολυτεχνείο, σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, σε πορείες για να δηλώσει ο κόσμος την αντίθεσή του σε πράγματα που δεν συμφωνεί.
Σκέφτομαι πάλι την ένταση που ‘’βγαίνει’’ σε μικρά που γίνονται μεγάλα γεγονότα στην καθημερινότητά του καθενός από εμάς, στο φανάρι όταν αργεί να ξεκινήσει ο προπορευόμενος οδηγός, στο ταμείο της τράπεζας ή του super market, στον κινηματογράφο ή στο θέατρο όταν κάποιος δεν κλείνει το κινητό του. Μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να γίνει απίστευτος καβγάς, με απίστευτη ένταση που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει. Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο καλά κάνω και δεν μιλάω σχεδόν καθόλου όταν μου συμβεί κάτι, δεν ξέρω ποιον έχω απέναντί μου και κυρίως δεν ξέρω την κατάσταση αυτού που έχω απέναντί μου. Τις περισσότερες φορές τα ακούει το κράνος μου, γιατί και τα περισσότερα μου συμβαίνουν στον δρόμο, μόλις δε συνειδητοποιήσω πως δεν μου έχει συμβεί και κάτι άσχημο συνεχίζω δίχως ιδιαίτερη σκέψη.
Πόση ένταση κουβαλάμε μέσα μας ενώ αναρωτιέμαι που και πως θα μπορούσαμε να την αξιοποιήσουμε διαφορετικά από όλα τα προηγούμενα που ανέφερα. Το λέω αυτό γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω να δεχθώ ότι επειδή δεν συμπαθεί κάποιος μια ομάδα θα πετάξει σε έναν εκπρόσωπό της ένα κέρμα ή ένα κομμάτι μάρμαρο, με σκοπό να τον τρομάξει για να μην αποδώσει στο παιχνίδι του. Αρνούμαι να πιστέψω ότι θα το κάνει με σκοπό να τον πετύχει πραγματικά. Τότε έρχεται στο μυαλό μου η ατάκα του αχαρακτήριστου κατά τα άλλα trash star συντελεστή της trash εκπομπής που ξεκίνησα, ‘’ωραία, αρκετούς βιασμούς και κακοποιήσεις γλυτώσαμε σήμερα, πήρε ο κόσμος και ξέδωσε’’ .
Πόσο αποφορτιστηκά λειτουργούν όλες αυτές οι ακρότητες τελικά, πόσο θλίβομαι που λειτουργούν τόσο αποφορτιστηκά όλες αυτές οι ακρότητες. Τελικά τι ακριβώς μας λεν, ή καλύτερα τι λέμε εμείς μέσα από αυτές τις ακρότητες; Η μήπως δεν λέμε και για αυτό λειτουργούμε με ακρότητες; Λανθάνουσες εκφράσεις της κατάστασης μας είναι όλα αυτά, λανθάνουσες εκφράσεις που δεν βρίσκουν το κατάλληλο κανάλι εξόδου. Εκφράσεις που δεν θα μάθουμε μέσα από αυτές και ‘’απλά’’ θα ξεφορτώνουμε.
Εκφράσεις που δεν θα μάθουμε μέσα από αυτές, δεν θα μάθουμε γιατί δεν μας έμαθαν τον τρόπο να μαθαίνουμε. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν ξέρουμε πως όλο αυτό να το δείξουμε στους μικρότερους. Πως να τους δείξουμε κάτι που δεν ξέρουμε εμείς οι ίδιοι; Μια περίπτωση είναι να τους αφήσουμε να μάθουν μόνοι τους, αυτό όμως δεν έχει ευθύνη μέσα του. Μια άλλη περίπτωση είναι να δεχθούμε ότι δεν ξέρουμε και εμείς οι ίδιοι, να το (απο)δεχθούμε στον εαυτό μας όμως πραγματικά και να το εννοούμε. Σαν να μαθαίνουμε πώς να ξεμαθαίνουμε δηλαδή.
060612070411
β.ψ.
Σχόλια