Μαριάμ Αμπού Ντάγκα, δολοφονημένη Παλαιστίνια φωτορεπόρτερ
Από το efsyn.gr / ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ 30.08.25 14:42 Γιώργος Ι. Αλλαμανής / 08.2025 / (κεντρικός τίτλος ανάρτησης keeplife.gr)
Με τον φακό στραμμένο Ιστορία
Η 33χρονη φωτοειδησεογράφος Μαριάμ Αμπού Ντάγκα δολοφονήθηκε πριν από λίγες μέρες από τους γενοκτόνους Ισραηλινούς, αφήνοντας πίσω, εκτός από την αιματοβαμμένη φωτογραφική της μηχανή, μια ανεπανάληπτη ιστορία γενναιότητας, σθένους και πείσματος για μετάδοση της αλήθειας με κάθε κόστος.
Υπάρχει μια λεπτομέρεια που στριμώχτηκε ανάμεσα στον πάνδημο θρήνο και τα λίγα βιογραφικά στοιχεία που αναδύθηκαν μετά τη δολοφονία της φωτοειδησεογράφου Μαριάμ Αμπού Ντάγκα από ισραηλινά πυρά, την περασμένη Δευτέρα στη Λωρίδα της Γάζας. Πριν από τον πόλεμο είχε δώσει το ένα της νεφρό για να σώσει τη ζωή του πατέρα της. Του ηλικιωμένου άνδρα που φαίνεται να στέκεται συντετριμμένος, ένα βήμα μπροστά από τους συγγενείς, τους φίλους και τους συναδέλφους της θυγατέρας του, στις φωτογραφίες της κηδείας της.
Κάτι βαθύ και αγαπητικό αποκαλύπτει αυτή η «λεπτομέρεια». Μια αίσθηση καθήκοντος τροφοδοτούσε το πλατύ χαμόγελο της μόλις 33χρονης Μαριάμ. Απέναντι στον πατέρα της, στον λαό της, στην Ιστορία.
Γέννημα-θρέμμα της Λωρίδας της Γάζας, σπούδασε δημοσιογραφία στο τοπικό Πανεπιστήμιο Αλ Ακτσά και από το 2015 ρίχτηκε στη μάχη της ενημέρωσης – μάχη κυριολεκτικά, όχι σχήμα λόγου.
Τη βουτηγμένη στο αίμα της φωτογραφική της μηχανή, μια Canon EOS 6D με συνδέσεις wi-fi και GPS για να στέλνει γρήγορα το «υλικό» στο Associated Press και την αραβόφωνη υπηρεσία της εφημερίδας Independent, μάζεψαν οι συνάδελφοί της δίπλα από τη σορό της.
Εγκλημα στο Νοσοκομείο Νάσερ στην πόλη Χαν Γιουνίς. Εκεί η Μαριάμ ζούσε μετά τον Οκτώβριο του 2023. Ξεσπιτωμένη αλλά όχι ξεριζωμένη. Είχε στήσει κι αυτή τη σκηνή της στο άτυπο στρατόπεδο των media μαζί με δεκάδες Παλαιστίνιους συναδέλφους της. Σκηνίτες. Καθώς οι Ισραηλινοί εισβολείς απαγορεύουν την παρουσία ξένων δημοσιογράφων, όλα τα μεγάλα ΜΜΕ του πλανήτη συνεργάζονται αποκλειστικά με Παλαιστίνιους ρεπόρτερ και τεχνικούς. Ο,τι φτάνει στις οθόνες μας είναι 100% δικό τους. Μια κολοσσιαία μιντιακή εποποιία, πάνω από 200 οι νεκροί, αμέτρητοι οι τραυματίες, επαγγελματισμός και γενναιότητα.
«Θέλω να σε παρακαλέσω κάτι. Αν με φέρουν κι εμένα πεθαμένη, μη με βάλεις σε μαύρη πλαστική σακούλα. Σε ένα σάβανο θέλω να με βάλεις» είχε πει η Μαριάμ πριν από λίγο καιρό στον υπεύθυνο νεκροτομείου του νοσοκομείου.
Μοιάζει υπεράνθρωπο. Και είναι. Θα μπορούσε να έχει φύγει από τη Γάζα, να έχει ακολουθήσει τον 13χρονο σήμερα γιο της στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Πριν από ενάμιση χρόνο τον έστειλε στον πατέρα του μέχρι να περάσει η μπόρα.
Δεν το έκανε. Επέλεξε να γράψει τη διαθήκη της (τίποτα πρωτότυπο: το ίδιο έχουν κάνει όλοι οι δημοσιογράφοι σ’ αυτή την παραλία της Μεσογείου, 40 χιλιόμετρα μήκος, 10 πλάτος) και να αφήσει δύο μηνύματα. Πρώτα στους συναδέλφους της: «Μην κλάψετε στην κηδεία μου». Και μετά στο μοναχοπαίδι της, ένα κείμενο που δικαίως έκανε τον γύρο του κόσμου: «Είσαι η αγάπη μου, η καρδιά μου, το στήριγμά μου, η ψυχή μου, ο λόγος για τον οποίο είμαι περήφανη».
Με το νοσοκομείο ως βάση, έτρεχε κάθε μέρα με το πρώτο φως του ήλιου. Στον φακό της –έβγαζε φωτογραφίες αλλά και βίντεο με δική της αφήγηση και συνεντεύξεις- αποτύπωσε τη φρίκη και το σθένος. Παιδιά που λιμοκτονούν, γιατροί που τιμούν τον όρκο τους, ισραηλινά εγκλήματα πολέμου με όρους σαδισμού, εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας, άνθρωποι που παραμένουν ηθικά όρθιοι στην αρένα της οδύνης.
«Ολα τα σημεία είναι επικίνδυνα, όλα τα βομβαρδίζουν. Κάθε σπίτι έχει μια ιστορία. Κάθε σπίτι έχει έναν κρατούμενο στις φυλακές του Ισραήλ. Κάθε σπίτι έχει πόνο» είπε η Μαριάμ σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, τον περασμένο Απρίλιο, στη διαδικτυακή πλατφόρμα «Eye on Palestine».
Ελάχιστες είναι οι γυναίκες δημοσιογράφοι στην Παλαιστίνη. Με τον μαρτυρικό θάνατό της, η Μαριάμ Αμπού Ντάγκα έδειξε τι σημαίνει «να ζεις τον θάνατό σου για τους άλλους», όπως τραγούδησε κάποτε, στα καθ’ ημάς, ο Σαββόπουλος.
Το Ισραήλ εφαρμόζει την πιο θανάσιμη και μεθοδική επιχείρηση δολοφονίας και φίμωσης δημοσιογράφων που έχει καταγραφεί ποτέ – αδίστακτα, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου.
«Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι απειλούνται, στοχοποιούνται άμεσα και εκτελούνται από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις. Αλλοι συλλαμβάνονται, κρατούνται και βασανίζονται ως τιμωρία για τη δουλειά τους. Οι υποδομές των ΜΜΕ στη Γάζα καταστρέφονται συστηματικά. Η λογοκρισία είναι εξαιρετικά αυστηρή στη Δυτική Οχθη αλλά και στο ίδιο το Ισραήλ» καταγγέλλει η ανεξάρτητη οργάνωση «Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων» (Committee to Protect Journalists - CPJ) με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Φιμώνοντας τον Τύπο, εξαϋλώνοντας επαγγελματίες που καταγράφουν και τεκμηριώνουν γεγονότα, το Ισραήλ πιστεύει ότι ρίχνει πέπλο λήθης στα μέχρι σήμερα χειρότερα εγκλήματα πολέμου του 21ου αιώνα. Αυταπάτη και έπαρση.
Μαζί με τη Μαριάμ, άλλοι τέσσερις δημοσιογράφοι και τεχνικοί δολοφονήθηκαν στην ίδια επίθεση. Ο 48χρονος εικονολήπτης Χουσάμ αλ Μάσρι, με σύζυγο καρκινοπαθή, πατέρας τεσσάρων παιδιών. Ο 29χρονος Αχμέτ Αμπού Αζίζ, υποψήφιος διδάκτορας δημοσιογραφίας που σχεδίαζε να παντρευτεί τη συμφοιτήτρια αρραβωνιαστικιά του «μόλις γίνει εκεχειρία». Ο 24χρονος Μοχάμεντ Σαλάμα, μόλις ένα χρόνο συνεργάτης του καναλιού Al Jazeera.
Και ο πιο χαρακτηριστικός, ίσως, από όλους: ο αγαθός γίγαντας Μοάζ Αμπού Ταχά, 27 ετών, παιδί φτωχής οικογένειας που δεν είχε λεφτά να αγοράσει δική του κάμερα και έβγαζε βίντεο με το κινητό του, πουλώντας τα ως free lancer όπου έβρισκε.
Με τέτοιους ανθρώπους τα ’χουν βάλει οι Ισραηλινοί. Ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Γιατί την επιλέξαμε
Διότι εκείνη επέλεξε να πει το μεγάλο «ναι» στην υπηρεσία της αλήθειας και του λαού της, γνωρίζοντας ότι το τίμημα θα ήταν η ίδια της η ζωή.
Σχόλια