Μεγαλώσαμε "ακούσια" όλοι με τις συνθέσεις του περισσότερο ή λιγότερο. Έχουμε στιγμές και μνήμες ζωής που έχουν σάουντρακ τις μουσικές του. Νοιώθω αυτός ο συνθέτης να έβαλε βάθος και βάρος σε μια μουσική που ίσως να χαρακτηρίζεται ελαφριά.
Νομίζω ότι το έργο του Μίμη Πλέσσα καλύπτει μια ευρύτερη κοινωνική μετάβαση προς την μεταπολίτευση, καλύπτει το κοινωνικό κομμάτι της κοινωνίας με το πολιτικό κομμάτι σε δεύτερη ή σε πολύ περιορισμένη μοίρα.
Μεγαλώσαμε και με τον Μίμη Πλέσσα πάρα πολλοί από εμάς, ου φωτογραφίες που συνοδεύει το κείμενο είναι από δίσκο της πατρικής μου οικογένειας που κράτησα. Στο πίσω μέρος του δίσκου, σε μια γωνία υπάρχει ένα μικρό αυτοκόλλητο με αρχικά Δ.Β., είναι τα αρχικά του Βαγγέλης Δωρής, αυτό το ψευδώνυμο είχα όταν ''έβγαινα'' αρχές δεκαετίας του '90 στην Ραδιοφωνία Ημαθίας 97,3 στην Βέροια.
Και για να κλείσω, άκουσα τον ίδιο να λέει σε μια συνέντευξή του κάποια από τα ονόματα που έπαιξε στα νιάτα του μαζί τους στην Αμερική. Κι ύστερα απ’ το πουθενά ήρθε αυτό, το καταλυτικό του Fats Domino με τη έννοια της ομοιότητας, ενός μιούζικαλ που θα μπορούσε να γράψει την μουσική ο Μίμης Πλέσσας και το αφήνω εδώ.
Σχόλια