Από το f/b Dimitris Lamprinidis (τίτλος ανάρτησης keeplife)
Όποιος δε λαχάνιασε ανεβαίνοντας στα μονοπάτια του βουνού ...
Και δεν άκουσε το πρωινό κελάηδημα του κορυδαλλού στα ξέφωτα και στα λιβάδια ...
Δεν ξαφνιάστηκε από το απότομο πέταγμα της πέρδικας στις πλαγιές
Δεν περπάτησε το πρωί στο χιονισμένο μονοπάτι με τα πεσμένα παγωμένα φύλλα των δέντρων ...
Δεν είδε το λαγό να πετάγεται από το γιατάκι του στον κέδρο ...
Δεν είδε τα κοτσύφια να καταγίνονται με τα κεδρομπούμπουλα και τον κισσό ...
Δεν άκουσε το ουρλιαχτό των τσοπανόσκυλων μέσα στη νυχτιά στο πέρασμα του λύκου ...
Δεν περπάτησε στο χιόνι τα μεσάνυχτα με το φως του φεγγαριού
Δεν έπιασε την παγωμένη μπεκάτσα στη νεροσυρμή με το πρώτο φως της μέρας ...
Δεν είδε τον κεραυνό να κατασχίζει τον κορμό του έλατου ...
Δε χάιδεψε το ατίθασο κυκλάμινο στις πρώτες μέρες του φθινόπωρου
Δε φώναξε στις απέναντι πλαγιές για να ακούσει τον αντίλαλο της φωνής του ...
Δεν ονειρεύτηκε αγναντεύοντας την ατέλειωτη θάλασσα των βουνοκορφών ...
Δε θαύμασε τα ευωδιαστά κίτρινα δακράκια στις πλαγιές και στα λιβάδια ...
Δεν τον πήρε ο ύπνος κοντά στο πρωί, ανάμεσα στα δέντρα, και οι σκιές να χορεύουν με τις νεράιδες της παιδικής φαντασίας ...
Δεν άκουσε τη συναυλία των αηδονιών τα μεσάνυχτα στις ρεματιές και δεν ξύπνησε μιαν άνοιξη με το ξέφρενο κελάηδημα τους
Δε θαύμασε τις πρώτες ακτίνες του ήλιου στις κορυφές του βουνού
Δεν είδε τα σύννεφα των πουλιών τις χειμωνιάτικες μέρες του Γενάρη
Δεν άκουσε το κρώξιμο του κόρακα και το γαύγισμα της αλεπούς ...
Δε χάζεψε την ουρά του σκίουρου στα σκιερά τα δάση ...
Δεν νυχτώθηκε στη ρεματιά, σε χορό πυγολαμπίδων, ακάλεστος
Δεν χάθηκε στο αρχαίο φως τον αστεριών, μια νύχτα σκοτεινή χωρίς φεγγάρι ...
Δε γεύτηκε αγριοφράουλες στις αρχές του Ιούνη ...
Δε χόρτασε νερό πηγής, γάργαρο, να ξεδιψάνε τα σωθικά του ...
Δεν ανάσανε μυρωδιά από βρεγμένο χώμα ύστερα από μπόρα καλοκαιρινή ...
... δεν μπορεί με ευκολία να αποφασίζει για την τύχη των βουνών, των δασών, των νερών, των ορεινών μας οικοσυστημάτων.
Στέφανος Σταμέλλος
Σχόλια