Ο Γιάννης Ιωαννίδης (Θεσσαλονίκη 26 Φεβρουαρίου 1945 - Αθήνα 4 Οκτωβρίου 2023) ήταν Έλληνας καλαθοσφαιριστής, προπονητής και πολιτικός. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ: συνολικά κατέκτησε 12 Πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα. Παραμένει μέχρι σήμερα ο προπονητής που κρατάει το ρεκόρ των περισσότερων τίτλων πρωταθλητή Ελλάδας, αφού κέρδισε 12 (έναν παραπάνω από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς), καθώς και των περισσότερων νικών σε αγώνες πρωταθλήματος (418 νίκες).
Η ζωή του
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 26 Φεβρουαρίου 1945. Ο πατέρας του, Δημήτριος, και η μητέρα του, Ελένη (το γένος Τσορλίνη), κατάγονταν από την Γευγελή. Ήταν παντρεμένος με τη Γιούλα Γκιουζελοπούλου και είχε μια κόρη, τη Θεοδώρα-Ελένη.
Μεγάλη του αγάπη ήταν το μπάσκετ, με το οποίο ασχολήθηκε από τα παιδικά του χρόνια, με αποτέλεσμα στα 15 του να αγωνίζεται βασικός στην ομάδα του Άρη. Η θέση του ήταν πλέι μέικερ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν επίσης πτυχιούχος Γεωπονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και είχε εργασθεί ως γεωπόνος στην Αγροτική Τράπεζα.
Απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών, στις 4 Οκτωβρίου 2023, καθώς τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρείτο από αρκετά προβλήματα υγείας.
Προπονητική
Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη θέση του προπονητή, έχοντας θητεύσει στους Άρη, Λάρισα, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, αλλά και στην εθνική ομάδα. Κατέκτησε συνολικά 18 τίτλους, με τον Άρη και τον Ολυμπιακό. Αναλυτικά:12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996).
6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).
Επίσης κατέκτησε 3 φορές τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδας (Άρης το 1984, Ολυμπιακός το 1992 και ΑΕΚ το 1997), ενώ υπήρξε 2 φορές φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας (Άρης το 1984 και ΑΕΚ το 1998).
Δεν κατάφερε, ωστόσο, να κατακτήσει κανέναν ευρωπαϊκό τίτλο, παρ' ότι βρέθηκε 6 φορές στο final four (φάιναλ φορ) της Ευρωλίγκα. Τις πρώτες 3 φορές με τον Άρη επί 3 συνεχόμενα χρόνια (1988, 1989, 1990) δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, ενώ το κατάφερε τις επόμενες 3 φορές (το 1994 και το 1995 με τον Ολυμπιακό και το 1998 με την ΑΕΚ), γνωρίζοντας όμως και τις 3 φορές την ήττα στον τελικό.
Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, ισχυρογνώμων και απόλυτος, έντονα προληπτικός και βαθιά θρησκευόμενος, παρά την τάση να ρίχνει «Παναγίες» στους παίκτες του στα τάιμ άουτ, ο Ιωαννίδης αναγνωρίζεται ως ο καθοδηγητής της μεγάλης ομάδας του Άρη της δεκαετίας του 1980, που βοήθησε πολύ στο να αγαπήσουν οι Έλληνες το μπάσκετ. Στον Ολυμπιακό, ήταν ο αγαπημένος προπονητής του Σωκράτη Κόκκαλη, ακριβώς λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του.
Πολιτική
Από τις εκλογές του 2004 μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 κατείχε θέση βουλευτή στην Εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και μετά τις εκλογές του 2007 διορίστηκε στη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού, αρμόδιου για θέματα Αθλητισμού, θέση που κράτησε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009. Μετά την επανεκλογή του το 2009, άσκησε τα καθήκοντα του υπεύθυνου Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας. Στη νέα κυβέρνηση συνεργασίας της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που συγκροτήθηκε μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 τοποθετήθηκε ξανά στη θέση του υφυπουργού Αθλητισμού, ως τον Ιούνιο του 2013.
Διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας, της Υποεπιτροπής για την Παρακολούθηση θεμάτων Αθλητισμού, της Διαρκούς Επιτροπής Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διαμόρφωση Θεσμικού Πλαισίου Εγγυήσεων Διαφάνειας στον Αθλητισμό, καθώς και της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Του είχαν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, από νομικά και φυσικά πρόσωπα και πλήθος άλλους φορείς. Ανάμεσα στις διακρίσεις του προεξέχουσα θέση κατέχει η βράβευση του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών που φέρει τον τίτλο HOMO HELLENICUS. Ο τιμητικός αυτός τίτλος απονέμεται σε προσωπικότητες από όλο τον κόσμο που υπηρέτησαν με το έργο και τη ζωή τους τις Αξίες του Ελληνισμού, καθώς και σε υψηλά πολιτικά πρόσωπα και αρχηγούς κρατών, όπως στον Τάσο Παπαδόπουλο, στον Βλαντιμίρ Πούτιν και στον Νικολά Σαρκοζί.
Δηλώσεις του που προκάλεσαν αίσθηση, όπως τις είχε σταχυολογήσει το basketworld
• «Τι να μας πει τώρα ο Ομπράντοβιτς; Κοιμήθηκε ο Θεός και πήρε αυτό το Κύπελλο. Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά, αλλά όταν σκηνοθετεί ο Θεός δεν μπορεί να αλλάξεις το σενάριο» (αναφερόμενος στο χαμένο τελικό του Ολυμπιακού στο Τελ Αβίβ το 1994)
• «Αφήστε τους Ρώσους να λένε… Ρωτήστε τους τι κάνανε το προηγούμενο βράδυ! Η νύχτα της Αθήνας είναι πολύ γλυκιά και βρίσκεις ότι επιθυμείς» (απαντώντας στις φήμες για τα… χαλασμένα νερά που έστειλαν πέντε παίκτες της ΤΣΣΚΑ στο νοσοκομείο με στομαχικές διαταραχές το 1995)
• «Να βράσω τα πτυχία και τις θεωρίες μου. Δε γίνεται να με παίζει ζώνη και να χάνω!» (1996, μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς στον δεύτερο τελικό των πλέι οφ)
• «Δείτε τον Ολυμπιακό και την Μπένετον. Παίζουν ακριβώς τα ίδια συστήματα που χρησιμοποιεί και η Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Μόνο όποιος έχει καταρράκτη στα μάτια δεν μπορεί να το διαπιστώσει» (1998, όταν ήταν προπονητής στην ΑΕΚ)
• «Το μπάσκετ εξουσιάζεται από τη σερβική μαφία» (Μάρτιος 1996)
• «Όντως ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται πολύ ενισχυμένος και ίσως είναι το φαβορί για τον τίτλο. Πήρε άλλωστε και έναν προπονητή (σ.σ. Ομπράντοβιτς) με αναμφισβήτητες ικανότητες και εμπειρία» (Σεπτέμβριος 1999, στη δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό)
• «Αυτά τα παιδιά από 18 χρόνων μυήθηκαν στο να νικούν και να παίρνουν πρωταθλήματα. Είχα πει λοιπόν να μην υποτιμούν κάποιοι την καρδιά του πρωταθλητή, αφού οι παίκτες μου από μικροί κολυμπούν στα βαθιά και τα καταφέρνουν» (1996, μετά το 73-38 επί του Παναθηναϊκού)
• «Όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ θα έπρεπε να πληρώνουν έναν ειδικό φόρο, το… Γκαλόσημο» (μιλώντας για το Νίκο Γκάλη)
• «Σήμερα και οι τυφλοί είδαν τι έγινε» (1998, μετά την ήττα της ΑΕΚ από τον αποδεκατισμένο Άρη στον τελικό κυπέλλου)
• «Είχα μια εμμονή με τον Διαμαντίδη, τον πήρα στην Εθνική, ενώ δεν είχε ακόμη καθιερωθεί ως βασικός στον Ηρακλή. Κάποιοι τότε μου έλεγαν ”Το κάνεις γιατί αγωνίζεται σε ομάδα της Θεσσαλονίκης” και τους απάντησα ότι ”εγώ αβάντες δεν κάνω σε κανέναν, περιμένετε και θα δείτε”. Ήμουν σίγουρος. Έκανε 15 δουλειές στο γήπεδο, σκοτώνεται για το σύνολο… Πώς να μην εμπιστευτείς τέτοιον παίκτη; Είναι ντροπαλός, σου μιλάει με σεβασμό και στο γήπεδο είναι σκυλί. Παίκτης πρότυπο».
• «Εγώ πιστεύω ότι ο Διαμαντίδης μπορούσε να παίξει στο ΝΒΑ. Όταν ήμουν στην Εθνική με ρώτησε που να πάει. Του απάντησα ότι είναι ο καλύτερος και δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Εκείνη την εποχή, βέβαια, πιο οργανωμένη ομάδα ήταν ο Παναθηναϊκός και του είπα να πάει εκεί».
• «Εγώ δεν μπορώ να ρυθμίσω το χέρι του!» (1988, αναφερόμενος στον Σούμποτιτς μετά την ήττα του Άρη στον ημιτελικό του φάιναλ φορ από την Τρέισερ Μιλάνο)
• «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι» (1994, απαντώντας στον Κώστα Πολίτη, ο οποίος κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου των τεσσάρων προπονητών στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ είπε ότι «είθισται ο ηττημένος να συγχαίρει τον νικητή και εγώ μετά τον αγώνα θα περιμένω τον Γιάννη να μου δώσει το χέρι του»)
• «Του ανήκει το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας του ελληνικού μπάσκετ και των επιτυχιών του. Είχα τη χαρά να συνεργασθώ για δέκα χρόνια μαζί του. Δεν του αρμόζει τέτοιο τέλος. Όπως οι Φασούλας, Γιαννάκης και Χριστοδούλου, έτσι και ο Νίκος Γκάλης έχει πράξει τα μέγιστα για την πρόοδο του ελληνικού μπάσκετ» (μιλώντας για το άδοξο φινάλε στην καριέρα του «γκάνγκστερ»)
Σχόλια