Της Σαλονίκης μονάχα της πρέπει το καράβι;

Βαθύ πορτοκαλί, ίσως και κίτρινο χρώμα. Το ήμερο της θάλασσας και του ουρανού, έφερε στο μυαλό την ζωγραφική του Vincent van Gogh με τις αποχρώσεις και το μέγεθος της περιορισμένης απεραντοσύνης έτσι όπως θέτει τα όριά του ο Θερμαϊκός κόλπος. 
Τα καράβια διάσπαρτα, σαν να μην είναι καράβια, σαν να 'ναι πλατφόρμες ξεκούρασης του ματιού απ' το περιορισμένο ήμερο, απέραντο μα τόσο δυνατό του σκηνικού. 
Ο άνθρωπος κι οι κατασκευές του, η μουσική δίπλα στην θάλασσα, τα καράβια, τα πλοία, άλλοτε για το καλό και άλλοτε για το κακό. Έτοιμα να μεταφέρουν ή να σκοτώσουν. Κι όλα καθρέφτης μας, στην θάλασσα πάνω, στην μέσα θάλασσα μας, με ή χωρίς τρικυμία.
Και ένα ερώτημα: ''της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι;''
β.ψ.

Σχόλια