Έχω μπει στο Άουσβιτς να δω τους φούρνους όπου έβαζαν τα παιδάκια (των άλλων) και τα κάνανε σαπούνια για να πλένονται οι γυναίκες των αξιωματούχων των ναζί. Απ τα κόκαλα τους έφτιαχναν κομψοτενηματα, υπέροχα πορτατιφ. Έχω φτάσει μέχρι στο κολαστήριο έξω απ την Πνομ Πενχ στην Καμπότζη, όπου οι άνδρες του Πολ Ποτ εξανάγκαζαν τα παιδιά να σκοτώνουν με τα ίδια τους τα χεράκια, τους γονείς τους, γιατί χαμογέλασαν , γιατί φόραγαν γυαλιά μυωπίας κι αυτό θεωρείτο μικροαστισμος. Είδα τον Οιδίποδα και την Μήδεια στο αρχαίο θέατρο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο άνθρωπος είναι το πιο αιμοβόρο άγριο ζώο, γι αυτό επικράτησε στον πλανήτη. Μάταια ο πολιτισμός πασχίζει μοναχός του να μας αποτρέψει από το να πηδηξουμε την μάνα μας, να φάμε ζωντανό τον πατέρα μας και να πνιξουμε τα παιδιά μας. Αν είναι επείγουσα ανάγκη να το κάνεις ξεκληρισε την οικογένεια κάποιου άλλου στην Ουκρανία, στην Υεμένη, όχι την δική σου. Ο βιαστής που ψάχνεις, ο παιδεραστής, ο αιμομικτης, ο πατροκτονος, ο γυναικοκτόνος, ο δολοφόνος είναι ο φιλήσυχος οικογενιαρχης της διπλανής πόρτας. Δεν μπορώ να τους υποψιάζομαι όλους όπως ο επιθεωρητής Κλουζω. Αλλά αν αποδειχθεί ότι αυτή που έγραψε στο μπαντζουρι της άλλης: "θάνατος στην παιδοκτονο", είχε πνίξει το μωρό της, όταν ήταν στην κούνια και το ήξερε και η μάνα της, δεν θα ξαναπέσω από τα σύννεφα. Γιατί δεν θα καταφέρω να ξανανεβω ποτέ πια εκεί πάνω. Γιατί δεν υπάρχει καμία απολύτως ελπίδα για την ανθρωπότητα. Με το φανάρι ψάχνει ο Διογένης κάποιον - α που να μην πάσχει απο το σύνδρομο Μινχαουζεν
και ανέφερα από κάτω στα σχόλια την δική μου εμπειρία
ένας ταξιτζής μου έλεγε σήμερα: ''ούτε δίκη ούτε τίποτα, σε μια αλάνα να την βάλουν και να αμολήσουν 10 άγρια λυσσασμένα σκυλιά'' γαμώ την ανθρωπιά μας, γαμώ και την φύση μας.
β.ψ.
Σχόλια