"και να πως φωλιάζουν τα καλοκαίρια μέσα στο καταχείμωνο"

Απ'όλες τις φωτό που ανέβηκαν σχετικά με τα χιόνια στην Αθήνα και λίγο πιο πέρα από δω, δεν είδα μία σαν τις παρακάτω (πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...)
Ήταν περίπου ο ίδιος καιρός, μέσα Ιανουαρίου και μια κοπελίτσα ; κοριτσάκι ; που χάραζε καρδιές στα αμάξια.
Από πίσω, στα 20 - 30 μέτρα ακολουθούσε ένα αγόρι που πήγαινε και "σκάλιζε" την καρδιά.
Σαν να την συμπλήρωνε ή σαν να την έκλεινε.
Σε κάθε καρδιά η κοπελίτσα γυρνούσε και κοιτούσε πίσω της, ξεκάθαρα το αγόρι.
Σε κάθε καινούργια καρδιά που ζωγράφιζε, χοροπηδούσε, μου φαινόταν και πιο ψηλά.
Ακολούθησα τα ίχνη τους για καμιά δεκαριά αυτοκίνητα.
Έπειτα σκέφτηκα πως αυτό ήταν ο δικός τους χώρος και χορός, όπως τα παγώνια.
Θέλω να πιστεύω ότι στο τέλος της σειράς η κοπελίτσα θα είχε σπάσει το ρεκόρ της Στεφανίδη στο άλμα και χωρίς επί κοντώ.
Τί red bull ότι σου δίνει φτερά και σάχλαμάρες.
Love actually!!
Ένιωσα εξαιρετικά τυχερός που ένα από τα αυτοκίνητα ήταν δικό μου, ου φάνηκε σαν εντελβάις που φυτρώνει κάτω από τον πάγο.
Δεν θεωρούν άδικα άλλωστε την Θεσσαλονίκη ως την πιο ερωτική πόλη.
Γιατί νιώθει.
Καλημέρα σας.



Σχόλια