Τις τελευταίες ημέρες σκέφτομαι τον Γιώργο Τράγκα. Οχι τόσο για τη μεγάλη ακίνητη περιουσία που φέρεται να απέκτησε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δεν γνωρίζω αρκετά για την υπόθεση – ούτε για την πηγή των εσόδων του ούτε για την πηγή των αποκαλύψεων. Αυτό που με απασχολεί είναι πώς ένας τόσο έξυπνος και επιτυχημένος επαγγελματίας δεν μπόρεσε να λάβει στοιχειώδη μέτρα για την προστασία της ζωής του. Αν ο Τράγκας ήταν τόσο πλούσιος όσο λένε τα ρεπορτάζ, φαίνεται ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσποιείται τον φτωχούλη του λαού, ενώ ζούσε σαν βασιλιάς. Με την ίδια ευκολία θα μπορούσε να ηγείται της εκστρατείας εναντίον του εμβολιασμού κατά της COVID-19, ενώ ο ίδιος θα έκανε το εμβόλιο, καθώς γνώριζε ότι ως διαβητικός κινδύνευε η ζωή του άμεσα εάν κολλούσε την ασθένεια.
Ισως η απάντηση στην απορία αυτή βρίσκεται στο ότι ο Γιώργος Τράγκας έθεσε εαυτόν σε κίνδυνο όταν έπαψε να αξιοποιεί μόνο τον μανδύα του δημοσιογράφου για τις διάφορες δουλειές του και υπέκυψε στον πειρασμό να ηγηθεί μιας σταυροφορίας που θα ανέτρεπε την πολιτική σκηνή του τόπου. «Η κίνηση αυτή που κάνω, δηλαδή το Κίνημα Ελεύθεροι Ανθρωποι, αποσκοπεί στο να ανανεωθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας», είχε πει πέρυσι τον Μάρτιο με την ίδρυση του πολιτικού φορέα. Τότε, όπως κάθε επίδοξος σωτήρας που σέβεται τον ρόλο του, μιλούσε για «ηθική κατάπτωση με όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια», δηλώνοντας ότι το κίνημα «θα πορευθεί με τέσσερις πυλώνες: Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και Ανεξαρτησία». Το κίνημα γρήγορα προσείλκυσε μερικά από τα αστέρια της αντιμνημονιακής, λαϊκίστικης Δεξιάς, οι οποίοι θα πίστεψαν ότι η μεγάλη προβολή που παρείχε η δημοσιογραφία στον Τράγκα θα φώτιζε τον δρόμο έξω από την έρημο της ασημαντότητας στην οποία περιπλανώνται τα τελευταία χρόνια.
Ομως, πριν περάσει χρόνος, ο αρχηγός του κινήματος είναι νεκρός και οι επιβάτες σκόρπισαν. Μέσα στις σημερινές συνθήκες, με την πανδημία να περιορίζει τις ελευθερίες μας, με την οικονομική αβεβαιότητα να συνεχίζεται, με την ακρίβεια να καλπάζει, και με μια αξιωματική αντιπολίτευση που με υπερβολές επιδίδεται στην υπονόμευση της εμπιστοσύνης των πολιτών σε κυβέρνηση, ειδικούς και κράτος, το κίνημα του Τράγκα θα ήταν σε εξαιρετική θέση να καρπωθεί την ανασφάλεια πολλών πολιτών. Εάν αυτός είχε πράξει το λογικό, εάν είχε προσέξει την υγεία του όπως κοίταζε το συμφέρον του στην επαγγελματική του ζωή, θα είχε τριπλοεμβολιαστεί και θα ζούσε σήμερα για να κατακεραυνώνει τους αντιπάλους του καθημερινώς από τα πολλά δημόσια βήματα που διέθετε. Δεν γνωρίζουμε εάν πράγματι πίστευε ότι ο κορωνοϊός ήταν άκακος και η πανδημία μια πλάνη. Μάλλον ήταν πολύ έξυπνος για να το πιστέψει. Επιπλέον, όπως δήλωσε ο επί πολλά χρόνια ιατρός του, ο Τράγκας ήταν ενήμερος για τον κίνδυνο που διέτρεχε εάν δεν εμβολιαζόταν. Το πιθανότερο είναι ότι παρά τον κίνδυνο, ο Τράγκας δεν τόλμησε να κοροϊδέψει τους οπαδούς του άλλη μια φορά. Καταλάβαινε ότι αργά ή γρήγορα θα διέρρεε η είδηση του εμβολιασμού του και αυτό θα τορπίλιζε την αναδυόμενη πολιτική καριέρα του. Επειδή και η δημοσιογραφία του τώρα ταυτιζόταν με την αντιεμβολιαστική σταυροφορία, θα παρασυρόταν και αυτή από την αποκάλυψη της υποκρισίας του.
Εμπειρος δημαγωγός, με ταλέντο στο να προκαλεί οργή και αγανάκτηση στο κοινό του, αμείλικτος στις επιθέσεις κατά επίλεκτων στόχων, ο Τράγκας ήταν πλέον δέσμιος και της εικόνας που παρουσίαζε και του μεγάλου κοινού του. Από νωρίς γνώριζε τα υποχθόνια (και ενίοτε καθόλου υποχθόνια) ρεύματα μιας διαχρονικής, αντι-ορθολογικής νοοτροπίας, που βλέπει εχθρούς του έθνους σε Ανατολή και Δύση, στους «ειδικούς», στις «ελίτ», σε όποιον δεν είναι «αληθινός Ελληνας». Σε αυτό το ετερόκλητο πλήθος –των ομάδων που βλέπουμε να διαδηλώνουν κατά του εμβολιασμού– απευθυνόταν ο Τράγκας με τα κηρύγματα και το κίνημά του. Δεν γνώριζε μόνο το σκοτάδι στη δική μας κοινωνία, ήταν και προσεκτικός μαθητής διεθνών δασκάλων και ρευμάτων. Οπως ακροδεξιοί συνωμοσιολογούντες των ΗΠΑ επιτίθεντο στον υπεύθυνο της αντι-COVID εκστρατείας, Αντονι Φάουτσι, έτσι και ο Τράγκας ήθελε τον Σωτήρη Τσιόδρα στη φυλακή. Ηξερε ότι διεθνώς η Ακροδεξιά είχε καπηλευτεί την ανησυχία που το νέο εμβόλιο προκαλούσε σε πολλούς. Εβλεπε ότι και στις πιο προηγμένες κοινωνίες υπάρχει μεγάλη δεξαμενή ανθρώπων που δεν εμπιστεύονται θεσμούς και κυβερνήσεις και που εύκολα ξεσηκώνονται με υπερβολές και ψέματα. Γνώριζε ότι μέσα στην πόλωση, κερδισμένος βγαίνει αυτός που φωνασκεί πιο δυνατά από τους άλλους, που δεν μπερδεύει τους οπαδούς με ξενέρωτες έννοιες όπως αντικειμενικότητα, ισορροπία, σύνεση, σοβαρότητα. Ο Τράγκας είχε κάτι από τον Τραμπ – την ικανότητα να χρησιμοποιεί τη μισαλλοδοξία ως ψυχαγωγία, να είναι τόσο υπερβολικός που δεν κρινόταν με τα μέτρα με τα οποία κρινόμαστε οι υπόλοιποι. Ετσι, πριν από χρόνια, όταν ανακαλύφθηκε ότι έκρυβε μεγάλη ακίνητη περιουσία, ο Τράγκας τη γλίτωσε με ένα σόου κλαυθμών και με τον ισχυρισμό ότι ήταν θύμα των εχθρών της ενημέρωσης και της δημοκρατίας.
Σήμερα, ο ταλαντούχος κύριος Τράγκας θα μπορούσε να έχει λαμπρό πολιτικό μέλλον, επενδύοντας σε όσα είχε μάθει, σε όσα είχε κτίσει τα τελευταία 50 χρόνια. Δύσκολα θα τον συγκρατούσαν οι πολιτικές δυνάμεις και οι θεσμοί. Σε μια κοινωνία χωρίς αντίδοτο, υπέκυψε στην αμετροέπεια και την αλαζονεία που τον ανέθρεψαν. Τα υποχθόνια ρεύματα παραμένουν.
Σχόλια