Αν πεις μια κουβέντα έστω,
Αν πεις γειά σου,
Αν πεις πού πας,
Αν πεις, τί δουλειά έχεις εσύ τόσο μακριά,
Αν πεις…
Μια φορά θυμάμαι μ` αγαπούσες τώρα ΣΙΩΠΗ!!!
Μην διαλέγεις λέξεις της αλμύρας!
Όπως στέλνεις γράμμα σ` ένα φίλο
ή σ` έναν άγγελο στον Ουρανό,
όπως διαλέγεις ένα τροπάριο για να σώσεις τις λέξεις,
όπως μ` ένα κλείσιμο του ματιού συνεννοείσαι,
με την ακρίβεια των Παπαδιαμάντιων διηγημάτων.
Αν πεις μια κουβέντα,
πες την αν μπορείς στον ΑΙΩΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ!
Λόγος μακρύτερος απ` τον καιρό.
Λόγος μια θλίψης ετοιμόρροπης,
άθικτης,
απ` τις κακουχίες των συμφερόντων.
Ένας ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΣ ΠΟΘΟΣ για καινούργιες μέρες
απ` τα φοιτητικά χρόνια.
Αυτά που έβλεπε η άκρη του ματιού,
τα ενδοφλέβια τσιμπήματα
μιας νιότης αφιερωμένης στην υπέρβαση!
Στέλεχος της Τράπεζας του Ουρανού
φροντιστής επίγειων Δανείων επιλεχθείς.
Αν θέλεις να «ΔΙΝΕΙΣ»,
δεν τελειώνουν ποτέ οι θησαυροί του Κόσμου!
Και γιατί τα γράφω όλ` αυτά;
Η ανάγκη να κρατήσω στη ΖΩΗ αξίες,
που ξέρουν να ευεργετούν το Μέλλον.
Τόσα απροστάτευτα παιδιά,
τόσα διαγγέλματα δακρύων,
τόσα μικρά αγγελούδια
ΖΟΥΝ στον προστατευτικό κύκλο
των σπιτιών της ΑΓΑΠΗΣ
που ο Τέλης και οι φίλοι του δημιούργησαν,
συγκινώντας και παρακινώντας όλη την κοινωνία.
Αν πεις γειά σου Τέλη
Αν πεις Τέλη έφυγες
όταν ανοίγουν τα θαύματα τ` ουρανού των ΘΕΟΑΝΕΙΩΝ
αν πεις Τέλη,
τι καθήκοντα «ΑΝΑΛΜΒΑΝΕΙΣ ΠΑΛΙ»
στην μνήμη όλων μας;
Να μιλάς σιγανά,
με λέξεις απείραχτες απ` τη βιασύνη του Καιρού,
να νοιάζεσαι την ευτυχή ισορροπία των αδύνατων,
να διδάσκεις ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ της Καλοσύνης,
να ΣΥΓΚΙΝΕΙΣ με λέξεις προσφάτως αποφυλακισμένες,
να είσαι μέλος των ΤΑΠΕΙΝΩΝ της ευεργεσίας,
αυτών που πήραν με άριστα
το πτυχίο του ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ!
……Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι το σκοτάδι είναι βαθύ
κι` όμως ένα παλληκάρι δεν θα κοιμηθεί ΠΟΤΕ……
Σχόλια