Ρηχό κι ανεύθυνο

''Μητσοτάκη γαμιέσαι'' βούιξε το διαδίκτυο, γελάσαμε, γελάσαμε και ξαναγελάσαμε. Όμως είναι ότι πιο ρηχό, ανεύθυνο, στιγμιαίο, εκτονωτικό, αδρανές τελικά έχει κυκλοφορήσει το τελευταίο μεγάλο διάστημα. Ως πολυχρησιμοποιημένη ατάκα μου θύμισε το ''δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα'' που πλάσαρε ο Χάρρυ Κλυνν το 1985 στο δίσκο του ''Έθνος Ανάδερφον''.

Θεωρώ ότι δεν προσφέρει τίποτα για αυτό το χαρακτηρίζω ρηχό, δεν έχει καν θέση - άποψη, όσο και αν αυτό που πάει να βγάλει είναι η αντίδραση και η αποδοκιμασία. Ανεύθυνο γιατί συντάσσεται με την αντίστοιχη κίνηση μεγάλου αριθμού χρηστών του διαδικτύου. Στιγμιαίο γιατί απλά γίνεται για μια στιγμή και τέλος, όσες φορές και αν επαναληφθεί. Αποτέλεσμα η εκτόνωση και μόνο αυτή, δίχως τίποτα άλλο, τελικά αδρανές. (Ορισμός του αδρανής ή αδρανές: ''χαρακτηρίζεται οτιδήποτε υπό κανονικές συνθήκες δεν παρουσιάζει κάποια δράση, ενέργεια''.) Γιατί τελικά ποια είναι η δράση, η ενέργεια μέσα από το Μητσοτάκη γαμιέσαι;

Αν το δούμε διαφορετικά, ίσως πιο βαθιά πρόκειται για φράση που κρύβει μέσα της βαθιά σεξιστική υποτίμηση. Αυτός που κάνει έρωτα, σεξ, αυτός (ο άνθρωπος) που πηδιέται για να το πω λαϊκά, αυτός (ο άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα) που τον ''παίρνει'' για να το πω πιο αισχρά, πιο χυδαία, κάνει κάτι κακό, κάτι κατάπτυστο, η επιλογή του δηλαδή είναι εκτός κοινωνικής νόρμας.

Εκτός και αν υπονοείται ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας κάνει κάτι όμορφο - έρωτα την στιγμή που η χώρα κινδυνεύει. Δεν το νομίζω.... .

Και για να ολοκληρώσω, όλοι όσοι χρησιμοποιούν το Μητσοτάκη γαμιέσαι δεν έχουν καμιά προσωπική πρόσβαση στον ίδιο. Έχουν όμως αλλού πρόσβαση, αναφέρομαι σε όλους αυτούς που έρχονται καθημερινά σε επαφή. Σε όλους αυτούς που επέλεξαν στις πιο πρόσφατες εκλογές τον Κυριάκο Μητσοτάκη για Πρωθυπουργό.

Το γαμιέσαι, δηλαδή η δυσφορία, η απογοήτευση, η αγανάκτηση πρέπει να πάει στους γονείς, στα αδέρφια, στους φίλους, στους γνωστούς, στου κολλητούς, στους συναδέρφους, στα αφεντικά, στον περιπτερά σε όποιον έκανε τον Μητσοτάκη και τον κάθε Μητσοτάκη Πρωθυπουργό.

Σ' αυτούς πρέπει να πάει το γαμιέσαι, μια, δυο και τρεις φορές. Μετά να έρθει η αιτιολόγηση, μετά να έρθει η ρήξη και μετά να έρθει ο αποκλεισμός όλων αυτών από τις ζωές. Αυτό όμως σημαίνει και αποκλεισμό προσωπικό.

Αυτό έχει κόστος, μεγάλο κόστος. Οπότε πετάμε ένα Μητσοτάκη γαμιέσαι και καθαρίσαμε αγνοώντας πόσο πολύ λερώνουμε την ήδη βρωμιά που υπάρχει και δεν καλύπτεται ούτε με την στάχτη των καμένων.

β.ψ.