Μέλος της ομάδας της προεκλογικής εκστρατείας του Εμανουέλ Μακρόν το 2017, ο Quentin Lafaye υπέστη το χακάρισμα των προσωπικών του μέιλ, που στη συνέχεια διαδόθηκαν από τα Wikileaks. Εκτιμάει όμως πως η εμπειρία του δεν ακυρώνει την αξία του έργου του Julian Assange.
Πρώην σύμβουλος, και "πένα" του γάλλου πρωθυπουργού στην ηλικία των 27, ο Quentin Lafay εγκαταλείπει το προεδρικό μέγαρο μετά από έξι μήνες επειδή "το μέρος αυτό και η εμπειρία αυτή με είχαν απομυζήσει και εξουθενώσει. 'Ημουν ίσως πολύ νέος, όχι καλά προετοιμασμένος, και απογοητευμένος με όσα γινόνταν εκεί, αλλά αισθανόμουν κατά βάθος ότι η θέση και η ιδιότητα αυτή δεν ήταν για μένα, ότι ήταν παράλογο και ασυνεπές από μέρους μου να πηγαίνω κάθε πρωϊ στο μέγαρο αυτό." Παράλληλα με τις υποχρεώσεις του στην προεδρεία, έγραφε κι ένα πολιτικό μυθιστόρημα, La Place forte (Το Οχυρό, εκδ. Gallimard, 2017), όπου περιέγραφε τις έξι πρώτες -και μοναδικές- μέρες στο υπουργείο Οικονομικών ενός οικονομολόγου που ανέλαβε ως νέος υπουργός να προετοιμάσει το Frexit ενάντια στη θέλησή του.
*
Το 2017, πέντε μέλη και κοντινοί συνεργάτες της ομάδας της προεκλογικής εκστρατείας του Εμανουέλ Μακρόν έπεσαν θύμα των χάκερς. Δύο μέρες πριν από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, η ηλεκτρονική τους αλληλογραφία - συνολικά μερικές δεκάδες χιλιάδες μέιλ - διαδόθηκε στο Διαδίκτυο.
Ήμουν ένας από αυτούς τους πέντε. Οι χάκερς δεν μπήκαν στην επαγγελματική μου διεύθυνση. Διέρρηξαν έναν ιδιωτικό λογαριασμό που είχα ανοίξει εδώ και χρόνια. Έναν λογαριασμό Gmail. Στα κοινωνικά δίκτυα, όπως και σε κάτι φόρουμ και άλλα περίεργα σάιτ, σκόρπισαν ολόκληρο το περιεχόμενο. Χωρίς ταξινόμηση. Χωρίς να διαχωρίσουν αυτά που αφορούσαν την εκλογική εκστρατεία απ' όσα μου ανήκαν αποκλειστικά. Έτσι, έκαναν προσβάσιμη σε όλους, με μερικά κλικ, την οικογενειακή μου ζωή, τη συναισθηματική, τη σεξουαλική, τη διασκεδασή μου. Έθεσαν στη διάθεση του καθενός τα στοιχεία μου. Την κατάσταση της υγείας μου. Τις ταινίες και τις φωτογραφίες μου. Όλη την ιδιωτική μου ζωή.
Η διαρροή της προσωπικής μου ηλεκτρονική αλληλογραφίας επηρέασε κι άλλες ζωές εκτός από τη δική μου. Τα μηνύματα φίλων, συγγενών, συναδέλφων, γνωστών, όλων των ανθρώπων που μου έγραψαν μια μέρα, έγιναν επίσης δημόσια. "Είναι τόσο κακό; Έχετε τόσα πολλά να κρύψετε;", με ρωτούν μερικές φορές. Η απάντηση είναι σαφής: δεν είχα τίποτα να κρύψω. Τα προσωπικά μηνύματα από το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο δεν αποκαλύπτουν μυστικά. Δεν αποκαλύπτουν ότι είμαι παιδόφιλος ή φοροφυγάς, άστατος ή ψεύτης, ναρκομανής, ή ότι πάσχω από ανίατη ασθένεια. Μέσα από την ασημαντότητά τους, περιγράφουν μόνο το νεαρό άτομο που ήμουν.
Διηγούνται τις υπερβολές μου, τις αντιφάσεις μου, τα λάθη του παρελθόντος, τους δισταγμούς μου· την πιο κοινότοπη πλευρά της ζωής μου. Υλοποιούν αυτό που για πολύ καιρό έμοιαζε για μένα αφηρημένο και που σήμερα μου φαίνεται ζωτικό: την ιδιωτικότητα μου.
Το καλοκαίρι μετά τις εκλογές, τα Wikileaks επέλεξαν να ενσωματώσουν στην ιστοσελίδα τους όλα τα ηλεκτρονικά μηνύματα που είχαν χακαριστεί στο πλαίσιο της εκστρατείας του Εμανουέλ Μακρόν. Σε αντίθεση με τις ιδρυτικές του αρχές, ο οργανισμός δεν αφαίρεσε τα μηνύματα ιδιωτικού χαρακτήρα από τη μάζα των δεδομένων. Διανέμοντάς τα στην ιστοσελίδα του και αρνούμενος να τα ταξινομήσει, τους έδωσε μία νέα ορατότητα και διευκόλυνε την πρόσβασή σ' αυτά. Για πολύ καιρό, έτρεφα μίσος απέναντι στα Wikileaks, στον Assange, στους εκπροσώπους του. Καταράστηκα τις μεθόδους τους, την ασυνεπή ριζοσπαστικότητά τους. Με εξόργιζε το γεγονός ότι συνέβαλαν στο να με κάνουν ευάλωτο, φοβισμένο, πιο παρανοϊκό από ποτέ.
Είχα δίκιο να απορρίπτω και να δυσφημίζω όλο το εγχειρημά τους; Βέβαια, η εμπειρία μου δείχνει ξεκάθαρα τα όρια της προσέγγισης των Wikileaks: υπογραμμίζει τις υπερβολές της διαφάνειας· υπενθυμίζει επίσης ότι οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος πρέπει πάντοτε να αναθέτουν την εξέταση και την επεξεργασία των πληροφοριών που διαθέτουν στους δημοσιογράφους. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θέτει υπό αμφισβήτηση την αξία του έργου που επιτελούν εδώ και χρόνια οι Assange, τα Wikileaks και οι συντακτικές επιτροπές σε όλο τον κόσμο που συνεργάζονται μαζί τους. [...]
Το μαρτύριο του Assange είναι άσχετο με τις -πραγματικές- παρεκκλήσεις των Wikileaks. Στην πραγματικότητα, δείχνει μόνο το αληθινό πρόσωπο των καθεστώτων μας: καθεστώτα που επιλέγουν να εκδικηθούν, αντί να δεχθούν τις αλήθειες που τα αφορούν και να αναγνωρίσουν τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει. [...]
Μτφ. Σ.Σ.
Σχόλια