Άνθρωπος στο απάνθρωπο


Από το f/b Basilis Dimakis (τίτλος ανάρτησης keep life)
Το 2007 που εξέτια και τοτε την ποινη μου στον Κορυδαλλό και ήμουνα εργαζόμενος στο πρατήριο της φυλακής , είχα επιφορτιστεί - συν τοις άλλοις - με το να πηγαίνω τις παραγγελίες στην 6η πτέρυγα και συγκεκριμένα στους πραξικοπηματίες - και εκ των πραγμάτων μισόδημους - Ιωαννίδη και Ντερτιλή !

Τότε ήταν που τους γνώρισα εκ του σύνεγγυς !

Κάθε φορά που πήγαινα εκεί κάτι με έπιανε , το οποίο δεν ήταν όμορφο , ήταν ενα πολύ αρνητικό συναίσθημα που με κυρίευε ακατάληπτα !

Προφανώς λόγω των βαριά φορτισμένων πράξεων κατά της Δημοκρατίας ...

Τους παρέδιδα λοιπον τα πράγματα και πήγαινα να φύγω ...

Ο Ιωαννίδης δεν ζητούσε ποτέ τιποτα !

Μιλούσε με πολύ ευγενικό τρόπο προσπαθούσε να μου δώσει και μία τηλεκάρτα σαν δώρο , όχι όχι του λεγα ευχαριστώ πολύ !

Δεν θα μπορούσες να πιστέψεις ποτέ βλέποντας αυτά τα αδύναμα και "καλοσυνάτα" γεροντάκια ότι είχαν διαπράξει τέτοιες θηριωδίες κατά της δημοκρατίας και των αγωνιστών της ...

Ή οπως επισης , οτι εξαιτίας του Ιωαννίδη η Κύπρος απώλεσε το μισό της ...

Ο Ντερτιλής βρισκόταν σε αναπηρικό αμαξίδιο !

Κάθε φορά πριν φύγω μου λεγε , "σπρώξε με παιδί μου μέχρι το καρτοτηλέφωνο και πιάσε αυτή την κάρτα από το τραπέζι να μου χτυπήσεις κάποια νούμερα" ...

Ομολογώ ότι την πρώτη φορά που μου το ζήτησε , έμεινα να τον κοιτώ χωρίς να αντιδρώ καθόλου για κάποια δευτερόλεπτα , σκεφτόμενος αν πρέπει να το κάνω ή όχι και αν αξίζει να τον βοηθήσω μετά από όλα αυτά τα αισχρά πράγματα , τους βασανισμούς και τις εκτελέσεις που είχαν διαπράξει !!!

Μετά από ελάχιστη - υποσυνειδητη μάλλον σκέψη - άπλωσα το χέρι μου στο τραπέζι πήρα την κάρτα και με βήμα νωθρό , έσπρωξα το καροτσάκι μέχρι το καρτοτηλέφωνο !

Έβαλα την κάρτα και άρχισα να καλώ τους αριθμούς που ήθελε !

Σαν τελείωσε , με το ίδιο "κουρασμενο" βήμα τον επέστρεψα στο κελί του όπου με ευχαρίστησε και με ρώτησε , όπως έκανε κάθε φορά έπειτα ...

"Πότε θα ξανάρθεις ?"

Οποτε ξαναπαραγγείλετε του επαναλάμβανα και εγώ , σχεδόν μηχανικά κάθε φορά ...

Τον χαιρετούσα και έφευγα !

Αυτό γινόταν για αρκετό καιρό , για όσο διάστημα δούλεψα στο πρατήριο δηλαδή !

Δεν μπορώ να φανταστώ την αντίδρασή του αν μάθαινε τα πολιτικά μου πιστεύω και από ποιον ζητούσε στην ουσία τέτοιου είδους εξυπηρέτηση !!!

Μάλλον δεν θα μου το ζητούσε καν ...

Δεν ξέρω αν θα με αντιμετώπιζε ως εχθρό , διότι στη συνείδησή μου τέτοιος ήταν , αλλά ας όψεται το προχωρημένο της ηλικίας και η ευαισθησία που τρέφουμε για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και δη μάλιστα με κινητικά προβλήματα ...

Βέβαια , αυτή ήταν θεωρώ και μία ιδιότυπη τιμωρία για αυτόν , να μην εξυπηρετείται απο άτομα με συγγενή πολιτική άποψη , αλλά από έναν που είχε εκ διαμέτρου αντίθετη ,το άκρον άωτον δηλαδή !!!

Όχι πως δεν είχε άτομα να τον βοηθήσουν στην έκτη πτέρυγα , υπήρχαν και πολλοι μάλιστα !

Αλλά με συμπαθούσε πολύ και με εμπιστευόταν καθώς έλεγε ...

Πού να ξερες έλεγα από μέσα μου , αν ήξερες και μπορούσες , ίσως να είχα την τύχη του 20χρονου Μυρογιάννη , όπου απεικονίζεται στις φωτογραφίες της εποχής να εκτελείται εν ψυχρώ από τον ιδιο και να καυχιέται λέγοντας , "με παραδέχεσαι ρε 45 χρόνων" , εννοώντας στο σημάδι ...

Βέβαια το διάστημα εκείνο και βλέποντας την ανικανότητα του και την ανάγκη του για βοήθεια , ευτυχώς δεν μου έρχονταν οι εικόνες αυτές στο μυαλό και αυτό ήταν καλό για αυτόν ...

Γιατί στο τέλος αυτό που έχει αξία είναι να καταφέρνεις να παραμένεις άνθρωπος , ό,τι ακριβώς αυτοι δεν ηταν εξαρχής ...

Ας ελπίσουμε ότι τέτοιες συμπεριφορές θα παραμείνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ότι δεν θα υπάρξουν επίγονοι καθ' ουδένα τρόπο ...

Σχόλια