Με τη βία δεν τα βγάζει εύκολα πέρα ο άνθρωπος, η κοινωνία εννοείται. Πού εδρεύει και δεν απαλείφεται, παρ' όλον τον πολιτισμό και την παιδεία που έχει καταφέρει η ανθρωπότητα, ουδείς γνωρίζει. Είναι γενετική; Είναι κοινωνιογενής; Παρ' όλα τα Συντάγματα και τους νόμους για τη μείωσή της αυτή εξακολουθεί να μας εκπλήσσει και να μας συνταράσσει οποτεδήποτε εμφανίζεται. Εχει σημασία ότι οι θεσμοί προσπαθούν να την αποτρέψουν, όποτε όμως αυτή βρίσκει πρόσφορο έδαφος, όχι απλώς ξεπροβάλλει αλλά εκδηλώνεται εν πλήρει αναπτύξει. Πώς συμβαίνει αυτό, πώς δηλαδή οι βιαιοπραγούντες αδιαφορούν, περιφρονητικά δε, για την ύπαρξη των αποτρεπτικών θεσμών; Ελα ντε.
Ακουγα μερικούς δημοσιογραφούντες να ωρύονται και να κραυγάζουν ότι πρέπει να γίνει γνωστό ποιοι είναι οι γονείς, ποια η αγωγή που έχουν λάβει αυτοί οι δυο νεαροί που ξυλοκόπησαν άγρια τον σταθμάρχη, την ώρα που ο άνθρωπος έκανε απλώς τη δουλειά την οποία του έχει αναθέσει το κράτος. Ωραία. Τους βρήκαμε τους γονείς. Μπορεί να είναι μια συνηθισμένη οικογένεια, ή μια ας πούμε διαλυμένη. Και λοιπόν; Στις χαώδεις κοινωνικές ανισότητες που κατασκευάζει το υπάρχον πολιτικό και οικονομικό σύστημα, όλα είναι πιθανά και όλα δικαιολογούνται από τον «ορθό λόγο» [συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες δεν αποφαινόμαστε; Ποτέ όμως δεν ψάχνουμε για την απάντηση ή την ερμηνεία αυτής της θυμοσοφίας μας].
Είναι πολύ πιθανό οι οικογένειες των δύο νεαρών που βιαιοπράγησαν κατά του σταθμάρχη να είναι ειρηνόφιλες, οι γονείς να είναι σοβαροί και σπουδαγμένοι, καθωσπρέπει και υψηλού πνευματικού επιπέδου. Και λοιπόν; Η βία δεν παίρνει χαμπάρι από πολιτισμό και παιδεία, ειδικά στους νέους, που παντού αντιμετωπίζουν απαγορεύσεις. Οι ορμές κάπου θα ξεσπάσουν, όταν δεν μπορούν να διοχετευθούν σε δημιουργικές ασχολίες ή όταν δεν βρίσκουν διεξόδους στην «ολοκλήρωσή» τους. Είναι κρίμα που οι ορμές αυτές, ερωτικές, ορχηστικές και ανατατικές σε ό,τι αφορά τους νέους, ξοδεύονται σε ασήμαντες εκρήξεις του θυμού. Πρέπει όμως να έχει κανείς πάντα υπόψη του ότι η βία η κοινωνική είναι αντανάκλαση της κρατικής βίας -διότι από την εξουσία ξεκινάνε όλα, αυτή είναι που χρησιμοποιεί αλόγιστα τη βία για τη διατήρησή της και την επέκτασή της.
Γινόμαστε έξαλλοι -και με το δίκιο μας- βλέποντας την ωμή βία των δύο νεαρών, ουδέποτε όμως δυσανασχετήσαμε για την καθημερινή βία που υφίστανται το σώμα και η ψυχή πολλών ανθρώπων λόγω των τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων τις οποίες δημιουργεί, χωρίς καμία ντροπή, αυτό δα έλειπε, το κοινωνικό και πολιτικό μας σύστημα -αυτό πώς ακούγεται; Βία είναι, πριν και πάνω από όλα, η εξουσία· αυτό οφείλουμε να θυμόμαστε και μετά να μιλάμε για αγωγές, παιδείες, πολιτισμούς και λοιπά «ξερολίστικα» -είτε συμφωνούμε είτε όχι ότι η βία είναι η μαμή της Ιστορίας. Γέννα χωρίς ωδίνες γίνεται;
Σχόλια