Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών

Είναι στιγμές η χρήση, όμορφες κι άσχημες, σε αρνητικό υπόβαθρό ή βάθρο, του πλην (-) που ψάχνει νομίζω να βρει τη κάθετη (|) εκείνη γραμμή για να το κάνει συν (+) αυτό το πλην. Είναι στιγμές, μεγάλες και μικρές..... η χρήση κι η εξάρτηση.

Μέρες σκεφτόμουν ένα κείμενο για την σημερινή ημέρα. Έχει δέκα χρόνια που σταμάτησα να δουλεύω με ανθρώπους που προσπαθούσαν να σταματήσουν την χρήση ναρκωτικών και τις οικογένειές τους. Τα προηγούμενα δέκα χρόνια δούλευα μαζί τους, στο ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ & ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ. Δούλεψα σ' όλες τις φάσεις που περνά ένας άνθρωπος για να σταματήσει την χρήση. Κέντρο Ενημέρωσης, Κλειστή Κοινότητα, Επανένταξη.

Έχει δέκα χρόνια που σταμάτησα να δουλεύω, όμως και τώρα όταν περνώ από συγκεκριμένα σημεία στο κέντρο, στην Θεσσαλονίκη, θυμάμαι. Άλλες φορές έρχονται εικόνες και ονόματα από συναντήσεις, στα Εξάρχεια, στην Βάθης και το Μοναστηράκι. Θυμάμαι, ανθρώπους και περιστατικά από συναντήσεις μαζί τους ή απλά ως θεατής τυχαία στο δρόμο, παρατηρώντας περιστατικά με ανθρώπους που για κάποιες ώρες προσπαθούσα να κινητοποιήσω, κυρίως στην πρώτη φάση στο Κέντρο Ενημέρωσης. Συναντήσεις και περιστατικά στον δρόμο, στην πιάτσα. Είναι δύσκολη ή πιάτσα, δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο..... Δύσκολη και σκοτεινή, το μόνο ''φωτεινό'' της κομμάτι είναι η χρήση.

Θυμάμαι, αντίστοιχες παγκόσμιες ημέρες κατά των ναρκωτικών στην δουλειά την δεκαετία 2000-2010. Μεγάλη προετοιμασία, δύσκολες καταστάσεις για ανθρώπους από ανθρώπους. Συναυλία με την Παρέμβαση στο ''κέντρο'' του κόσμου για πολλούς χρήστες, στην Ομόνοια, ομαδική ζωγραφιά ξαπλωμένοι χέρι - χέρι, πάνω σε χαρτί η πανί (δεν θυμάμαι) στην παραλία της Θεσσαλονίκης με το Κέντρο Ενημέρωσης της Ιθάκης. Άλλη συναυλία, Θεσσαλονίκη, στην Δημ. Γούναρη, Ναυαρίνο χρήστες και υπό θεραπεία μέλη όλοι ένα. Νοιάξιμο κι αγωνία για όλους. Η μπουγάδα της χρήσης που 'χαμε κάνει με το Κέντρο Ενημέρωσης της Ιθάκης, σε άλλη εκδήλωση έξω απ' το Θέατρο Γης. Εκδρομές σε βουνά και θάλασσες με την Κοινότητα της Παρέμβασης.



Κι άνθρωποι, άνθρωποι πολλοί, πάρα πολλοί. Άλλοι ζουν, άλλοι όχι, άλλοι ζουν κι ακόμα πίνουν, άλλοι ζουν καθαροί με δυσκολίες και διαχείριση πια χωρίς πιώμα. Για άλλους μαθαίνω και χαίρομαι για άλλους μαθαίνω και λυπάμαι, βοηθάν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σ' αυτό. Για άλλους αναρωτιέμαι και εύχομαι μαζί να 'ναι καλά. Έρχονται στην σκέψη μου, άνθρωποι που μοιράστηκαν και σε 'μένα, πολύ προσωπικά τους θέματα. Η δυσκολία έκφρασης, η δυσκολία για εμπιστοσύνη, πρόσωπα, αναγνώριση συναισθημάτων. Είναι μεγάλη υπόθεση να εμπιστεύονται οι άνθρωποι, είναι μαγικό όταν κατανοούν και αλλάζουν.

Άνθρωποι και περιστατικά. Δύσκολες καταστάσεις, στην χρήση, στο σπίτι, με τους γονείς, με τα παιδιά τους κάποιοι άλλοι, δύσκολες και ανθρώπινες σαν αρχαία τραγωδία.

Η χρήση είναι μια προσπάθεια συνδυασμού δύο σε ένα. Οι άνθρωποι προσπαθούν να 'ναι συνεχώς σε μια κατάσταση πάρτι, χαλάρωσης, διασκέδασης από βαριές καταστάσεις απ' την μια και δουλειάς απ' την άλλη. Στον δρόμο, έξω στην πιάτσα, ψάχνει να βρει για να ''γίνει'' (πάρτι, διασκέδαση, να γεμίσει αδειάζοντας), απ' την άλλη, ''φτιάχνει'' άλλους, ''σπρώχνει'', θέλει να βγάλει ότι μπορεί (δουλειά, λίγα φράγκα, να αδειάσει γεμίζοντας). Ένα συνεχόμενο κυνήγι, σαν όμως κυνηγός και θήραμα να 'ναι το ίδιο πρόσωπο. Κι όλα αυτά αν σκεφτεί κανείς στο εδώ και τώρα, την ίδια στιγμή, στο απόλυτο παρόν. Προσπαθώντας να γεμίσει αδειάζοντας ή να αδειάσει γεμίζοντας.

Τελικά έχει πολύ λίγο απ' όλα. Το 'χει γράψει εξαιρετικά ο Eckhart Tolle στο βιβλίο του ''Η δύναμη του τώρα'',  εκδόσεις ''Η δυναμική της επιτυχίας''. Γράφει ο Tolle: ''Αυτές οι ουσίες, φυσικά, απλώς κρατούν τους ανθρώπους κολλημένους στην δυσλειτουργία''.

Δεν είναι εύκολο να ''κόψει'' κάποιος, είναι δύσκολο, όμως γίνεται. Το πιο δύσκολο είναι να κρατηθεί κάποιος σε χρόνια αποχή, γίνεται όμως και κυρίως αξίζει. Να κρατηθεί μακρυά απ' την χρήση και τις συμπεριφορές που οδήγησαν σ' αυτή. Αυτό κι αν είναι δύσκολο, οι συμπεριφορές. Εκεί χρειάζεται κι άλλη δουλειά με τον εαυτό, εκτός θεραπευτικών προγραμμάτων, σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. 

Ήταν σχολείο τεράστιο η δουλειά στο ΚΕΘΕΑ, επαφή με ανθρώπους, συναδέρφους, οικογένειες, υπό θεραπεία μέλη, χρήστες. Ανθρώπους δηλαδή, στο μέγιστο της δυσκολίας. Σεμινάρια, εκπαιδεύσεις, θεραπείες, ομάδες προσωπικού, ασκήσεις προσωπικής ανάπτυξης, group αντιπαραθετικά. Συναισθήματα ανέκφραστα και βουβές σκέψεις για χρόνια, παστωμένα μέσα σ' ένα ''σέο'' ή μια ''γραμμή''.

Η χρήση είναι άνθρωποι, οι άνθρωποι είναι δύσκολοι, σκληροί, όμως μαλακώνουν. Το 'χω δει, αλλάζουν. Κάποιοι μπορεί να μην προλάβουν, μπορεί να μην το αντέχουν.

Η χρήση και η εξάρτηση είναι στιγμές, οι στιγμές είναι η ζωή, η ζωή έχει εύκολα και δύσκολα, δύσκολα και εύκολα. Έχει ιστορίες με γέλια και δάκρυα, έχει και απώλειες αλλά και ζωές που συνεχίζονται πλούσια γεμάτες.
β.ψ.

 

Σχόλια