Έρωτας στα χρόνια του κορονοϊού

                  Θλίψη 
                 10.2000
Εκείνος ήταν Γάλλος και ζούσε στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη, είχε έρθει πριν 19 χρόνια για έναν έρωτα που τελείωσε 15 χρόνια πριν, έμεινε όμως στην χώρα.

Εκείνη ήταν Ελληνίδα, από την Κρήτη, σπούδασε στο Παρίσι και έμεινε για δουλειά εκεί πριν 5 χρόνια.

Γνωρίστηκαν στην Αμοργό το καλοκαίρι του ’17. Από τότε βρίσκονταν ή στην Ελλάδα ή στην Γαλλία, ανά ένα μήνα περίπου, για 10 ή και περισσότερες ημέρες. Εκτός από το καλοκαίρι που ήταν μαζί στην Ελλάδα τουλάχιστον για ένα μήνα.

Μια φορά είχαν αποφασίσει να μείνουν μαζί, στην Ισπανία, είχαν ‘’δέσει’’ τις δουλειές τους και τις ζωές τους φαντάζονταν….. Τελικά έκαναν πίσω και η δυο ταυτόχρονα, έτσι συνέχισαν να είναι μαζί όπως σας έχω περιγράψει μέχρι τώρα.

Αυτή την φορά ήταν η σειρά του να επισκεφθεί την Γαλλία και την καλή του. Είχε καθυστερήσει λίγο, εκτός από την βασική του δουλειά (πολιτικός μηχανικός), ήταν και εκπαιδευτής καταδύσεων, ένα παιδικό χόμπυ που του εξασφάλιζε ένα καλό δεύτερο σχεδόν εισόδημα. Φέτος ο Χειμώνας ήταν ήπιος και βγήκαν κάποιες έξτρα ώρες δουλειάς στην σχολή που δούλευε.

Έφυγε για Γαλλία την περασμένη Πέμπτη και ενώ πολλοί γνωστοί του έλεγαν να μην πάει λόγω κορονοϊού. Εκείνος δεν κρατιόταν, είχαν να βρεθούν ένα μήνα, επιπλέον τελευταία δεν άκουγε καλά την Αριάννα.

Φτάνοντας στην Γαλλία το κλίμα ήταν διαφορετικό από όλες τις προηγούμενες φορές. Ο κόσμος ήταν σκοτεινός πίσω απ’ τις μάσκες του, οι ήχοι της πόλης ήταν σαν τον ήχο της τηλεόρασης όταν κοιμάται κάποιος και δεν θέλεις να τον ξυπνήσεις. Το πρώτο τρίωρο την παραμονής του στην Γαλλία ανακοινώθηκε ουσιαστικά η διακοπή κάθε κοινωνικής δραστηριότητας, μαζί η είσοδος κι η έξοδος στην χώρα. Το κλίμα βάρους σ’ έπαιρνε μαζί του.

H Αριάννα ήταν απόμακρη, είχε τρομάξει λίγο που βρέθηκε ένα κρούσμα στο εργαστήριο που δούλευε, το τεστ που έκανε η ίδια ήταν αρνητικό κι η υγεία της ήταν μια χαρά.

Μίλαγαν πάντα ευθέως ο ένας στον άλλον αν και ο Πιερ πολλές φορές δεν απέφευγε, απλά ‘’έβαζε’’ στην συζήτηση πολλές προοπτικές και είχε πολύ χιούμορ, πάντα.

Την ρώτησε τι συμβαίνει. Δίχως να μασήσει τα λόγια της εκείνη του είπε πως πρέπει να διακόψουν. Τον τελευταίο μήνα έβγαινε με έναν συνάδερφό της, ο Πιερ τον είχε γνωρίσει σ’ ένα πάρτι την περασμένη χρονιά. Τότε είχε ρωτήσει αν κάτι συμβαίνει μεταξύ τους, ή αν κάτι συμβαίνει απ’ την μεριά του συναδέρφου της.

Δεν είπαν πολλά, σχεδόν τίποτα. Η Αριάννα του πρότεινε να μείνει στο σπίτι της μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα με τον κορονοϊό, εκείνη θα έμενε αλλού.

Έφυγε. Περπάτησε ούτε κατάλαβε πόσο, δύο ή τρεις φορές τον σταμάτησαν ομάδες περιφρούρησης στον δρόμο, τον ρώτησαν που πηγαίνει και τον προέτρεψαν να βρει κάποιο ξενοδοχείο για να μείνει.

Όταν μπήκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, πέταξε ότι είχε πάνω του και έκατσε κάτω απ’ το καυτό νερό τουλάχιστον για μισή ώρα. Το καυτό μούδιασμα διέκοψε η ανάμνηση των διαφωνιών που είχαν. Η Αριάννα κάθονταν με τις ώρες στο ζεστό νερό κι εκείνος την μάλωνε μιλώντας της για την έλλειψη του νερού και για τα παιδιά στην Αφρική που τόσο το έχουν ανάγκη.

Κάθισε στο δωμάτιο του και ένοιωθε γεμάτος από κενό. Ήταν στην χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε ήθελε να φύγει και δεν μπορούσε να βγει….. ούτε καν έξω απ’ το ξενοδοχείο.

Τον σεβασμό μου στις ιστορίες των ανθρώπων φανταστικές ή πραγματικές! !


β.ψ.

Σχόλια