Είναι από εκείνες τις στιγμές που 'ναι σαν να φεύγει η ζωή, όχι κάτω απ' τα πόδια σου, ''απλά'' σαν να φεύγει. Για μια στιγμή..... κι όμως τελικά η αίσθηση μένει για μια ζωή. Κι αφήνει πίσω της μια γλυκιά πίκρα, όπως όταν λιώνουν τα χιόνια.
Φέτος ήρθε πολλές φορές αυτή η αίσθηση μετά από πολλά χρόνια. Όταν φεύγω απ' το βουνό, όταν τελειώνει η μέρα του σκι και ξεκινά η επιστροφή. Εκείνη η στιγμή και στιγμές είναι σαν μαχαιριές, όπως το περιέγραψα νωρίτερα. Σαν να φεύγει η ζωή..... το σκι είναι ζωή.
Η αίσθηση φέτος ήρθε ξανά και ξανά λόγω του Εσπέρου και των αναβάσεων. Οι πρώτες στιγμές μέσα στο λεωφορείο στην επιστροφή, εκεί που φαίνεται το κάτω καθώς αφήνουμε πίσω το πάνω.
Όσοι λατρεύουμε το σκι έχουμε αυτή την στιγμή, σαν να ΄ναι το τέλος του κόσμου, στην κόψη του βουνού, στην κόψη του χρόνου.
Όσοι λατρεύουμε το σκι έχουμε αυτή την στιγμή, σαν να ΄ναι το τέλος του κόσμου, στην κόψη του βουνού, στην κόψη του χρόνου.
Δεν είναι που πας και τι έχεις να κάνεις, είναι τι αφήνεις.
Το λευκό του χιονιού, τον ήχο των σκι πάνω στο χιόνι, το αέρα στο πρόσωπό, τις φωνές, τα συναισθήματα, το απέραντο άσπρο και μπλε του ουρανού, το κρύο, την ισορροπία που δεν είναι δεδομένη για όλους, μικρές προσωπικές εικόνες, η αίσθηση στο σύνολό της..... και πόσα ακόμα.
Το λευκό του χιονιού, τον ήχο των σκι πάνω στο χιόνι, το αέρα στο πρόσωπό, τις φωνές, τα συναισθήματα, το απέραντο άσπρο και μπλε του ουρανού, το κρύο, την ισορροπία που δεν είναι δεδομένη για όλους, μικρές προσωπικές εικόνες, η αίσθηση στο σύνολό της..... και πόσα ακόμα.
Νομίζω πως όσοι λατρεύουμε το σκι, δεν έχουμε μόνο τη στιγμή, έχουμε και τον συγκεκριμένο χώρο που έρχεται αυτή η στιγμή που νοιώθουμε να φεύγει η ζωή.
Η βάση της δικής μου ζωής στο σκι είναι στο Σέλι.
Εκεί έμαθα, εκεί μεγάλωσα, εκεί νοιώθω να ξαναγεννήθηκα. Άλλοι έχουν τα Πηγάδια, τον Πάρνασσο, τον Χελμό, το Καϊμάκτσαλαν..... Για εμένα αυτός ο τόπος είναι το Χιονοδρομικό Κέντρο στο Σέλι, την στιγμή που φεύγω ακόμα και το καλοκαίρι, όταν προσπερνώ την διασταύρωση με το Χρυσό Ελάφι κι αρχίζει η κατηφόρα. Εκεί είναι το τέλος του κόσμου, εκεί είναι η η προσωπική κόψη..... Εκεί που φαίνεται κάτω το χωρίο Σέλι και πολύ πιο κάτω ο κάμπος της Ημαθίας.
Κι η ίδια αίσθηση που μεταφέρεται σε κάθε επιστροφή από οποιοδήποτε χιονοδρομικό..... με εκείνο το μπόλιασμα της πιο γλυκιάς κούρασης του σύμπαντος όλου.
Εκεί που πας κι αυτό που αφήνεις, σαν δυο ζωές και στην μέση εγώ, εσύ, εσείς στην δική σας προσωπική κόψη του χρόνου.
Εκεί που ''φεύγει'' η ζωή και γεμίζει το όλο μας.
β.ψ.
Σχόλια