Από το facebook / Μάνος Τσιλιμίδης / 11.02.2020
Δεν ξέρω σε τι διαφέρουν μεταξύ τους οι άνθρωποι που υιοθετούν γάτα ή σκύλο. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τους ωθεί προς τη μία ή την άλλη επιλογή. Σίγουρα υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν κατοικίδια και από τα δυο είδη, αλλά ακόμα και αυτοί έχουν κατά βάθος την προτίμησή τους. Άλλοι συνεννοούνται καλύτερα με τους σκύλους και άλλοι με τα γατιά, αυτό είναι ολοφάνερο. Δεν αναφέρω τα ωδικά πουλιά και τα άλλα… φυλακόβια είδη, τα έγκλειστα των κλουβιών -γιατί με τα πτηνά δύσκολα βρίσκεις άκρη, ενώ με τα τετράποδα έχεις συχνά την αίσθηση ότι καταλαβαίνουν απολύτως ό,τι τους λες, ιδίως οι σκύλοι.
Είχα ακούσει πολλές ιστορίες για σκυλιά που εγκαταλείφθηκαν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους, αλλά κατάφεραν να βρουν τον δρόμο και να επιστρέψουν. Όμως ποτέ δεν έμαθα κάτι ανάλογο για μια γάτα που μπόρεσε να γυρίσει από το σημείο που την άφησαν. Μόνο η φίλη μου η Θεοδώρα, που γιορτάζει κιόλας σήμερα, μού αφηγήθηκε πριν χρόνια την εξής αλλόκοτη ιστορία:
Επαναπατριζόμενη από την Αμερική έφερε στην Αθήνα μια γάτα τεραστίων διαστάσεων. Έναν καλόκαρδο γίγαντα με βάρος 13 κιλά και μήκος 1 μέτρο και 20 πόντους από την άκρη της ουράς έως τ' αυτιά του, ονόματι «Κάπτεν». Ξαπλωμένος στον αγαπημένο του καναπέ έπιανε τις δύο από τις τέσσερις θέσεις του. Ήταν παιχνιδιάρης, ζωηρός και τρυφερός, κοινωνικός, ευγενής και ήρεμος, και τον αγαπούσε όλη η παρέα. Είχε όμως ένα μεγάλο ελάττωμα: δεν έβαζε γλώσσα μέσα. «Μιλούσε» διαρκώς. Μόνο που το νιαούρισμά του ήταν ανυπόφορο. Σαν να έβγαινε από το λαρύγγι βραχνιασμένου βαθύφωνου της όπερας που επιμένει να τραγουδάει όλη την ώρα. Ήταν σαν να είχες στο διαμέρισμά σου έναν σκύλο που προσπαθούσε να μάθει την… γατική διάλεκτο. Η κατάσταση οξυνόταν εάν δεν του επέτρεπες να βγει στη βεράντα να λιαστεί. Σε αυτή την περίπτωση οι… διαμαρτυρίες του ακούγονταν και στον παραπέρα δρόμο.
Οι ένοικοι της πολυκατοικίας άρχισαν να διαμαρτύρονται. Στην πενταώροφη πολυκατοικία η φίλη μου και ο Κάπτεν έμεναν στον τρίτο, αλλά η φωνή του γάτου ακουγόταν από την ταράτσα έως το υπόγειο. Στο τέλος η σπιτονοικοκυρά, που έμενε και αυτή στο ίδιο κτήριο, απείλησε ότι εάν δεν απομακρυνθεί ο γάτος, δεν θα ανανεώσει το ενοικιαστήριο του σπιτιού. Αυτό ειπώθηκε σε μια ηλεκτρισμένη συνάντηση όλων των ενοίκων της οικοδομής, κάτω στην κεντρική είσοδο. Όλοι ανεξαιρέτως διαμαρτύρονταν για τα… νιαουρίσματα του «Κάπτεν». Ομολογώ ότι τους κατανοώ. Είχα ακούσει με τα αυτιά μου τη φωνή αυτού του υπερφυσικού γατιού. Ήταν χειρότερο και από το συνεχές γάβγισμα ενός σκυλιού στο δίπλα μπαλκόνι. Ήταν κάτι ανάμεσα σε γαβ, νιάου, βρυχηθμό μικρόσωμου λιονταριού, κραυγή θυμωμένης μαϊμούς και κρώξιμο πεινασμένου κόρακα.
Οπότε η Θεοδώρα αναγκάστηκε να δώσει το γατί σε έναν συγγενή της που έμενε στον Μαραθώνα και είχε μεγάλο κήπο γύρω από το σπίτι του. Τον έβαλε στην τεράστια θήκη μεταφοράς, που άνετα χώραγε έναν μεσαίου μεγέθους σκύλο, και τον μετέφερε στη νέα του κατοικία. Αλλά ωσότου να επιστρέψει στην Νεάπολη Εξαρχείων, ο συγγενής της την ειδοποίησε ότι ο «Κάπτεν» πήδηξε τη μάντρα και την κοπάνισε προς άγνωστη κατεύθυνση. Η Θεοδώρα ξαναπήγε ως εκεί και όργωσε την περιοχή αναζητώντας τον. Μάταιος κόπος. Ο γάτος άφαντος.
Σαράντα μέρες αργότερα και ενώ η ζέστη του Αυγούστου έδειχνε τα δόντια της, άρα ήταν όλα τα παράθυρα ανοιχτά μήπως και μπερδευτεί καμμιά ριπή δροσιάς και τρυπώσει στο διαμέρισμα, η Θεοδώρα άκουσε μια γνώριμη κραυγή να έρχεται απ’ έξω. Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα και αυτή ήταν η φωνή του «Κάπτεν» που ερχόταν από τον δρόμο. Και ναι, ήταν αυτός, πράγματι.
Η Θεοδώρα κατέβηκε τρέχοντας και μάζεψε τον γάτο που είχε τρέξει όλο τον Μαραθώνιο και είχε ξαναγυρίσει στο σπίτι του. Κανείς, ούτε ο κτηνίατρος, δεν είχε ξανακούσει κάτι παρόμοιο. Ο «Κάπτεν» είχε μείνει πετσί και κόκκαλο. Τα 13 κιλά του είχαν γίνει μόλις τρία. Ήταν σαν παχύς σκελετός. Αλλά ήταν καλά στην υγεία του. Η φίλη μου βρήκε αμέσως μια ξενοίκιαστη μονοκατοικία στην περιοχή και μετακόμισε μαζί με τον «Κάπτεν» της. Και έζησαν αυτοί καλά…
Απόψε λοιπόν ας πούμε παράξενες ιστορίες που έχετε ζήσει με τα κατοικίδιά σας.
Σας περιμένω με αγάπη στα Παραπολιτικά 90,1 fm
Μεσάνυχτα με 5 το πρωί
Τηλ. εΠκομπής 211 10 80 880
Τα σέβη μου
Άγρυπνος
Υ.Γ. Τα Παραπολιτικά 90,1 fm και το Petritis Guest House στο Οίτυλο της Μάνης, προσφέρουν δύο διανυκτερεύσεις με πρωινό σε ένα τυχερό ζευγάρι.
Η κλήρωση θα γίνει τα ξημερώματα της Παρασκευής ανάμεσα στους φίλους που καλούν και συνομιλούμε στην εΠκομπή.
Και όποιος πει μια ιδέα για θέμα μιας εΠκομπής και την επιλέξω, θα κερδίσει πέντε βιβλία από τις Εκδόσεις Αστάρτη.
Αυτή είναι μια φωτογραφία που βρήκα στο Google. Μοιάζει πολύ στον "Κάπτεν". Δυστυχώς δεν είχα πρόχειρη μια εικόνα του πραγματικού γάτου αλλά εάν αντικαταστήσετε την κοκκινωπή απόχρωση του τριχώματος με όλη τη γκάμα ανάμεσα στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, τότε θα είναι σαν να βλέπετε μπροστά σας τον θρυλικό "Κάπτεν". Τον Γάταρο των Εξαρχείων.
Σχόλια