Φως καινούργιο, υγρασία, θάλασσα, άνθρωποι, σκουπίδια, αυτοκίνητα, βοή, τσιμέντο, ποδήλατα, βυθός, πατίνια έξω και μέσα απ' την θάλασσα (ακόμα), άνθρωποι που ψαρεύουν, μου φάνηκαν πάρα πολλοί αυτό το πρωινό, χρόνια τώρα έχω την ίδια απορία ''τα τρώνε αυτά που βγάζουν απ' την παραλία της Θεσσαλονίκης;'', ένα νεαρό ζευγάρι ξαπλωμένο κι αγκαλιασμένο στην απάγκια απ' τα βλέμματα είσοδο κτιρίου στο λιμάνι, μικρές παρέες να περπατάν το ξενύχτι τους συζητώντας, άλλες παρέες οκλαδόν μπροστά στην επιφάνεια της θάλασσας και λίγο πιο ψηλά της να συζητάν το δικό τους ξενύχτι, κάποιο άλλοι να τρέχουν με περισσότερο ή λιγότερο αθλητικό στυλ, οι βόλτες με τους σκύλους, η σιγουριά της μοναχικότητας που βγάζουν οι γάτες, τα περιστέρια, οι πάπιες (μάλλον)* που τις βλέπεις μπροστά σου και μετά χάνονται κάτω απ' το νερό και εμφανίζονται δεκάδες μέτρα μακριά, μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι που περπατάν, μόνοι, σε παρέες ή ζευγάρια, οι ανάσες μου, τα βήματά μου στο τσιμέντο, ο ήχος τους στο ξύλινο τμήμα στην άκρη της παραλίας, τα κρεμασμένα κασκόλ κι οι μπλούζες στον φράχτη του parking δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής εκεί που δολοφονήθηκε ο οπαδός του Άρη, η δεμένη γαλήνη του πολεμικού Βέλος, στην επιστροφή το ίδιο νεαρό ζευγάρι στην απάγκια είσοδο να κάνει έρωτα, η ταχύτατη αλλαγή κατεύθυνσης του βλέμματός μου, η μοναξιά της Εθνικής οδού στο τέλος της ή μήπως στην αρχή της, το σλάλομ μου ανάμεσα στα δέντρα πριν τελειώσω, πόσα χρόνια είχα να το κάνω αυτό, οι αναμνήσεις, τα σχέδια, οι σκέψεις από όσα έζησα καθώς ήμουν σε κίνηση αυτό το πρωινό, οι σκέψεις που ήρθαν από τόσα άλλα και δεν φτάνουν ως εδώ.....
Κυριακή πρωί τρέχοντας απ' την μια είσοδο της πόλης
μέχρι πριν αρχίσει η άλλη είσοδος και πίσω
β.ψ.
*Σχόλιο στο f/b Ganigiannis Kostas Πολύ όμορφη ροή, ταχύτητα, ρυθμός, εναλλαγές εικόνων, συναισθηματική αποχή, pace, μόνο τρέχοντας μπορείς να δεις τον κόσμο ετσι, χωρίς τελείες παρά μόνο μια στο τέλος της διαδρομής.
Τα πουλιά στη θάλασσα δεν είναι πάπιες, είναι κορμοράνοι!
Σχόλια