Από το efsyn.gr / 05.01.2020 / Λήδα Γαλανού
Ποιος είναι ο – Ελληνας πλέον– ηθοποιός που ανάγκασε την Αμερική να πάρει την κωμωδία στα σοβαρά
Ο Τομ Χανκς κλείνει φέτος αισίως τα 64 χρόνια του – γενέθλια που πιθανότατα θα γιορτάσει, όπως όλα τα τελευταία χρόνια, στην Αντίπαρο, το νησί που αγάπησε και στην εκτόξευση της δημοτικότητας του οποίου συνέβαλε με τον γλυκύτερο τρόπο.
Γιατί ο Τομ Χανκς έχει ένα προφίλ γλυκού ανθρώπου. Το είχε ήδη από τα πρώτα του βήματα στο σινεμά και στην πορεία το εμπλούτισε με άλλα χαρακτηριστικά: ταλέντο, ειλικρίνεια, πολιτική φωνή, χιούμορ, συναισθηματική νοημοσύνη, δύναμη – αληθινή ισχύς μεγατόνων στο σύστημα του παγκόσμιου entertainment, παρ’ ότι κανείς δεν θα το προέβλεπε όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ξεκίνησε να γίνεται… big, ως ο συμπαθής, αστείος νεαρός της διπλανής πόρτας.
Τα οχήματα του Τομ Χανκς προς τη διασημότητα ήταν αποκλειστικά, ρομαντικές ή μη, κωμωδίες. Το «Splash» του 1984, με την Ντάριλ Χάνα ως ευάλωτη γοργόνα στη Νέα Υόρκη, το «Big» του 1988, με την υπογραφή της Πένι Μάρσαλ, όπου ένας αδέξιος έφηβος ξυπνά ένα πρωί στο σώμα ενηλίκου και… δεν ξέρει ακριβώς τι να το κάνει, το «Turner & Hooch» του 1989, όπου ο ντετέκτιβ του Τομ Χανκς συναγωνίζεται σε adorability τον σκύλο συνεργάτη του, ώς και το «A League of Their Own», με την Τζίνα Ντέιβις και τη Μαντόνα, ένα πραγματικό girl power film.
Ο Τομ Χανκς βρίσκεται υποψήφιος για Οσκαρ για το «Big», μία από τις ελάχιστες φορές που ηθοποιός διεκδικεί το βραβείο για κωμικό ρόλο – κι αυτή είναι μια κατεύθυνση που μοιάζει αποφασισμένος να ακολουθήσει πεισματικά.
Κι από εκεί, έχοντας ήδη αποκτήσει σφραγίδα επιτυχίας στο box office, ο Τομ Χανκς ξεκίνησε να γίνεται ένας χαρακτηριστικός ζεν πρεμιέ των 90ς, όχι κούκλος, αλλά τρυφερός, συμπαθής και μ’ ένα παιδικό χιούμορ, συχνά απέναντι στην τότε βασίλισσα του είδους, Μεγκ Ράιαν: «Αγρυπνος στο Σιάτλ», «You’ve Got Mail». Μαζί ο, κλασικός πια, ρόλος του στο «Forrest Gump», η ενσάρκωση της αμερικανικής αλαφροΐσκιωτης αισιοδοξίας, ο ήρωας που όλοι οι Αμερικανοί αγάπησαν κι όλοι οι Ευρωπαίοι αγάπησαν να μισούν.
Ο πρώτος αληθινά δραματικός ρόλος του Τομ Χανκς ήταν αυτός του Αντι Μπέκετ στο «Φιλαδέλφεια» του Τζόναθαν Ντέμι, το 1993. Υποδύεται ένα από τα πρώτα θύματα του AIDS (τουλάχιστον όπως καταγράφονται στο mainstream σινεμά), που προσλαμβάνει έναν ομοφοβικό δικηγόρο για την αγωγή του εναντίον της νομικής εταιρείας που τον απέλυσε εξαιτίας της ασθένειάς του.
Δεύτερη υποψηφιότητα για Οσκαρ, νικητής του βραβείου, επιτυχία που θα επαναλάβει την ακριβώς επόμενη χρονιά για το «Forrest Gump».
Οξυδερκής
Ο Τομ Χανκς έχει αρχίσει να παίρνει τη φυσιογνωμία ενός φαινομένου. Είναι οξυδερκής αλλά όχι σοβαροφανής, βγάζει και γέλιο και δάκρυ και ευαισθησία και διακρίνεται για όλ’ αυτά. Κι είναι μέρος της ομάδας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, του κολοσσού του σκεπτόμενου αμερικανικού θεάματος, που θα τον επιλέξει ως πρωταγωνιστή του στο επόμενο φιλμ του, τη «Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» (τέταρτη οσκαρική υποψηφιότητα).
Κάπου εκεί, το 1988, ο ηθοποιός παντρεύτηκε την αγαπημένη του και συνάδελφό του, Ρίτα Γουίλσον, ελληνικής καταγωγής και εξαιρετικού, απολαυστικού δυναμισμού. Κι από τότε, ο Χανκς ποτέ πια δεν θα εκληφθεί ως ένας κωμικός ηθοποιός που ξεστρατίζει στη «σοβαρή τέχνη». Είναι σταρ και ηθοποιός ολκής. Τόσο πολύ, που μπορεί να στηρίξει ολομόναχος μια ταινία σαν τον «Ναυαγό» του Ρόμπερτ Ζεμέκις, που το 2000 θα του φέρει την πέμπτη και τελευταία, ώς τώρα, οσκαρική υποψηφιότητά του.
Μέσα στα χρόνια, περνώντας από μια γκάμα ταινιών που αγγίζουν από το «Toy Story» (για πάντα η φωνή του Γούντι) και τις ταινίες μυστηρίου όπου υποδύεται τον Ρόμπερτ Λάνγκντον, όπως τον φαντάστηκε ο Νταν Μπράουν, μέχρι το συναρπαστικά επίκαιρο «The Post», και πάλι του Στίβεν Σπίλμπεργκ, του 2017, ο Τομ Χανκς έχει αποκτήσει το κύρος του εμβλήματος του αμερικανικού πολιτισμού: το παρατσούκλι του είναι «American Dad».
Μ’ αυτήν ακριβώς την αναγνωρισμένη ιδιότητά του, μαζί με το εξίσου αναγνωρισμένο, πια, πληθωρικό και ακριβές ταλέντο του, ο Τομ Χανκς έρχεται φέτος να διεκδικήσει και πάλι –όπως θέλουν οι κινηματογραφικές συζητήσεις, τουλάχιστον– το Οσκαρ α’ ανδρικού ρόλου, μία εικοσαετία μετά την τελευταία του συμμετοχή, για την ταινία «Ενας υπέροχος γείτονας» (στη χώρα μας θα προβληθεί τον Μάρτιο, μετά την οσκαρική τελετή).
Εκεί υποδύεται τον Φρεντ Ρότζερς, τον τηλεοπτικό παρουσιαστή που διαπότισε την ψυχοσύνθεση και τις μνήμες του αμερικανικού κοινού από το 1968 ώς το 2001, έναν άνθρωπο που, σε πείσμα του κυνισμού, ενέπνευσε την καλοσύνη και την ευγένεια με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Κι αυτόν τον ρόλο ο Τομ Χανκς ξέρει να τον ενσαρκώσει ιδανικά – γιατί είναι εκείνος που μοιάζει να φορά το προφίλ της αμερικανικής ανοιχτοσύνης και είναι, ταυτόχρονα, αρκετά έξυπνος ώστε να ξέρει πώς να την υπονομεύει με αγάπη. Και χιούμορ. Οπως ο ίδιος δηλώνει συχνά, «αντιλαμβάνομαι την έννοια του οπτιμισμού, αλλά αυτό που συναντά κανείς σε μένα είναι απλώς μια έλλειψη κυνισμού».
Γιατί τον επιλέξαμε
Στις 27 Δεκεμβρίου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, υπέγραψε την τιμητική πολιτογράφηση του Τομ Χανκς ως Ελληνα. Το οποίο, αυτή την εποχή της ανθρωπιστικής ένδειας και της διευρυμένης καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, δεν μπορεί κανείς να δει ως κάτι παραπάνω από μια συμπαθητική κίνηση δημοσίων σχέσεων.
Πάντως ο Τομ Χανκς ξεκίνησε το 2020 μ’ ένα post στο instagram (https://www.instagram.com/p/B60ubUDhGDx/?utm_source=ig_embed), με μια φωτογραφία όπου η σκιά του πέφτει, μικρή, πάνω σ’ ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα και τη φράση «Starting 2020 as an Honorary citizen of all of Greece! Kronia pola! (more or less, “happy year!”). Hanx» Γλυκό, σαν σοκολατάκι.
Σχόλια