Από το tsalapatis.blogspot.com & efsyn.gr
Η προηγούμενη βδομάδα πέρασε με το βάρος της ανησυχίας. Ενός τσιμπήματος που δεν του επιτρέπεις να γίνει φόβος. Και αυτό δεν σου επιτρέπει να το αγνοείς.
Δεν είναι κάτι καινούργιο, ήταν πάντοτε εδώ. Σε εκλογικά αποτελέσματα, σε κουβέντες που τρακάρουν τα αυτιά σου στον δρόμο, σε γείτονες και καθημερινές συναναστροφές. Αυτός ο διάχυτος ρατσισμός, ειπωμένος ως οποιοδήποτε αυτονόητο. Μπουκωμένος στην άγνοια που γίνεται γνώμη και δόγμα. Η βαθιά μισανθρωπία. Που ξαφνικά δείχνει περήφανη για τον εαυτό της και δεν ντρέπεται να τσιρίξει υστερικά μπροστά σε ένα λεωφορείο με πρόσφυγες, που δεν ντρέπεται να μασκαρευτεί μακεδονοσαλαμινομάχος από τα «τζάμπο» και να βγει έξαλλος περιμένοντας τους ξένους, που δεν διστάζει να μαχαιρώσει έναν μαθητή Γυμνασίου γιατί έτυχε να γεννηθεί σε άλλη χώρα.
Το περιστατικό με το χοιρινό ίσως να συζητήθηκε περισσότερο απ’ όλα τα ρατσιστικά κρούσματα αυτή την εβδομάδα. Και δεν είναι τυχαίο. Ο συνδυασμός γελοιότητας και σκατοψυχιάς προκαλεί όντως εντυπωσιακά αποτελέσματα. Νομίζω όμως πως οι συγκεκριμένοι όροι εκδήλωσης του μίσους είναι ενδεικτικοί για πολύ περισσότερα.
Το περιστατικό άσχετα με αυτό που προσπαθούσε να διαφημίσει δεν ήταν πράξη θρησκευτικής προσβολής απέναντι σε πιστούς. Ηταν καταρχήν πράξη σαδισμού απέναντι σε πεινασμένους. Δεν είχε στόχο να σκανδαλίσει μουσουλμάνους, είχε στόχο να περιγελάσει δυστυχισμένους ανθρώπους.
Δεν λέω πως η πράξη δεν ήταν βουτηγμένη στη μισαλλοδοξία. Φυσικά και ήταν. Λέω πως η θρησκεία είναι η πρόφαση. Η θρησκεία είναι το πολιτιστικό σημείο στο οποίο ο ούγκανος εντοπίζει τη διαφορά. Και ενώ προσπαθεί να την τονίσει και να τη μεγεθύνει με επιθετικούς όρους, ταυτόχρονα βγάζει όλο τον σαδισμό του. Την εθνική του κακομοιριά ανεστραμμένη ως πατριωτικό μεγαλείο, την ψυχική του σκοταδίλα ανεστραμμένη ως λεβεντιά, το τίποτά του ως ένα κάτι που πρέπει να υπερασπιστεί. Ακριβώς γιατί βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι στους μετανάστες. Και ακριβώς γιατί η πλεονεκτική αυτή θέση είναι μιζέρια και καρπαζιές αν τη συγκρίνεις με άλλες θέσεις. Τις θέσεις αυτών που του δίνουν διαταγές και τον ορίζουν. Που του επιβάλλουν να μεταναστεύει κάθε πρωί από τις φαντασιώσεις του μεγαλείου του στη στριμωγμένη του μιζέρια, στην πραγματικότητα όπως την αντικρίζει. Πώς το έλεγε ο Σέξπιρ; Πανούκλα να πέσει στα σπίτια σας.
Και φυσικά το περιστατικό έχει σημασία και για την αξιοποίησή του. Για τον τρόπο π.χ. που το «Πρώτο Θέμα» κάλυψε το γεγονός ως ποινικοποίηση της κατανάλωσης χοιρινού. Μια γελοιότητα που φυσικά κλείνει το μάτι στον κάθε φασίστα, στον κάθε σχολιαστή της πεντάρας που θα κραυγάσει κεφαλαία και ανορθόγραφα την εθνική του ομοιοκαταληξία κάτω από το άρθρο (τρομάζεις από τους σχολιαστές του «Πρώτου Θέματος» και τη σκατοψυχιά του, το τσίμπημα που λέγαμε στην αρχή). Χόρτασες ρατσισμό μαλάκα; Φάε βυζιά τώρα (στις σελίδες που ακολουθούν).
Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι κυρίως ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε το περιστατικό ο Κυρανάκης και κατ’ επέκταση η Νέα Δημοκρατία. Με μια εξυπνακίστικη υποκρισία που σου τρίβει στη μούρη το γεγονός πως δεν κυριολεκτεί, το γεγονός πως συμφωνεί και χαμογελά με την πράξη αλλά δεν μπορεί να το πει ανοιχτά. Θα εφεύρει έτσι ένα δήθεν χωρατό της πεντάρας για να το τοποθετήσει στη θέση της άρνησης, χωρίς τελικά να αρνείται αλλά τυπικά να καλύπτεται. Η νομιμοφροσύνη των υβριστών του Ανθρώπου.
Ολο αυτό το παιχνίδι με τον ρατσισμό και τον ριζοσπαστικοποιημένο εθνικισμό είναι η βασική τακτική που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία, από τις πορείες για τη Βόρεια Μακεδονία μέχρι και σήμερα. Το επιτυχημένο ψάρεμα ψήφων και οπαδών από τον βόθρο της Χρυσής Αυγής. Στις μέρες της διακυβέρνησής της η Νέα Δημοκρατία έχει αποδειχτεί ήδη η πιο ρατσιστική και μισάνθρωπη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Και δεν είναι μόνο ο τρόπος της διακυβέρνησης και οι πολιτικές αποφάσεις. Ακόμα περισσότερο είναι το γεγονός του παραδείγματος. Το πώς μέσα από φράσεις και πολιτικές κανονικοποιείται ο ρατσισμός. Το πώς τα πιο ταπεινά αντανακλαστικά μίσους δικαιολογούνται από τα πάνω προς τα κάτω. Η μισανθρωπία, μέσα από τη θεσμική της έκφραση -όπως την ενσαρκώνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- με αυτόν τον τρόπο γιγαντώνεται στην κοινωνία. Παραδείγματα προς μίμηση από ανεύθυνους αμοραλιστές προς εξαχρειωμένα ασπόνδυλα.
Το τσίμπημα σύντομα θα γίνει πληγή, τα ρατσιστικά κρούσματα θα αυξηθούν και η κυβέρνηση θα συνεχίσει να ακονίζει αγκυλωτούς ανθρώπους παίζοντας εξαίσια τον ρόλο της σοβαρής Χρυσής Αυγής.
Σχόλια