Πηγαίνοντας στην δουλειά το πρωί της 17ης Σεπτέμβρη, (Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης), άνοιξα το Ράδιο περιφερειακός.....εεε..... το Ράδιο Στέφανος..... εεε..... το Ράδιο Κίνηση..... εεε..... το Ράδιο Θεσσαλονίκη θέλω να πω, για να δω αν θα βρω κίνηση μπροστά μου.
Τελικά ''έπεσα'' πάνω σε συζήτηση (χαβά, μουχαμπέτι, κους κους, μαμπέτι) για το δόγμα Μπουτάρη και το δόγμα Ζέρβα στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το δόγμα Ζέρβα πρεσβεύει το ''νόμος και τάξη'', ενώ το δόγμα Μπουτάρη (όπως λέγονταν στον αέρα), το χαλαρό, το ''ναι μεν αλλά''. Τι αλλά όμως σκέφτομαι;
Η απάντηση - πάντρεμα - κατάντια ήρθε όταν πάνω στο χαβά, μουχαμπέτι, κους κους, μαμπέτι ντεεε ήρθε η άποψη ακροατή στο τηλέφωνο.
Είπε: ''νόμος και τάξη αλλά..... εντάξει''.
Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, όμως δεν το κάνω για να δούμε την νοοτροπία. Συνεχίζει ο ακροατής φέρνοντας το προσωπικό του παράδειγμα. Με περιστατικό που δημοτικός υπάλληλος τον ''απειλήσε'' για κλήση όταν εκείνος διπλοπαρκάρε για δυο λεπτά μόνο για να πεταχτεί στο μαγαζί να πάρει ένα χαρτί.
Δεν μπορούσε να καταλάβει, να κατανοήσει τι ακριβώς έλεγε, ποια ακριβώς νοοτροπία έχει. Ακόμα και όταν ο άνθρωπος που ήταν πίσω απ' το μικρόφωνο, ανέφερε πως θα είχαμε ΤΟ χάος αν ο καθένας από εμάς έπραττε όπως αυτός, ο ακροατής δεν καταλάβαινε.
Είπαμε όμως ''νόμος και τάξη αλλά εντάξει.....'' για την ακρiβεια νόμος και τάξη για τους άλλους, αλλά εντάξει για εμένα μόνο.....
Την ίδια ημέρα 17 Σεπτέμβρη, (Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης), λίγες ώρες αργότερα, βγήκα για εξωτερική δουλειά. Σκέφτηκα να ακούσω τον έγκριτο, έγκυρο, σοβαρό δημοσιογράφο και εκδότη Νίκο Χατζηνικολάου στον Real fm.
Πέτυχα την ανάγνωση των πρωτοσέλιδων, των εφημερίδων. Ο καλός, έγκριτος, έγκυρος, σοβαρός δημοσιογράφος και εκδότης διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο της Espresso μετέφερε την εξής είδηση - πρωτοσέλιδο. ''Άνεργοι στην ουρά για πορνοστάρ'', και δευτερεύοντες τίτλοι, ''νέοι και... γέροι πέρασαν από οντισιόν για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην'' και τέλος ''μέχρι και νοικοκυρές σε απόγνωση θέλουν να παίξουν σε τσόντα''.
Στη συνέχεια σχολιάζοντας το πρωτοσέλιδο είπε ότι υπάρχει και ένας λίγο παραπάνω απ' τα 60 που περίμενε στην ουρά όπως ανέφερε το ρεπορτάζ, συνέχισε λέγοντας πως βλέπει σε φωτογραφίες πολλούς με μεγάλες κοιλιές, χοντρούς. Ενώ συνέχισε ο καλός, έγκριτος, έγκυρος, σοβαρός δημοσιογράφος και εκδότης αναρωτώμενος αν υπάρχουν τσόντες με χοντρούς και πως γίνεται η πράξη με τέτοιες κοιλιές και αν φαίνεται το όργανο ή εργαλείο (ένα απ' τους δυο όρους χρησιμοποίησε).
Κι εκεί έκλεισε το θέμα, (που θεωρώ εξαιρετικά θλιβερό, πονετικό, τραγικό τελικά) λέγοντας: ''ας πάμε στα σοβαρά θέματα τώρα.....'' Συνεχίζοντας με άλλα πρωτοσέλιδα.
Αν είναι δυνατόν..... Ποιο είναι σοβαρό θέμα αν δεν είναι το γεγονός ότι υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, στην κοινωνία μας μεγάλη ζήτηση για συμμετοχή σε πορνοταινίες.
Αλλά είπαμε: ''νόμος και τάξη αλλά εντάξει..... πάμε στα σοβαρά θέματα τώρα.....''
Δυο παραδείγματα απ' το ραδιόφωνο, το μέσο ενημέρωσης που πάει κυριολεκτικά παντού, αλλά παντού. Δυο παραδείγματα την ίδια μέρα, 17 Σεπτέμβρη, (Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης). Το ένα από τον πομπό (Real fm και τον έγκριτο, έγκυρο, σοβαρό δημοσιογράφο και εκδότη Νίκο Χατζηνικολάου), το άλλο από τον δέκτη (ακροατής Ράδιο Θεσσαλονίκη).
Αυτά ακούω και άλλα πολλά κάθε μέρα, αυτά ακούμε και μ' αυτά ζούμε στο ραδιόφωνο, στην ζωή έξω. Μικρά μπορείς να πεις, αλλά γρατζουνιστικά. Μικρά αλλά πολλά. Τελικά τα πάρα πολλά μικρά δείχνουν την πλειοψηφία της κοινωνίας μας που κάνει ουρές για να παίξει σε τσόντα. Για να μην πιάσουμε τον συμβολισμό που έχει η τσόντα.....
Συμφωνείτε;
β.ψ.
Σχόλια