Σκέψεις που κάνω καθώς ακούω ελληνικά τραγούδια στο ραδιόφωνο, οδηγώντας προς δουλειά

Από το soundsgreektome.gr / Ο Βύρωνας Κριτζάς σε κείμενα που κανείς δε διαβάζει
Αν κρίνουμε από το airplay που απολαμβάνει σήμερα, το ελληνικό ροκ δεν υπήρξε ποτέ.

Ο ήχος του «Τι να μας κάνει η νύχτα» στην εκτέλεση της Χριστιάνας είναι επιπέδου Giorgio Moroder.

Γιατί η Άννα Βίσση δεν κάνει μια ωραία συναυλία στο Παλλάς, σε στιλ Μαρινέλλα, με επικέντρωση στα κομμάτια της από τα 70’s και τα 80’s;

H Πόπη Χατζηδημητρίου θα μπορούσε άνετα και να ΜΗΝ λέει αστεία.

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης έχει παρουσιαστικό οφθαλμίατρου.

Υπάρχει πιο αγαπητός Έλληνας που να έζησε στην εποχή μας από τον Μητροπάνο;

Οι αποδόσεις παλιών ρεμπέτικων με swing ύφος πρέπει να απαγορευτούν. Κανείς δεν αξίζει κάτι τέτοιο.

Η Ταράτσα του Φοίβου πώς θα λέγεται του χρόνου, χωρίς Φοίβο;

Ο Κωνσταντίνος Αργυρός πώς έχει κάνει τέτοιο γκελ στον κόσμο χωρίς χαρακτηριστική χροιά;

Το «Μια περιπέτεια» της Κανελλίδου έχει την καλύτερη εισαγωγή που ακούστηκε ποτέ στην Ελλάδα.

Στο κρατικό ραδιόφωνο αν δεν είσαι πάνω από 50 χρονών, δε μπαίνεις.

Δεν θα ήταν ωραία ιδέα να υπήρχε μια εκπομπή που να αναμεταδίδει μουσικές συνεντεύξεις προηγούμενων δεκαετιών;

Ο στίχος «όταν με τρως κι όταν με πίνεις» της Τσαλιγοπούλου είναι φουλ πρόστυχος.

Απ’ όλα τα τραγούδια των Planet of Zeus, υπάρχει κάποιο που ξεχώρισε και αγαπήθηκε;

O Mαχαιρίτσας ξεκίνησε να δουλεύει στην EMI ως διανομέας/κουβαλητής και κατέληξε να γράφει κομμάτια που τα τραγούδησε όλη η Ελλάδα.

Το «Μόνο μια φορά» δεν παύει να είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι (ο Θωμάς είχε δίκιο).

Η ποπ που κατέθεσε ο Κορκολής στα early 90’s είναι δυο φορές πιο χρήσιμη για τους ανθρώπους από τη μελοποίησή του στον Καβάφη.

Εφόσον η Nalyssa Green έχει ξένο όνομα, γιατί δεν την παίζουν πιο συχνά στον En Lefko;

Είναι ο Νότης Σφακιανάκης ο Morrissey της Ελλάδας; (Φυσικά και όχι, πώς μου ήρθε, σταματάω, έφτασα).

Σχόλια