Από το enallaktikos.gr / Γράφει ο Γιάννης Μοίρας
Λένε ότι ένας (τάχα μου) “επώνυμος” δεν πρέπει να βγαίνει να γράφει στα social media εν θερμώ, πόσο μάλλον εν βρασμώ. Πριν γράψω το κείμενο λοιπόν, έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου και ότι με χαλαρώνει για να μου φύγει η μεγάλη ψυχική ταραχή που νιώθω από το πρωί.
Μέχρι δύο ταψιά γεμιστά έφτιαξα, ικανή ποσότητα να φάει μία διμοιρία, καθώς η μαγειρική είναι κάτι που με χαλαρώνει, αλλά καμιά βελτίωση της κατάστασης επήλθε.
Δεδομένου ότι θα ήμουν ψώνιο ισάξιο ενός πρωθυπουργού που πλασάρεται δήθεν ως Αλέν Ντελόν αν πίστευα πως με καμιά πεντακοσαριά εμφανίσεις σε κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, sites έγινα σώνει και ναι...”έπωνυμος”, με την ίδια αξεπέραστη ψυχική ταραχή σας ενημερώνω ότι βρέθηκα σε απόσταση τριών μέτρων από τον ελεύθερο Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Πρωί στο σούπερ μάρκετ “Παναγιωτόπουλος” στη Στούπα, ψωνίζω στα αλλαντικά και στα τυροκομικά και στα τρία μέτρα στο κρεοπωλείο διακρίνω τον κρεοπώλη να έχει πιάσει ψιλή κουβέντα με μία φιγούρα κάπως γνωστή.
Μία σκέψη περνά από το μυαλό μου σαν φάντασμα, αλλά το ήρεμο, άνετο, χαλαρό στυλ και ύφος του γνωστού αγνώστου, μου διώχνει από το μυαλό τη σκέψη - μαζί και το φάντασμα.
Μετακινούμενος πέντε λεπτά αργότερα στο κρεοπωλείο ρωτώ τον άνθρωπο πίσω από τον πάγκο: «Σαν γνωστός μου φάνηκε ο κύριος, σας είδα να κουβεντιάζετε, ποιος ήταν;»
Χαμηλώνει το βλέμμα και μουρμουρίζει: «Ο Κορκονέας. Από ‘δώ είναι».
Ασυναίσθητα το βλέμμα μου εξέτασε το μήκος των γύρω διαδρόμων και το πλάτος στα ταμεία, αλλά είχε γίνει άφαντος. Και ξάφνου, πάγωσα, από τον αιφνιδιασμό, το σοκ, το ρίγος, την οργή, προπαντός όμως με την εξής απορία:
Και να ήταν παρών και να τον προλάβαινα και να τον πλησίαζα, τι θα του έλεγα;
Ότι είναι δολοφόνος;
Ρεμάλι;
Καθίκι;
Τέρας;
Τιποτένιος;
Θα τον έβριζα;
Θα τον καταριόμουν;
Όμως, τι από αυτά θα καταλάβαινε ο άνθρωπος που ένα βράδυ πριν έντεκα χρόνια διέκρινε απέναντί του δύο δεκαπεντάχρονα κλαράκια, τον Αλέξη και τον Ρωμανό, σήκωσε το περίστροφο ευθεία και ξάπλωσε νεκρό τον έναν;
Τι από αυτά θα καταλάβαινε ένας άνθρωπος που στη δίκη του έλεγε «δεν έχω να ζητήσω συγγνώμη από κανέναν δεκαπεντάχρονο» βγάζοντας από τα ρούχα του ακόμη και τον (για φαντάσου!) Κούγια που τον παράτησε από συνήγορος;
Τι από αυτά θα καταλάβαινε ένας άνθρωπος που λίγες μέρες μετά την αποφυλάκιση-σκάνδαλο και με το αποφυλακιστήριο-εξπρές στο χέρι, κυκλοφορεί και πιάνει κουβεντολόι με ύφος άνετο, ήρεμο και χαλαρό;
Άσε που εδώ που τα λέμε, ακόμη και με ένα πηγαίο της στιγμής ανάθεμα απέναντι σε έναν ελεύθερο (κι ωραίο) Κορκονέα μπορεί οι συνάδελφοί του της Αστυνομίας Καρδαμύλης να σε πήγαιναν μέσα για εξύβριση!
Μπορεί και να πίνουν τίποτα ούζα μαζί αυτή τη στιγμή.
Καταλαγιάζοντας κάμποσο ο αιφνιδιασμός, το σοκ, το ρίγος, η οργή, προπαντός η απορία, συνειδητοποιείς ότι κυκλοφορεί ελεύθερος (κι ωραίος) και συναπαντήθηκα με δαύτον, κυρίως διότι οι δικαστές είναι που το αποφάσισαν.
Σίγουροι ότι όλα τα ξεπουλητάρια θα έγραφαν στα sites και στις εφημερίδες και θα έλεγαν στα κανάλια και στα ραδιόφωνα ότι ο Ποινικός Κώδικας της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν που τον αποφυλάκισε, οι δικαστές έσπασαν τα ισόβια δεσμά του Κορκονέα προφασιζόμενοι ότι διήγαγε πρότερο σύννομο βίο (πράγμα αυτονόητο και υποχρεωτικό για αστυνομικό, δεν νομίζετε;) και ενώ ουδέποτε έχει εκφράσει μεταμέλεια ή/και ζητήσει συγγνώμη.
Είναι ανάλογη η περίπτωση που άφησαν ελεύθερο τον μεγαλοαπατεώνα Φλώρο της Energa, μολονότι βαρύνεται πέραν της απάτης και με την κατηγορία της εντολής δολοφονίας δικηγόρου και με τις πλαστογραφίες περί την υγεία του στην πρώτη απόπειρα αποφυλάκισής του.
Ο Κορκονέας είναι έξω με δικαστική απόφαση, διότι όπως σκριβώς και ο Μελίστας που δολοφόνησε με το υπηρεσιακό του όπλο τον επίσης δεκαπεντάχρονο Καλτεζά, αποτελεί γέννημα και παιδί ενός συστήματος που δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά όσες δεκαετίες και αν έχουν περάσει από τότε που οι φασίστες, οι παρακρατικοί και οι χωροφυλάκοι περιδιάβαιναν τις γειτονιές κραδαίνοντας το κουμπούρι και προσαγάγοντας, συλλαμβάνοντας, ή ξαπλώνοντας χάμω καταγής όποιον δεν τους γούσταρε, κυρίως για τις ιδέες και τα φρονήματά του.
Εχθρός του συστήματος είναι ο Γρηγορόπουλος, που τι δουλειά είχε δεκαπέντε χρονών παιδί να τριγυρνά σε φασαρίες στα Εξάρχεια; Εχθρός και ο Καλτεζάς.
Εχθρός και ο Τεμπονέρας που τον άφησε στον τόπο με έναν σιδερολοστό ο «ήρωας αγωνιστής της γαλάζιας γενιάς» Καλαμπόκας, γι ´αυτό και στη δίκη του είχε συνηγόρους τους καλύτερους δικηγόρους ανάμεσα σε βουλευτές και στελέχη της ΝΔ.
Τι δουλειά είχε δηλαδή ο Τεμπονέρας, καθηγητής πράμα, να περιφρουρεί απέναντι στους Κενταύρους και τους Ρέιντζερς τις καταλήψεις των μετέπειτα τσιπρομαδουραίων ενάντια στον αξιοτιμότατο Κοντογιαννόπουλο, υπουργό Παιδείας του αξιοτιμότατου πατρός Μητσοτάκη;
Και φίλτατος του συστήματος ο Καλαμπόκας που δικάστηκε, καταδικάστηκε, φυλακίστηκε, αποφυλακίστηκε και έζησε ζωή χαρισάμενη, φτάνοντας μέχρι και διευθυντής τραπεζικού καταστήματος!
Εχθρός, φαντάζομαι, ήμουν και εγώ όταν κοπανώντας την από το φροντιστήριο, το ΝΔ-μπαμπά, την από τις Καλόγριες μαμά, πήγαινα Εξάρχεια να κάνω κωλοδάχτυλα στους μπάτσους.
Ήταν νωπό ακόμη το αίμα του Καλτεζά τα χρόνια 1985-1987. Έτυχε και εγώ και οι πολλοί άλλοι να μην πέσουμε πάνω στον Μελίστα μας και στον Κορκονέα μας.
Τον Μελίστα και στον Κορκονέα που μας άξιζε και που χρειαζόμασταν.
Το μήνυμα του συστήματος, εκπεμπόμενο μέσα από την απόφαση των πιο πιστών, κυνικών και αφιλότιμων υπηρετών του, είναι σαφές: και στη φυλακή να αναγκαστούμε να στείλουμε για ένα διάστημα τους Κορκονέες και τους Μελίστες (μπορεί και τους Ρουπακιάδες, που ξέρεις;) σύντομα θα τους αφήσουμε αμολημένους έξω να αλωνίζουν, εσείς κοιτάξτε να μαζέψετε από τους δρόμους τα κωλόπαιδά σας!
Ήταν πετυχημένη η πολιτική δήλωση ότι ελευθερώνοντας τον Κορκονέα, οπλίζεις το χέρι των επόμενων Κορκονέων.
Η αντίδρασή μας ποια θα είναι;
Να φυλακίζουμε τα παιδιά μας μακριά από κάθε αμφισβήτηση, κάθε διεκδίκηση και -ναι!!!- κάθε επανάσταση της νιότης ή/και της εποχής; Σίγουρα αυτό θέλουν! Σίγουρα αυτό ΔΕΝ θα τους το παραχωρήσουμε.
Θα γίνουμε οι φύλακες άγγελοί τους απέναντι στους Κορκονέες και τους Μελίστες. Και στους Ρουπακιάδες - για να μην ξεχνιόμαστε.
Και δεν θα καταπιούμε το υπνωτικό ότι μπορούμε τάχα να κρίνουμε, να κατακρίνουμε, να κατηγορούμε και να αμφισβητούμε την Εκτελεστική Εξουσία και τη Νομοθετική Εξουσία, αλλά επουδενί τη Δικαστική.
Ναι, στο απυρόβλητο και υπό την προστασία της Δημοκρατίας και της Πολιτείας πρέπει να είναι οι άμεμπτοι, ανεπίληπτοι, ευσυνείδητοι δικαστικοί λειτουργοί οι οποίοι υπάρχουν σε αφθονία - κι ας τους αρπάζουν μέσα από τα χέρια δικογραφίες που κάνουν τζιζ.
Κανένα έλεος όμως στην Ηλία και τη Μπουρμπούλια που τα πιάνανε κανονικά, τον Καλούση που εξαγοραζόταν με γυναίκες και όλα αυτά τα μπουμπούκια που υπήρχαν και που πιθανότατα εξακολουθούν και υπάρχουν.
Του Παραδικαστικού Νο. 1 ακολούθησε το Παραδικαστικό Νο. 2 και θα ακολουθήσουν πιθανώς και άλλα παραδικαστικά.
Ενδιαμέσως, οι υπηρέτες του συστήματος αποφυλακίζουν κανένα Κορκονέα, κανέναν Φλώρο (με κοινωνικό μήνυμα το «κλέψε και εσύ, μπορείς!») και δίνουν μάχες υπέρ των τζαμπατζήδων καναλαρχών, των ολιγαρχών, των νουρ-ουαν-άδων και πάει λέγοντας.
Εμείς πάντως είμαστε εδώ και είμαστε αποφασισμένοι να τα τελειώσουμε αυτά, άπαξ και δια παντός, καταβάλλοντας σκληρό τίμημα σε κόστη και θυσίες. Είπαμε, είναι για τα παιδιά μας.
Και για τα δικά σου παιδιά καναπεδάτε, που ενώ βλέπεις το τούρκικο, το παιδί σου μπορεί να είναι ερήμην σου στα Εξάρχεια, παίζοντας το δικό του μικρό ρόλο στην Ιστορία της επαναστατημένης νεολαίας μας.
Πόσοι και ποιοι είμαστε; Κανείς δεν ξέρει... Καιρός να μετρηθούμε μεταξύ μας.
Υ.Γ.: Αν βρίσκεστε Μεσσηνιακή Μάνη και έχετε παιδιά, προσοχή, κυκλοφορεί Κορκονέας!
Σχόλια