Από το f/b Alexandre Papanicolaou 08.08.19
Είναι Συριανό σκαρί 4,1 μέτρα και κατασκευάστηκε πρίν από καμιά 40αριά χρόνια. Ο παππούς ο Βασίλης της έδωσε το όνομα του εγγονού του: Βασιλάκη (Somaja).
Ο παππούς ο Βασίλης ήταν πρώτος ξάδερφος του προπάππού μου, του Γερο Κωστή (όπως συνήθιζαν να τον λένε εδώ στην Πάρο). Φοβερός προπαππούς αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία.
Η βαρκούλα αυτή έχει κάνει πολλές βόλτες και ψαρέματα με μικρούς και μεγάλους. Τελευταία ο μπαμπάς του Βασίλη, ο Κώστας, την είχε πλαστικοποιήσει απ’εξω.
Το φθινόπωρο του 2018 ο Βασίλης με ρώτησε αν ήθελα να τη φτιάξω και να την έχουμε μισή-μισή, είπα ναι αμέσως χωρίς να το πολυσκεφτώ. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με μια βαρκούλα ξύλινη.
Το Γενάρη του 2019 ξεκκίνησα τις εργασίες. Δεν ήξερα τίποτα από ξύλινες βάρκες. Με τη βοήθεια ενός φίλου, του Γιάννη, τα ξηλώσαμε όλα, μοτέρ, πάτωμα και άρχισα δουλειά!
Πρώτα της κάναμε ένα λέζο και την έπλυνα με πιεστικό. Είχε λάδια, και γράσα 40 χρόνων! Μετά άρχισα να την καίω και να τρίβω για να φύγουν όλες οι παλιές μπογιές! Φρίκη το τρίψιμο. Χτικιό, το χειρότερο μου!
Έπειτα ξεκίνησα να κάνω διάφορες επισκευούλες, ένα σάπιο ξύλο από δω, ένα καρφί από 'κει και πολλά άλλα ...
Αφού τελείωσαν και οι επισκευές άρχισα να στοκάρω και να περνάω μίνιο στα ξύλα.
Όμως με το Βασίλη θέλαμε να της βάλουμε και πανί, έτσι αποφασίσαμε να της βάλουμε λατίνι. Οπότε άρχισα να ρωτάω, να ψάχνω και να σκέφτομαι πως θα το φτιάξω ...
Έπειτα άρχισε η κατασκευή της βάσης του καταρτιού, τα καινούρια ξύλα της κουβέρτας, το κατάρτι και η αντένα. Η πρώτη αντένα βγήκε κοντή οπότε έφτιαξα μια μεγαλύτερη 5,1 μέτρα.
Παράλληλα πήγα τη μηχανή για αμμοβολή και βάψιμο. Είναι μια Farymann αερόψυκτη μονοκύλινδρη πετρελαίου, δεν ξέρω πόσων ίππων. Σαν ραπτομηχανή κάνει.
Σ’αυτό το στάδιο είχα πια κουραστεί αρκετά και κάποιες μέρες δεν ήξερα αν και πότε θα την τέλειωνα. Τελικά με επιμονή και υπομονή πήγαινα και συνέχιζα τη δουλειά όταν είχα χρόνο.
Έφτιαξα και το καινούριο πάτωμα.
Το καλοκαίρι πια αρχίσαμε να βάφουμε! Αυτό είναι ίσως και το πιο ευχάριστο στάδιο γιατί αρχίζει και φαίνεται η δουλειά. Πήρε μορφή το βαρκάκι. Ξαναμπήκε κι’η μηχανή επάνω, φτιάχτηκαν λίγα ηλεκτρικά και το μιζοδυναμό και μούγκρισε πάλι το μοτέρ!
Όσο η Έμιλυ ζωγράφιζε τα γράμματα και το θυμωμένο χταπόδι εγώ βίδωνα τα μπρούτζινα! Όκια, τροχαλίες, κοτσανέλα, ξαρτόριζες, διακοσμητικά αστέρια και άλλα.
Έπειτα από δυο χέρια άσπρης μουράβιας, σήμερα Πέμπτη 8 Αυγούστου του 2019 ο Βασιλάκης έπεσε πάλι στη θάλασσα έτοιμος για νέες περιπέτειες. Μπήκαν το κατάρτι, κι η αντένα (αύριο τα ξάρτια) και περιμένει να ραφτεί το καινούριο του πανί μπας και προλάβει να δηλώσει συμμετοχή στα φετινά Καπετανέικα που θα γίνουν στη Νάουσα το Σεπτέμβρη!
Θέλω να ευχαριστήσω για την πολύτιμη βοήθεια την Emilie φυσικά που εκτός από τα καταπληκτικά γράμματα και το φοβερά θυμωμένο χταπόδι που ζωγράφισε, έβαψε, έκαψε, έτριψε μαζί μου και με υποστήριξε! Την μάνα μου ΔΑΦΝΗ που έβαλε ενα πολύ μεγάλο μέρος των χρημάτων για την ανακατασκευή. Τον Γιάννη που με βοήθησε γενικά, τον Αντώνη με τον οποίο φτιάξαμε το κατάρτι και όλους τους φίλους που πέρασαν να βάλουν ένα χεράκι, τον Σαΐντ, τον Athanase, τον Edgar, τον Angelos, τονKostadinos και τον Manolis! Ευχαριστώ επίσης το Νίκο Ριγινό, το Nikolas, τον Γιάννη, τον Κουρτέλλης και τον Paris για τις πολύτιμες συμβουλές, τον χρόνο και τις πληροφορίες που μου έδωσαν!
Σχόλια