Σκέψεις με αφορμή την αποφυλάκιση Κορκονέα

Βλέπω την εικόνα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και πονάει η ψυχή μου, πονάει κάθε σημείο μου. Βλέπω την εικόνα του και βλέπω σ' αυτήν τους γιους μου, τους γιους όλων των υπολοίπων. Βλέπω και τον Θάνο Αξαρλιάν, ήταν 20 χρονών όταν πέθανε, ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερος απ΄τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. 

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1993, πέθανε 6 Δεκεμβρίου 2008, τώρα θα 'ταν 26 ετών. Ο Θάνος Αξαρλιάν γεννήθηκε το 1972, (δεν μπόρεσα να βρω την ακριβή ημερομηνία γέννησής του, νοιώθω πως τον τιμώ πιο πολύ αναφέροντας κάτι περισσότερο για αυτόν) πέθανε στις 14 Ιουλίου 1992,  τώρα θα 'ταν 47 ετών. 

Τι θα κουβέντιαζαν σήμερα οι δυο τους με τα 21 χρόνια διαφορά. Τι κουβεντιάζουν άραγε ''τώρα..... εκεί'' που με κάνει να νοιώθω καλύτερα η ύπαρξη μιας συνέχειας μετά το επίγειο τέλος μας..... 

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είχε όπλο την εφηβεία του, αυτό το απόλυτα τρυφερό και σκληρό ταυτόχρονα κομμάτι, το απόλυτα άγουρο και ώριμο ταυτόχρονα κομμάτι της ζωής ενός ανθρώπου. Η ζωή ενός ανθρώπου, του συγκεκριμένου κόπηκε στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια.

Ο Θάνος Αξαρλιάν είχε όπλο κυριολεκτικά την πορεία του, την παρουσία του, τα βήματά του, εκεί που βρέθηκε, εκεί που έπεσε. Σε άλλη μια συμβολή οδών, Καραγιώργη Σερβίας και Βουλής στο Κέντρο της Αθήνας, ένα λεπτό με τα πόδια από τον ''ναό'' της Δημοκρατίας, την Βουλή. 

Δυο συμβολές οδών που φοιτητής και αργότερα ως νέος εργαζόμενος στην Αθήνα βρέθηκα άπειρες φορές, είμαι τμήμα τους, όπως είναι τμήμα μου και ο Αλέξανδρος και ο Θάνος. Ο ένας γεννήθηκε ένα χρόνο πριν από εμένα, ο άλλος γεννήθηκε τρία χρόνια πριν ''κατέβω'' στην Αθήνα για σπουδές.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ήταν μαθητής, πέθανε από μια σφαίρα στην καρδιά από το ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Ο Θάνος Αξαρλιάν ήταν φοιητής, πέθανε από τα θραύσματα ρουκέτας της 17Ν που πήγαινε για τον Παλαιοκρασσά.

Λίγες σκέψεις ήρθαν με τον πόνο από την εικόνα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου με αφορμή την αποφυλάκιση του Κορκονέα. Νοιώθω μπερδεμένος, λυπάμαι για τον εαυτό μου που στεναχωριέμαι που ο Κορκονέας είναι έξω απ' την φυλακή. Ο θεσμός της φυλακής της δικαιοσύνης τελικά έτσι όπως είναι δεν είναι για σωφρονισμό αλλά από ''αποσυμφορισμό'' ''και καλά'' ''της ελεύθερης κοινωνίας'' από τα παραβατικά μέλη της. 

Πόσο θα δούλευε για τον άνθρωπο αν στο σύστημα ήταν όλα αλλιώς στην φυλακή, στην κράτηση, στην δικαιοσύνη τελικά. Πόσα θα μπορούσε να κερδίσει ακόμα και ο Κορκονέας αν γίνονταν μαζί του, πάνω του δουλειά σε βάθος για να κατανοήσει πως λειτούργησε και τι έκανε.

Σταματάω εδώ. 

Βλέπω την εικόνα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και βλέπω σ' αυτήν τους γιους μου, τους γιους όλων των υπολοίπων, βλέπω και τον Θάνο Αξαρλιάν.....



β.ψ.

Σχόλια