Τσιτσιπάς: "Σήμερα έμαθα κάτι που κανένα σχολείο δεν μπορεί να διδάξει..." και ένα σχόλιο απ' το keep life.....

Από το tennisnews.gr

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πήρε το χρόνο του, ηρέμησε και επανήλθε στο δημόσιο διάλογο, αναρτώντας στα social media ένα εμπνευσμένο κείμενο.

Σήμερα, ένιωσα κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω", ξεκινάει ο Στέφανος, συνεχίζοντας: "Σήμερα ήταν η πρώτη φορά σε όλη τη ζωή μου, στα 20 χρόνια της ύπαρξής μου, που ένιωσα αυτή την αύρα, την πραγματική έννοια της λέξης, ανταγωνισμός.

Όχι όμως οποιουδήποτε είδους ανταγωνισμός, τον ένιωσα διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, οποιαδήποτε άλλη μάχη, οποιαδήποτε άλλη στιγμή μου σε ένα γήπεδο τένις. Υπήρξε κάτι σήμερα που δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω. Ένα συναίσθημα που με έκανε να εκτιμήσω το άθλημα που επέλεξα να ακολουθήσω για να βιοποριστώ.

Η πικρή γεύση αυτή, της ήττας, είναι κάτι το ανεξήγητο. Ο Stan κάνει το άθλημά μας πραγματικό, ρεαλιστικό. Αυτό είναι σπάνιο να βρεθεί στον κόσμο στον οποίο βρισκόμαστε. Είναι κάτι μοναδικό. Υπάρχει μεγάλη γοητεία και χάρισμα σε αυτό. Και οι δυο παλέψαμε και οι δυο περάσαμε τα όριά μας και οι δυο σταθήκαμε τυχεροί και το πεπρωμένο μας ήταν να εξαντληθούμε σ' αυτό το παριζιάνικο γήπεδο, μετά από 5 ώρες σωματικής και ψυχικής οδύνης. Δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω τώρα είναι θετικό ή αρνητικό. Δεν υπάρχει κάποια διπολική επίδραση σ' αυτό.

Σήμερα έμαθα κάτι που κανένα σχολείο, καμία τάξη, κανένας δάσκαλος δεν θα μπορούσε να διδάξει. Ονομάζεται, να ζεις τη ζωή!"

Σχόλιο από το keep life

Διαφωνώ με όλη μου την ύπαρξη για τα ποσά που παίζονται στο τέννις, πρόκειται για ένα ακόμα παράδειγμα - ορισμό της δυσαναλογίας που ζούμε στην παγκόσμια κοινωνία. 

Ένα απ' τα χαρακτηριστικά της ζωής που ζούμε όμως είναι πως πρέπει να ξεχωρίζουμε, ώστε να αναδεικνύουμε το θετικό και να το κάνουμε φάρο για άλλες δραστηριότητες, αλλά και την υπόλοιπη καθημερινότητα της ζωή μας. 

Είναι σπουδαίο μ' αυτό που τελειώνει ο πολύ καλός τενίστας: ''.....να ζεις τη ζωή!''

Αυτό πρέπει να κάνουμε κάθε δευτερόλεπτο, κάθε κλάσμα του. Χαίρομαι που τα λόγια αυτά βγήκαν από έναν εικοσάχρονο, πολλοί δεν καταφέρνουν να ''πιάσουν'' το νόημα ούτε σ' όλη τους την ζωή.

Πρώτη φορά την Κυριακή είδα τον Τσιτσιπά να παίζει. Κάποια στιγμή ο γιος μου θύμωσε μαζί μου γιατί καθυστερούσα να τον πάω στο πάρτυ ενός φίλου του, περιμένα να τελειώσει ένα σετ. Θυμωμένος μου είπε: ''γιατί το βλέπεις και παθιάζεσαι αφού λες ότι παίρνουν τόσα πολλά λεφτά και δεν συμφωνείς μ' αυτό;'' Εκεί εξηγούμε και διαχωρίζουμε το ένα από το άλλο, είναι λεπτή η διαφορά, εκεί πρέπει να κρατάμε το θετικό (αυτό που ορίζει ο καθένας), να το μοιραζόμαστε, αν ''κουμπώνει'' δε μέσα μας να το κάνουμε και πράξη. 

Δεν θα έγραφα τίποτα για το παιχνίδι, γιατί θεωρώ εντελώς λάθος την ''βιοποριστική'' βάση του. Η δήλωση του Τσιτσιπά όμως αξίζει και μόνο που έδωσε σε 'μένα την σκέψη για το σχόλιο που κάνω εδώ.

Και κλείνω, ο αθλητισμός, η άσκηση ανοίγει πόρτες, μυαλού, συναισθήματος, σκέψης. Μιλάμε για φυσικές ενδορφίνες εξάλλου, αυτό το ξέρουμε καλά όσοι τρέχουμε.

β.ψ.