Πρόσφατα δικός μου άνθρωπος αναγκάστηκε να κάνει χειρουργική επέμβαση ρουτίνας. 700 ευρώ ήταν η αμοιβή που ζητήθηκε από γιατρό για την επέμβαση σε ιδιωτική κλινική χωρίς τα έξοδα της κλινικής. Κάποιος γνωστός του δικού μου πρότεινε έναν καλό γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο. Τον συνάντησε και όντως η επέμβαση ήταν απαραίτητη, τα κανόνισε όλα ο γιατρός του νοσοκομείου, του δημόσιου, σε μια εβδομάδα η εγχείρηση θα γίνονταν. Όλα καλά κι η αμοιβή του 300 ευρώ.....
Δεν έχει σημασία η εξέλιξη της ιστορίας που ανέφερα, θέλω να μεταφέρω λίγες σκέψεις τώρα, εδώ, σκέψεις που γεννήθηκαν από συναισθήματα.
Δεν θέλω να βρεθώ στην θέση του γνωστού που ανέφερα, θα έμπαινα σε απίστευτο δίλημμα. Αν βρισκόμουν θα ήθελα να έχω την ψυχραιμία και να έκανα μερικές ερωτήσεις στον γιατρό πριν ή μετά την επέμβαση (ανάλογα την απόφασή μου).
Πως είναι γιατρέ που ζητάς χρήματα ενώ πληρώνεσαι από το δημόσιο; Πως είναι γιατρέ που ζητάς χρήματα και δεν βάζεις ούτε σεντ για όσα χρησιμοποίησες για την χειρουργική επέμβαση;
Πως είναι γιατρέ που ζητάς χρήματα και εγώ στα δίνω; Θα 'θέλα να σε είχα καταγγείλει αλλά τηρώ τον λόγο απ' τον φόβο και στα δίνω, να σου πω την αλήθεια ελπίζω να το κάνει κάποιος.
Πως είναι γιατρέ; Πως νοιώθεις;
Νομίζω Θεός..... εγώ σε λέω Υπάνθρωπο.
β.ψ.
Σχόλια