Ξεχωρίζοντας την ήρα από το στάρι


Και βέβαια χάρηκα πραγματικά πολύ για την απελευθέρωση των Ελλήνων στρατιωτικών από την φυλακή στην Τουρκία. Δύο άνθρωποι εκτός φυλακής είναι ένα θαυμάσιο, ένα μαγικό γεγονός. Δεν εξετάζω αν ήταν σε φυλακή στην Ελλάδα, στην Τουρκία ή στην Ινδονησία, ήταν στην φυλακή, δεν εξετάζω καν αν ήταν δίκαια ή άδικα στην φυλακή (που εδώ ήταν άδικα). Κάθε φυλάκιση είναι μια αδικία, γιατί οι συνθήκες που δημιούργησαν την κατάσταση ώστε κάποιος άνθρωπος να οδηγηθεί στην φυλακή είναι άδικες. 

Όπως χάρηκα χωρίς να ξετρελαθώ για τις πρόσφατες επιτυχίες των αθλητών της χώρας στο στίβο, χάρηκα για τον κόπο τον προσωπικό, χάρηκα για την προσπάθεια τους. Χάρηκα κι ας θυμήθηκα το κατάπτυστο και απάνθρωπο της δήλωσης Παπαχρήστου πριν τους Ολυμπιακούς του 2012 για τους μετανάστες.

Χάρηκα και για τον Τσιτσιπά στο τένις άσχετα αν ο κόσμος του τένις επιπέδου top 50 απέχει έτη φωτός από τον κόσμο, την πραγματικότητα του μέσου Έλληνα.

Χάρηκα, προσπέρασα και συνεχίζω να προσπερνώ τα συγχαρητήρια, τα μπράβο, τις δηλώσεις δικαίωσης. Προσπερνώ το καθώς πρέπει Εθνικόσυναισθηματικό χαρακτήρα των πολιτικών, κάθε παράταξης και ηθικής. Όπως θα προσπεράσω την γελοία σύνδεση που θα γίνει (γιατί θα γίνει) σχετικά με την ημέρα της Παναγίας και την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, από πολιτικούς και πολίτες στο διαδίκτυο και όπου.

Έτσι γίνονται τα πράγματα, ξεχωρίζοντας την ήρα από το στάρι τελικά.

β.ψ.

Σχόλια