Το παλιό αρχείο

                                 
photo από www.pixabay.com
Βρήκα ένα παλιό μου αρχείο, απίστευτο πως σε γυρίζουν πίσω τα πράγματα, πιο απίστευτο είναι πόσο διπλό είναι το να το καταστρέφεις. Σαν να αποχωρίζεσαι δικά σου κομμάτια, ολόδικά σου κομμάτια, ταυτόχρονα είναι σαν να παίρνεις αέρα, σαν να φεύγει από πάνω σου ένα βάρος.

Πολλά είναι που θες να τα κρατήσεις, όμως ξέρεις πως δεν θα τα χρειαστείς ποτέ, ίσως να τα δεις μετά από κάποια χρόνια σε άλλη κούτα, σε άλλο κλασέρ και ξαναγυρίσεις πίσω στα χρόνια. 


Βρήκα διάφορα στο παλιό αρχείο απ' την δουλειά στο ΚΕ.Θ.Ε.Α., κάποια τα κατέστρεψα αμέσως, κάποια τα διάβασα, ένα μόνο με 'κανε να σταθώ πιο πολύ. Ήταν η σύνθεση στο κλείσιμο μιας συνάντησης ομάδας ανθρώπων, επρόκειτο να κάνουν ένα επόμενο σημαντικό βήμα στην θεραπευτική στους πορεία.


Ήταν η φωνή μιας ομάδας πριν 11 χρόνια, τον Φλεβάρη του 2005. Η φωνή που έδειχνε την αγωνία και τον φόβο για το επόμενο.

Είναι δύσκολο το διαφορετικό / και έχει κομμάτια πολλά / με σκοπό την αυτονομία / αυτό αγχώνει / και έρχεται στο μυαλό η ασφάλεια / ενώ όλο αυτό είναι δυνατό / και έχω να αποφασίσω / εάν θα κοιτάξω μπροστά ή πίσω. 


β.ψ.

Σχόλια