Από το teaofrun.blogspot.gr
Μια γλυκιά έκπληξη με περίμενε προχθές όταν γύρισα στο σπίτι. Ο Φίλιππος έγραψε την πρώτη του ιστορία στο σχολείο, ανέφερε ένα περιστατικό που μια μέρα που χάθηκα στο Δάσος Κουρί ψάχνοντας να βρω ένα μονοπάτι.
Για την ακρίβεια δεν χάθηκα, μπήκα σ' ένα παράλληλο μονοπάτι μ' αυτό που ήμουν και βγήκα σε ένα φαινομενικό αδιέξοδο με γκρεμό. Αν είχα χρόνο νομίζω θα μπορούσα να βρω συνέχεια και να συνδέσω δυο συγκεκριμένα σημεία που έχω στο νου μου. Απλά την συγκεκριμένη ημέρα ήμουν είδη 2 1/2 έξω έκανε κρύο και άρχιζε να νυχτώνει, οπότε έπρεπε να γυρίσω πίσω. Πάντα περιγράφω όταν επιστρέφω στο σπίτι πως ήταν η έξοδος στο βουνό ειδικά αν έχει συμβεί κάτι διαφορετικό, είτε πρόκειται για συνάντηση με κάποιο ζώο, είτε κάτι άλλο όχι τόσο συνηθισμένο, οτιδήποτε, θα αναφερθεί και ίσως γίνει κάποια κουβέντα.
Η ''ψυχούλα'' μου, την περιγραφή μου την διάβασε με τον δικό του τρόπο και την μετέφερε στο χαρτί του βιβλίου ασκήσεων της α' τάξης του δημοτικού.
Βρήκα κάποιες πρόσφατες χειρόγραφες σημειώσεις μου. Εκεί έγραφα με αφορμή κάποια πράγματα που ετοιμάζω σχετικά με το τρέξιμο: ''Είναι διαδικασία κινητοποίησης προσωπικής με ΄΄θραύσματα΄΄ ζωής προς το σύνολο των υπολοίπων που ζουν κοντά μας''.
Θραύσματα ζωής.....
Γι' αυτό λέω πως όλη η διαδικασία της αγαπημένης δραστηριότητας είναι οικογενειακή υπόθεση.
Σήμερα η κούπα δεν είχε τσάι.
Σήμερα η κούπα είχε ζεστό γάλα με ελληνικό καφέ μέσα.
Όπως το έκανε η γιαγιά μου όταν ήμουν λίγο μεγαλύτερος απ' τον Φίλιππο.
Βαγγέλης Ψυχογυιός
Σχόλια