Θα ‘θέλα το βράδυ το εκλογών όταν μίλησε στα Προπύλαια ο Τσίπρας να έλεγε δυο λόγια για τους πιο πρόσφατους ‘’κατοίκους’’ των δρόμων γύρω απ’ τα Προπύλαια, γύρω απ’ το κέντρο. Τους άστεγους, συγκεκριμένα σ' αυτούς, συγκεκριμένα για αυτούς.
Θα ‘θέλα να ‘κανε ο ίδιος μια ανακοίνωση για το πως ένοιωσε που δεν ήταν ο Σαμαράς στην παράδοση του Μαξίμου.
Θα ‘θέλα να ‘χε κάνει την ίδια κυβέρνηση αλλά να ‘χε αυτοδυναμία.
Θα 'θέλα την επόμενη της ορκωμοσίας να προέτρεπε τον κόσμο όλων των κομμάτων να βγει στην Πλατεία Συντάγματος σε συγκεκριμένη ημερομηνία για ένα συλλαλητήριο υπέρ της ανεξαρτησίας.
Θα 'θέλα να φτιάξει μια διακομματική άμισθη επιτροπή δεοντολογίας. Να αποτελείται από βουλευτές, θα γνωμοδοτούν για θέματα που προκύπτουν και αγγίζουν θέματα δεοντολογίας και εμπλέκονται κομματικά στελέχη εντός και εκτός βουλής.
Θα ‘θέλα ‘’να κόψει’’ το λαιμό του και να ορίσει στο εβδομαδιαίο του πρόγραμμα μια επίσκεψη σε κάποιο φορέα κοινωνικού χαρακτήρα για ενημέρωση και γιατί όχι να προσφέρει κι ο ίδιος κοινωνικής εργασία. Μια - δυο ώρες την εβδομάδα είναι υπεραρκετές.
Θα 'θέλα όποτε έρχεται η κουβέντα και αναφέρετε ότι υποστηρίζει τον Παναθηναϊκό να διαχωρίζει ότι κυρίως αναφέρετε στον παλιό χαρακτήρα που είχαν οι ομάδες.
Θα ‘θέλα να μην χαθεί μέσα στην αλλαγή επιπέδου τώρα που έγινε πρωθυπουργός και αποκτήσει το ακριβοθώρητο πρωθυπουργικό ύφος και στυλ των εκάστοτε πρωθυπουργών.
Θα 'θέλα πράγματα που φαίνονται σαν όνειρο.
Ε και;
Τα όνειρα είναι και για να γίνονται πράξη, τότε είναι διαφορετικά. Κι ο Τσίπρας είναι πολύ νεότερος απ' όλους τους άλλους, μακάρι να αποδείξει ότι είναι και διαφορετικός.
β.ψ.
Σχόλια