Από χρήσιμοι ηλίθιοι, χρήσιμοι αυτόχειρες

Από το efsyn.gr / του Τάσσου Παππά
Ας προσπαθήσουμε να έρθουμε στη θέση των δανειστών. Εχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση που μέχρι τώρα τους έκανε και με το παραπάνω όλα τα χατίρια, όχι βεβαίως με την αποτελεσματικότητα και την ταχύτητα που θα ήθελαν, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να ανασκολοπίσει την ελληνική κοινωνία και το έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό. Τώρα που πλησιάζουμε στο τέλος του προγράμματος πρέπει να δοθεί παράταση ή να καθιερωθεί η πιστοληπτική γραμμή στήριξης, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο με διαφορετικό περιτύλιγμα, λίγο πιο ελκυστικό.


Αντιλαμβάνονται όμως ότι αυτό που τους παρουσιάζουν οι συνομιλητές τους ως σταθερό σύστημα εξουσίας δεν είναι και τόσο σταθερό. Μπορεί να βρίσκονται έξω από τη χώρα, μαθαίνουν όμως τι συμβαίνει στο εσωτερικό της και ανησυχούν. Ακούν έναν βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας να καταγγέλλει ότι στο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στο κόμμα-σύμμαχο, υπάρχουν πολλοί κλέφτες. Ακούν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ. να κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι βάζει συνεχώς εμπόδια στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, για να λάβει την οργισμένη απάντηση από το επίσημο ΠΑΣΟΚ ότι λειτουργεί σαν να είναι εκπρόσωπος δικός τους. Βλέπουν στο κόμμα, του οποίου ο αρχηγός εμφανίζει ως αξιόπιστη δύναμη που εγγυάται τη συνοχή της κυβέρνησης και την πολιτική ομαλότητα, να μαίνεται ο εμφύλιος με πρωταγωνιστές τον τέως και τον νυν αρχηγό του και τους βουλευτές να στοιχίζονται για την τελική εσωκομματική μάχη. Πληροφορούνται από πρώτο χέρι ότι κάποια από τα δυναμικά στηρίγματα του καθεστώτος (μεγάλοι επιχειρηματίες, κεντρικά μέσα ενημέρωσης) αρχίζουν σιγά σιγά να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση, ανακαλύπτοντας προσόντα διακυβέρνησης στους μέχρι χτες ορκισμένους εχθρούς τους. Μετράνε από δω, μετράνε από κει και διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση δυσκολεύεται να συγκεντρώσει τους 180 που της χρειάζονται για την προεδρική εκλογή, ώστε να παραταθεί ο βίος της. Τέλος, παράγοντες που δεν έχουν κανένα λόγο να τους παραπλανήσουν τους λένε ότι η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη, προσκομίζοντας τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων.

Υστερα απ’ όλα αυτά καλούνται να αποφασίσουν: Θα εξακολουθήσουν να στηρίζουν μια κυβέρνηση με όλα τα μέσα, ακόμη και με τα πιο βρόμικα σαν κι αυτά που χρησιμοποίησαν στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ή θα συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι είναι σφόδρα πιθανόν σε λίγους μήνες να έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και με στρατηγική τελείως διαφορετική απ’ αυτή των προηγούμενων; Αν καταλήξουν στη δεύτερη εκδοχή, γιατί αυτό επιτάσσει η ρεαλιστική ανάλυση της πραγματικότητας, είναι υποχρεωμένοι να προετοιμαστούν και να καταστρώσουν ένα σχέδιο για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους.

Ας βγούμε τώρα από το κοστούμι των δανειστών και ας επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε τις προθέσεις τους με βάση τα όσα έγιναν τις προηγούμενες μέρες, αυτά που συνέβησαν στο Παρίσι και τις πληροφορίες που διακινούν κυβερνητικοί παράγοντες. «Νομιμοποιούμαστε» να υποθέσουμε τα εξής: Συμπεριφέρονται σαν να έχουν προεξοφλήσει την ήττα του δικομματικού κυβερνητικού μπλοκ. Ζητούν τα πάντα, ακόμη και πράγματα που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μπορεί να τα σηκώσει το παραπαίον σύστημα εξουσίας, για να στείλουν το μήνυμα στους επόμενους ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν ούτε ίντσα από τις απόψεις τους, προειδοποιώντας έτσι ότι η σύγκρουση μαζί τους εφ’ όλης της ύλης θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στη χώρα. Μ’ άλλα λόγια, θέλουν να κάνουν δύσκολη τη ζωή στους επερχόμενους, αδιαφορώντας για την τύχη των κομμάτων που μέχρι τώρα εκτελούσαν πρόθυμα και χωρίς τύψεις τις εντολές τους. Αν τα πράγματα είναι έτσι, τότε η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το κύρος να διαπραγματευθεί και πολύ περισσότερο δεν έχει την εξουσιοδότηση να προχωρήσει σε μια συμφωνία που θα δεσμεύει τη χώρα για πολλά χρόνια. Οφείλει λοιπόν να μετακινηθεί από τη θέση του χρήσιμου για τους δανειστές ηλίθιου στη θέση του χρήσιμου για τη χώρα αυτόχειρα. Να πάει σε εκλογές.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Δεν θα εμπαινα στον κοπο να σχολιασω αλλα αφου το δημοσιευσε ο Βαγγελης στο μπλογκ του ιδου μερικες αληθειες.
Οι δανειστες δεν ηθελαν να δανεισουν τη χωρα γιατι γνωριζαν πολυ καλα οτι χρηματα( κεφαλαιο οχι μειωμενα επιτοκια και αν) δεν προκειται να δουν. Πολιτικοι λογοι οδηγησαν στο δανεισμο. Αν μπορουσαμε να δανειστουμε θα βγαιναμε στις αγορες σαν ανθρωποι.
Οι δανειστες θα προτιμουσαν να βγουμε απο το ευρω και να τελειωνει η υποθεση( ναι μη μας προκαλει εκπληξη, το μεγεθος της οικονομιας μας ειναι γελοιο για να προκαλεσει μακροπροθεσμες βλαβες). Δυστυχως επειδη αυτα ειναι χρηματα ευρωπαιων φορολογουμενων επρεπε να μπουν καποιες δικλειδες ασφαλειας(διαρθρωτικες αλλαγες) οτι η χωρα δε θα χρειαζεται συνεχως δανεικα για να επιβιωσει. Το μονο που ζητανε ειναι να μπορουμε να τα βγαζουμε περα μονοι μας. Φυσικα προσπαθουν να παρουν και καποια απο τα χρηματα πισω (μετα τα κουρεματα). Εμεις για χρονια δεν καναμε τιποτε γιατι πρεπει να προστατευτουν οι συντεχνιες σε αυτο το τοπο( απο μεταφορεις, ταξιτζηδες μπακαληδες κλπ) οποτε η μονη λυση ηταν φορολογια( οποιον παρει ο χαρος ),μειωση του δημοσιου τομεα( εκτος των δικων μας παιδιων) και αφερεγγυοτητα του δημοσιου ως οφειλετη. Οι δανειστες δεν ενδιαφερονται αν κυβερνηση ειναι ο Σαμαρας, ο Συριζα η ο Τσακ Νορις εφοσον ειμαστε ενταξει με τις υποχρεωσεις μας. Ο κυριος Βενιζελος δοκιμασε τον ελληνικο τσαμπουκα σε πρωιμο σταδιο των διαπραγματευσεων με τραγικα αποτελεσματα( διασυρθηκε). Ολα τα υπολοιπα ειναι λαικιστικες ανοησιες. Αυτα τα ολιγα.